evet beyler beni bilen bilir eski pekekentlerdenim. çiçek adında aşık olduğum ve intihar eden eski bir şahsın günlüğünü okuyorum. dinleyenler yerlerini alsın.

not : kadınlar hakkında herşeyi burada bulabilirsiniz. düşüncelerine kadar not edilmiş bir huur günlüğüdür.

Kısacık ömrümün özeti diye başlıyor günlük. aşk acıları , kötü yola düşüşü, kaybettikleri, çaresizliği... her şeyi duygularıyla sıvayarak örmüş bu günlüğü. insanları yargılamadan önce tanımamız gerektiğini anlatıyor aslında. Hiç kimsenin hayatı kolay değilmiş. Tıpkı benim pekekentlik anılarım gibi bir günlük bu. Bu günlüğü her okuduğumda içim parçalanır ve hayatın acımasızlığı tekrardan su yüzüne çıkar. Hikaye başlıyor...

Başlangıç Notu : Günlük karşı ağızdan anlatılacaktır.

Daha 12 yaşındayken cinsel istismara uğramaya başlamıştım. Korkuyordum ve etrafımdaki insanlara anlatmaktan çekiniyordum. Amcam olacak huur çocuğu daha göğüslerim bile yokken beni taciz ediyordu. Küçücük çocuktum amk. Ve bu cinsel tacizler 13 yaşıma kadar neredeyse her gün devam etti.

Korkuyordum. Çok korkuyordum... Kimseye söyleyemiyordum yaşadıklarımı. Ve bir gün yine amcamın beni taciz edeceği sırada bıçağı göğüs kafesinden içeri, kaburgalarının arasına , kalbine kadar sapladım. oracıkta geberdi. 13 yaşındayken ilk cinayetimi işlemiştim.

Artık bir katildim. Mahkemeler ,hakimler, askerler derken daha ufacıkken neler görmüştüm. Fakat çocuk olduğumdan serbest bırakıldım. Babam beni reddetti. Günlerce dövdü, komaya soktu. Annem her zaman olduğu gibi hep yanımdaydı. Anneler hep yanındadır evlatlarının. O beni hiç yalnız bırakmadı...

Annem babamla boşandıktan sonra birlikte mersine yerleştik. Annemler mersinliydi. O zamanları pek hatırlamam. Ama üzerimden atamadığım ve asla atamayacağım bir pgibolojim vardı. Bozuk bir pgiboloji hemde. Dedem sevmek için yanına çağırıp kucağına almaya çalıştığında ağlıyordum. istemiyordum, korkuyordum. Dayılarımla hiç konuşmazdım. Lise 2ye kadar mersinde kaldık annemle birlikte. Yavaş yavaş kendimi toparlamaya başlamıştım. Artık yavaş yavaş erkeklerle konuşmaya başlamıştım. Erkek arkadaşlarım vardı. Onlarla sohbet ediyor. Ben diğer kız arkadaşlarım ve sınıfımızdaki aramızın iyi olduğu bazı erkek arkadaşlarımız, avmye gidiyor, hafta sonlar eğlenceli vakit geçiyorduk.

Hatta o erkeklerden biri olan Bekirle aramız diğerlerinden daha iyiydi. Aramızdaki bu bağın yavaş yavaş sevgiye dönüşeceğini, hatta aşık olacağımı nereden bilebilirdim ki. Arkadaşlarla kalabalık buluşmamız zaman geçtikçe yerini Bekirle yalnız buluşmalara bırakmıştı. Bekirle gidip bir şeyler yer ve iyi vakit geçirirdik... Artık başıma gelen o kötü hadiseleri yavaş yavaş unutmaya başlıyordum...

Ta ki bir gün Bekire geçmişimde yaşadığım bir kaç küçük hadiseyi anlatmaya karar verene kadar. Ondan bir şey saklamayı asla düşünmemiştim. Bekire her şeyi ekgibsiz anlattım. Ne yaşadıysam. Anlattıklarımdan sonra Bekirin gözleri doldu ve bana sımsıkı sarılıp, "seni hiç bırakmayacağım" dedi. Onun o sözleri beni de ağlatmıştı. O gün salya sümük ağlaya ağlaya birbirimize sözler verdik. Artık erkeklere güvenebileceğimi biliyordum. Pgibolojim yavaş yavaş düzelmeye başlamıştı. Dedemle şakalaşabiliyor, dayılarımla daha samimi olabiliyordum.

Bekire anlattıklarımın üzerinden tam tdıbına 2-3 hafta geçmeye başlamıştı ki , Bekirin artık eskisi gibi ilgilenmediğini hissediyordum. Bu durumu ona anlatsam da bir kaç kere "öyle bir şey yok aşkım." diye geçiştiriyordu beni. Ama vardı. En salak insan bile bir şeylerin ters gitmeye başladığını anlardı. Anlamasa bile hissederdi. Ben hem hissediyordum hem de anlıyordum.

Yaz dönemine girmek üzereydik. 1-2 hafta sonra karnelerimizi alacağımız için heyecanlıydık. Yine bir okul çıkışı Bekirle yürürken beni evine davet etti. Bekirin küçük bir kız kardeşi vardı. Annesi gidecekmiş bizde ona bakarmışız öyle dedi bana. Gerçekten de gittiğimizde annesi evdeydi. Güler yüzlü ve kumral bir bayandı. Biraz tanışma faslı yaptıktan sonra annesi dışarı çıktı. Bekir , ben ve 2-3 yaşlarındaki kardeşi birlikte kaldık evde.

Bende biraz durup giderim diye düşünüyorum. Fakat öyle olmadı. Bekirle birlikte otururken bir anda öpüşmeye başladık. Bende de hata vardı. Ne diye evine gidiyorsun ki sen. Öpüşme git gide daha ateşli bir hal almaya başlamıştı ki Bekir beni kalçalarımdan yakalayarak kucağına aldı. Kendime hakim olamadım. Kadınlar istemiyorum dese de herkesinde çok bildiği gibi erkekten daha istekli oluyor. Fakat yaşadıklarım göz önüne gelince kendimi Bekirin kucağından, Bekirin yatağına attım. Öylece kalakalmış bana bakıyordu. "kendime hakim olmalıyım, bende seni istiyorum." diyebildim. bende de hata var. ne diye öyle dersin. Israrcı bir şekilde üzerime doğru geldi ve bacaklarımı zorla ayırıp göğüslerimi avuçlamaya başladı. ittirdim, kollarını çekmeye çalıştım. Fakat başaramadım. En son kolunu ısırarak kurtulabildim ve koşarak evden dışarı attım kendimi.

Ağlaya ağlaya gidip bir parka oturdum. ilk defa sigaraya o gün başlamıştım. Parkın yanındaki bir büfeden gidip bir paket sigara aldım ve öksüre öksüre içmeye çalıştım. 9 tane 10 tane ard arda yaktım. öksüre öksüre içime çekmeye çalıştım. resmen ölüyordum. o güne dair hatırladığım en kalıcı his o mide bulantısı hissidir sanırım. resmen ölecekmişim gibi düşündüm. paketin geri kalanını çantama koyduktan sonra eve doğru yürüdüm. herkesten tiksiniyordum. erkeklerden nefret ediyordum. eve gittikten sonra direk banyoya girdim. banyoda çekmeceden bulduğum nivea tüp kremle duşa girip kendimi bozdum. ağlaya ağlaya kendimi bozdum. hiçbir erkeğin bana tamamen sahip olmasını istemiyordum. suyun rengini bulanıklaştıran kan, kanın kokusu, ve o nivea kremin kokusu... ne zaman o kremi görsem ellerim titrer. marketlere gidince krem olan reyonlardan o yüzden uzak dururum. 2-3 saate yakın o duşta kaldım. pgibolojim iyice allak bullak olmuştu..

Duştan çıktığımda annem işten gelmişti. kurulanıp annemin yanına gittim. nasılsın kızım diye boynuma sarıldı. bilmiyordu ki artık bir kız değildim. daha bir kaç saat önce kendimi bir krem tüpüyle bozmuştum. annemin kolları arasında ağlamaya başladım. annem ne olduğunu anlamadı ama hiç bir şey sormadan daha sıkı sarılıp o da ağlamaya başladı. ana kız birbirimize sarılmış ağlıyorduk. mersinde de kalamazdım. her yer üstüme üstüme geliyordu. "zütür beni buradan." anne dedim. sadece "tamam." dedi. o yazı atlattıktan sonra annemle birlikte sadece birer sırt çantası alıp mersini terk ettik. kaçtık resmen. nereye gideceğimiz hakkında ikimizinde bir fikri yoktu. annemin biraz birikmiş parası vardı. sağolsun dedemlerinde biraz yardımıyla bizi yarı yolda bırakmayacak kadar paramız vardı. ilk didime gittik. orada 2-3 gün kaldık. fakat annem orada çalışamazdı. böyle böyle manisa, bursa her yeri gezdik. en sonunda kendimizi kocaelide bulduk. kocaeline gelene kadar 6-7 şehir gezdik. kocaeline hiç kimsemiz yoktu. 4 yıldızlı bir otele yerleştik. zaten kaybedecek pek bir şeyimiz yoktu. hiçbir şekilde tutunamazsak mersine geri dönme şansımız vardı...

6-7 otelde kaldık. annemle hergün çalışabileceğimiz yerler aramaya başladık. bir büfe buldu annem. orada gözleme falan yapacaktı. arada getir zütür işlerine bakacaktı. fakat sahibi olacak heriften hoşlanmadığım için annemin orada çalışmasını istemedim. bu ara bizim otelin sahibiyle muhabbetimiz artmıştı. ufak tefek selamlaşmalar yerini uzun ve kahve eşliğindeki sohbetlere bırakıvermişti.

uzun bir konuşmanın sonrasında yüzeysel olarak patron bizim hayatımızı az çok biliyordu. ve bize birazdan hiç karşı koyamayacağımız bir teklif yapacaktı. otelin sahibi annemi işe alarak bize hayatımızın belkide en büyük kıyağını yapmıştı. küçük bir oda da annemle birlikte kalacaktık. normal yerlerden normal personel asgari ücretten 200-300 fazla çalışıyorsa annem asgari ücrete çalışacaktı. fakat kalacak bir yerimizde vardı. hemen hemen her şey dengelenmişti. gel zaman git zaman hayat akıyordu ve yaz artık tamamen bitmişti. ben lise3e kocaelide başlamıştım. heyecanlıydım. pis geçmişi geride mi bırakacaktım ? yoksa benle mi gelecekti ?

Kocaelideki o 1 yılım o kadar güzel geçmişti ki... (bu yıla ait kayda değer bir şey yok. sıradan bir insan gibi geçirilmiş bir yıl, günlükte okudum kadarıyla. özetledim, sizleri sıkmamak adına) yeni yeni arkadaşlıklar edinmiştim. tüm yaşadıklarıma rağmen samimiyetin dozunu arttırmayacak şekilde erkek arkadaşlarımda vardı. ama sevgili falan artık hayatıma sokamazdım. temiz değildim ben. düzgün bir kız değildim. sürekli bekaret arayan , geçmişiyle yargılanan bir toplumda potansiyel bir huurydum. fakat bende insandım. benimde arayışlarım vardı. benimde gönül ortağı istemek en doğal hakkımdı. ama kendime hiçbir zaman mutlu olamacayacağımı , hiç bir erkeğin elini tutamayacağımı empoze etmiştim. geçmişimle bir erkeği kirletemezdim.

bu yıl içinde annem 1 oda bir salon bir eve çıkmıştık. annem otelde çalışmaya devam ediyordu fakat artık kendim mahremimiz vardı. içinde ikinci el eşyalarla dolu ama noksansız denilebilecek bir ev.

LiSE-4

artık lise sonuncu sınıftaydım. ufaktan başlayan bir üniversite telaşesi içerisindeydim. annem benden daha heyecanlıydı. ikimizde benim iyi bir üniversite kazanmamı istiyorduk. o yokluk içerisinde annem beni dershaneye yazdırmıştı. arada bir dedemlerinde desteğiyle ayakta durabiliyorduk çok şükür. analarımıza iyi davranalım. analarımızın hakkı ödenmez. o yıl canla başla çalışıp sadece derslerime odaklandım ve istanbul üniversitesini kazandım. haberi alır almaz annemde bende havaya uçmuştuk. o yaz annem mahçup olmayayım diye bana bir sürü kıyafet aldı çalıştıklarıyla ,kıyıya köşeye attıklarıyla. annem kocaelide yaşamaya devam edecekti. bende istanbula gidip yurtta kalacaktım. bir de burs çıkarsa annemede çok fazla yük olmadan okulumu okuyabilecektim. kocaeliye yakın olmasıda benim için ayrı bir avantajdı zaten.

ÜNiVERSiTE

artık üniversiteye geçmiştim. annemden uzakta ilk defa başka bir şehirde yaşayacaktım. aslında korkuyordum. istanbula gider gitmez ilk işim yurda yerleşmek oldu. istanbul sandığımdan büyüktü. yurttaki oda arkadaşlarımla tanıştım. canım anamın cebime sıkıştırdığı biraz para vardı. gel zaman git zaman okuluma ve yeni arkadaşlarımada alışmaya başlamıştım. annemle günde 3-4 kere konuşuyorduk. o da hiç alışkın değildi benden uzakta kalmaya. ve tek başına yaşıyordu. bir hafta sonu anneme sürpriz yapmak için annemin çalıştığı otele gittim. annem beni görür görmez gözleri doldu. ana kız ağlaya ağlaya birbirimize sarıldık ve annem izin alıp o gün erken çıktı. birlikte gidip biraz alış veriş yaptıktan sonra evimizin yolunu tuttuk. birlikte güzel bir akşam yemeği hazırladık. fakat birazdan annemin söyleyecekleri pek hoşuma gitmeyecekti...

annemin çalıştığı yerdeki arkadaşlarından biri anneme evlenme teklif etmiş. direk yüzüğü çıkartıp evlenir misin dememiş tabi. seninde çocuğun var benimde çocuğum var. ben senin çocuğuna babalık yaparım, sende benim çocuğuma analık yaparsın demiş. annemin benim fikrimi alması hoşuma gitti. içim el vermesede annemi paylaşmak istemesemde seçimi anneme bıraktım. annem biraz düşünmek istediğini söyledi ve evlenmeye karar verdi. tabi bu birazda uzun bir süreç ilk önce biraz daha tanımak istediğini söyledi adamı. eğer sana babalık bana kocalık yapamayacak biriyse reddederim dedi.

hafta sonunun bitmesiyle tekrar istanbula döndüm. derslere girdik çıktık derken mert adında bir çocuğun benden hoşlandığını öğrendim. mert bizim sınıftaydı. çok fazla konuşan bir tip değildi. ne yalan söyleyeyim açıkcası yakışıklıda bir çocuktu. ama güvenemiyordum. ben geçmişimdeki pisliğimle insanların hayatlarını mahvetmek istemiyordum ki beni bu şekilde bir erkeğinde kabul edeceğini düşünmüyordum.

okulda en yakın arkadaşlarımdan biri cemileydi. cemile kızıl saçlı çilli tatlı mı tatlı bir kızdı. az çok sırlarımı bilirdi ama asla tamamen anlatmamıştım. bir gün yine okul çıkışı cemile beni ikna etti ve mertinde içinde bulunduğu bir grupla hep beraber bir şeyler içmeye gittik. istiklalde barlar sokağına oturduk birer bira içtik ve bol kahkahalı bir sohbet ettik. mert sınıfta durduğu ve dışarıdan göründüğü gibi soğuk ve içine kapanık bir çocuk değilmiş. gerçekten esprili ve eğlenceli bir çocuk. sanırım bir erkeğin yakışıklılığından önce sempatik olması daha önemli benim için. aslında esprili erkeklerden hoşlanırım lafından kasıt sempatiklik bence.

o gün nasıl oldu bilmiyorum hiç etrafımda erkek istememe rağmen merte numaramı verdim. sanırım kızlar bir dayanak arıyor. bende bir dayanak arayan, sırtımı yaslayıp güvenebileceğim birini arıyorum. mert o gece bana msj atmıştı : "güzel bir gündü değil mi?" mesajın mertten geldiğini görünce garip bir şekilde heyecanlanıp cevap verdim "evet * " çok fazla ondan ilgileniyormuş gibi gözükmek istemiyordum. sanırım erkeklerin peşinden koşması kızların hoşuna gidiyor. fakat sadece hoşlandıkları erkeklerin peşlerinden koşması...

böyle böyle mertle yakınlaşmaya başladık. sürekli vakit geçirmeye gülüşmeye başladık. ama bekirde yaşadığım acıları mertte yaşamamalıydım. merte yine kafede buluştuğumuz bir gün bütün olanları anlatmaya karar verdim. iki çay ve bir nargile söyledik. birlikte nargile içerken merte olan biten herşeyi anlattım. mert beklediğimden farklı bir tepki vermedi. sadece bana baktı ve konuşmadan nargilesini köklemeye başladı. nargilesini içerken bir yandan çayını içiyordu kafası öndeydi. belli ki bir şeyler düşünüyordu. beklemiyordu böyle bir şey. kafasını kaldırıp konuşmaya başladı "çiçek benim bunları düşünmem lazım, sen yanımdayken geçerli ve gerçekçi bir karar veremiyorum." hiç bir şey söylemeden sadece kafa salladım. biraz oturduktan sonra mert kalkıp hesabı ödedi ve geldi. gerçekten centilmen ve harbi adammış, beni durağıma kadar bıraktı ve kendi yurduna döndü. o gider gitmez arkasından ağlamaya başladım. duraktaki diğer insanlar yanlarında hıçkıra hıçkıra ağlayan kıza bakıyorlardı. ama hiçbir şey umrumda değildi. ağlaya ağlaya gelen otobüse bindim ve yurduma döndüm.

yurda döner dönmez resmen cemileyi annem yerine koyup cemilenin boynuna sarılıp ağlamaya başladım. ben merti kaybettiğim için ağlamıyordum ya da kaybedeceğim için. ben kendi pisliğime ağlıyordum. "kaldıramıyorum artık cemile" diye hüngür hüngür ağlıyorum. o kadar kötü ağlıyordum ki cemilede ağlamaya başladı. zor bela zütürdü beni tuvalete elimi yüzümü yıkadım. biraz daha toplamıştım kendimi. çıktım dışarı bir sigara yaktım. sigara içmeyen cemilede bi dal istedi benden. birlikte sigara içiyoruz. cemile gitti 2 çay kaptı geldi. herşeyi anlattım cemileye. içimde ne var ne yok bütün pisliğimi döktüm. bunları anlatır anlatmaz cemile tekrar gözyaşı dökmeye başladı. sarıldı bana. sımsıkı , annem gibi sarıldı. çaylar bittikten sonra çıktım yukarı geçtim yatağıma attım kendimi.

aradan 2-3 gün geçti. 2-3 gün hiç okula uğramadım. ne doğru düzgün bir şey yiyorum ne de içiyorum. sigara içmekten parmaklarım nikotin kokuyor artık. yine oturmuş müzik dinlerken telefonuma bir msj geldi. msj mertten. "görüşebilir miyiz ?"

hiç cevap vermedim. aradan 1-2 saat geçti bu sefer aramaya başladı. açmadım. ıslarla baya aradıktan sonra msj attım ben buna . "beni arayıp sorma" bu tekrar aradı. sonunda telefonu açtım.

"efendim?"

"çiçek, konuşmamız lazım, xxxxx kafeye gel bu saatte."

gelmeyeceğim diyemedim. tamam deyip kapattım sadece. o sırada cemile geldi. cemileye durumu anlattım.

"sakın geri adım atmak yok çiçek.sen kötü bir şey yapmadım."

"tamam dostum." diyebildim sadece. canım arkadaşımdı o benim. beni resmen sahiplenmişti..

mertle sözleştiğimiz kafeye 15-20 dk rotarlı olarak vardım.

Beyler hikaye sabahları iş yerinde devam ediyor. gece yazamıyorum. oruç tuttuğum için sahurdu iftardı falan derken hal kalmıyor. yarın devam. yazmazsam tüm sözlük gibsin zütümü. iyi geceler.

mert üzerine yakışan bir gömlek ve blue jean kombinasyonu yapmıştı. kafeye gidene kadar merti hayatımdan tamamen çıkartıp o yokmuş gibi devam etmeye karar versemde, nasıl olduğunu anlamadan mert benim aklımı çelmişti. ve merte resti çekmek için gittiğim kafeden mertle sevgili olarak ayrılmıştım.

içimde garip ve tarifsiz bir mutluluk vardı. gerçekten garip şeyler yaşıyordum. mert her şeye rağmen beni kabul etmişti. onla bunları kafedeyken daha detaylı konuştuk. fakat sanırım ilk defa bunların benim suçum olmadığını düşünen bir erkek çıkmıştı karşıma.

mertten ayrıldıktan sonra yurda döndüm. cemileye olan biten herşeyi anlattım. tabi bunları anlatınca cemile şok oldu. şaşırdı. beklemiyordu benden böyle bir şey. ama pgibolojisi bozuk bir kız ne kadar mantıklı ve doğru kararlar verebilirdi ki...

aradan günler geçti. mertle çok eğleniyorduk her şey çok güzel gidiyordu. tabi ki artık mutluluğun bozulma zamanı gelmişti. beraberce geçen 3-4 aydan sonra mertte ufak tefek soğumalar başlamıştı. bu anı daha önce yaşamıştım ben. ve kızlar gerçekten olayları unutsalar bile nasıl hissettiklerini ve ne hissettiklerini unutmazlar. yine bir okul çıkışı mertle kafede buluştuğumuzda mertle bu konuyu konuşmayı kafama koymuştum. gerçekten hayatımda o kadar sorun vardı ve üstesinden gelmem için üzerine gitmem gerekiyordu.

mertle konuşmaya başladık :

-mert neden bu şekilde aramıza soğukluk girmiş gibi hissediyorum.

-aşkım yok öyle bir şey. kafam incin bu aralar sana öyle gelmiştir.

-bilmiyorum belki de , ama canını sıkan bir şey olursa benle paylaş olur mu?

-olur aşkım söylerim.

yok bir şey diyen adama ne diyeceksin ki. içim elvermesede zaten kokusu çıkacaktı. bende oluruna bırakmaya karar verdim.

bu arada sınıf olarak artık daha fazla kaynaşmaya başlamıştık. belirli gruplar vardı. gruplaşma yaşamıştık ama bizim grubumuz fazlasıyla iyiydi. 8-9 kişilik bir arkadaş grubu sürekli aktivitelerde bulunmaya başladık..

yine o aktivitelerden biriydi. o sıralar nagihan yurt yerine evde kalan nadir arkadaşlarımızdandı ve hep beraber gece onlarda kalma kararı aldık. birlikte akşam yemeği yiyip eğlenecektik. muhtemelen gecede bir şeyler içecektik. bu arada beklemek işe yaramıştı sanırım. çünkü mertte eski haline dönmeye başlamıştı.

akşam kararlaştırdığımız saatte hep beraber nagihanın evinde buluştuk. biz kızlarla mutfakta yemekleri falan hazırlarken, erkekler oturma odasında sohbet falan ediyor, batak oynuyorlardı.

yemekleri hazırladıktan sonra hep beraber yemeklerimizi yedik. ve sanırım evdeki herkes yemekten sonra içmeyi bekliyordu. aradan 1 saat geçtikten sonra hep beraber dikdörtgen masanın etrafında toplandık ve herkesin önüne birer şat konuldu. 3 tane tekila almıştık o gece. şatlar doldurulduktan sonra kahkahalar ve eğlence eşliğinde 1 şişeyi bitirmiştik bile.

böyle birbiri ardı geri kalan 2 şişeyide bitirdik. benim inanılmaz midem bulanıyordu. sanırım en çok ben sarhoş olmuştum. mert ve diğer erkekler dışarı bira almaya çıktılar.