yurda döner dönmez resmen cemileyi annem yerine koyup cemilenin boynuna sarılıp ağlamaya başladım. ben merti kaybettiğim için ağlamıyordum ya da kaybedeceğim için. ben kendi pisliğime ağlıyordum. "kaldıramıyorum artık cemile" diye hüngür hüngür ağlıyorum. o kadar kötü ağlıyordum ki cemilede ağlamaya başladı. zor bela zütürdü beni tuvalete elimi yüzümü yıkadım. biraz daha toplamıştım kendimi. çıktım dışarı bir sigara yaktım. sigara içmeyen cemilede bi dal istedi benden. birlikte sigara içiyoruz. cemile gitti 2 çay kaptı geldi. herşeyi anlattım cemileye. içimde ne var ne yok bütün pisliğimi döktüm. bunları anlatır anlatmaz cemile tekrar gözyaşı dökmeye başladı. sarıldı bana. sımsıkı , annem gibi sarıldı. çaylar bittikten sonra çıktım yukarı geçtim yatağıma attım kendimi.

aradan 2-3 gün geçti. 2-3 gün hiç okula uğramadım. ne doğru düzgün bir şey yiyorum ne de içiyorum. sigara içmekten parmaklarım nikotin kokuyor artık. yine oturmuş müzik dinlerken telefonuma bir msj geldi. msj mertten. "görüşebilir miyiz ?"

hiç cevap vermedim. aradan 1-2 saat geçti bu sefer aramaya başladı. açmadım. ıslarla baya aradıktan sonra msj attım ben buna . "beni arayıp sorma" bu tekrar aradı. sonunda telefonu açtım.

"efendim?"

"çiçek, konuşmamız lazım, xxxxx kafeye gel bu saatte."

gelmeyeceğim diyemedim. tamam deyip kapattım sadece. o sırada cemile geldi. cemileye durumu anlattım.

"sakın geri adım atmak yok çiçek.sen kötü bir şey yapmadım."

"tamam dostum." diyebildim sadece. canım arkadaşımdı o benim. beni resmen sahiplenmişti..

mertle sözleştiğimiz kafeye 15-20 dk rotarlı olarak vardım.