Duştan çıktığımda annem işten gelmişti. kurulanıp annemin yanına gittim. nasılsın kızım diye boynuma sarıldı. bilmiyordu ki artık bir kız değildim. daha bir kaç saat önce kendimi bir krem tüpüyle bozmuştum. annemin kolları arasında ağlamaya başladım. annem ne olduğunu anlamadı ama hiç bir şey sormadan daha sıkı sarılıp o da ağlamaya başladı. ana kız birbirimize sarılmış ağlıyorduk. mersinde de kalamazdım. her yer üstüme üstüme geliyordu. "zütür beni buradan." anne dedim. sadece "tamam." dedi. o yazı atlattıktan sonra annemle birlikte sadece birer sırt çantası alıp mersini terk ettik. kaçtık resmen. nereye gideceğimiz hakkında ikimizinde bir fikri yoktu. annemin biraz birikmiş parası vardı. sağolsun dedemlerinde biraz yardımıyla bizi yarı yolda bırakmayacak kadar paramız vardı. ilk didime gittik. orada 2-3 gün kaldık. fakat annem orada çalışamazdı. böyle böyle manisa, bursa her yeri gezdik. en sonunda kendimizi kocaelide bulduk. kocaeline gelene kadar 6-7 şehir gezdik. kocaeline hiç kimsemiz yoktu. 4 yıldızlı bir otele yerleştik. zaten kaybedecek pek bir şeyimiz yoktu. hiçbir şekilde tutunamazsak mersine geri dönme şansımız vardı...