Annem babamla boşandıktan sonra birlikte mersine yerleştik. Annemler mersinliydi. O zamanları pek hatırlamam. Ama üzerimden atamadığım ve asla atamayacağım bir pgibolojim vardı. Bozuk bir pgiboloji hemde. Dedem sevmek için yanına çağırıp kucağına almaya çalıştığında ağlıyordum. istemiyordum, korkuyordum. Dayılarımla hiç konuşmazdım. Lise 2ye kadar mersinde kaldık annemle birlikte. Yavaş yavaş kendimi toparlamaya başlamıştım. Artık yavaş yavaş erkeklerle konuşmaya başlamıştım. Erkek arkadaşlarım vardı. Onlarla sohbet ediyor. Ben diğer kız arkadaşlarım ve sınıfımızdaki aramızın iyi olduğu bazı erkek arkadaşlarımız, avmye gidiyor, hafta sonlar eğlenceli vakit geçiyorduk.

Hatta o erkeklerden biri olan Bekirle aramız diğerlerinden daha iyiydi. Aramızdaki bu bağın yavaş yavaş sevgiye dönüşeceğini, hatta aşık olacağımı nereden bilebilirdim ki. Arkadaşlarla kalabalık buluşmamız zaman geçtikçe yerini Bekirle yalnız buluşmalara bırakmıştı. Bekirle gidip bir şeyler yer ve iyi vakit geçirirdik... Artık başıma gelen o kötü hadiseleri yavaş yavaş unutmaya başlıyordum...