edit:beyler bugün gelen isteklerden dolayı tek kısım giricem yarın önemli bir sınavım var. cuma günü tam gaz gidicez merak etmeyin.

şüphesiz ki hayatımın en eğlenceli kısmı bu kafede çalıştığım günlerde geçecekti.en azından kafam biraz dağılacaktı ve cebim para görmeye başlayacaktı.
bergama dolaylarında ne büyük ne küçük derli toplu bir kafeydi Kaan abinin yeri, önünden geçerken kafenin cdıbına astıkları o meşhur " eleman aranıyor " yazısına ilişti gözüm. içeriye girdim heyecanlıydım. hafif zayıf mavi gözleri gökyüzünden daha mavi bakışları bir kedi yavrusu kadar masum bir kız vardı kasada MÜJDE. adı gibi güzeldi müjde onu görünce dahada bir heyecanlandım ve heyecanımı gizlemekte pek başarılı değilimdir beyler özellikle bu konularda. müjdenin yanına yanaştım.
-merhaba camdaki iş ilanına gözüm takıldı, işyeri sahibiyle görüşmek istiyorum.
o güzel gözleriyle şöyle bir süzdükten sonra yaşımı sordu müjde bana 16 dedim.pff der gibi bir ifadeyle abiiiii diye seslendi.
mutfaktan 25 li yaşlarında uzun , kirli sakallı , kalıplı bir adam Kaan abi çıkageldi.
-efendim müjde?
-abi bu arkadaş iş için gelmiş.
şöyle bir inceledikten sonra Kaan abi direk lafa girdi.en çokta bu huyunu severdim Kaan abinin , net adamdı.
-abicim daha önce buna benzer bir iş yaptın mı?
-evet abi xx kahvesinde bir süre çalıştım ama çok sigara dumanından rahatsız olup ayrıldım kendilerini de tanıyorsanız sorabilirsiniz dedim.
hiç oralı bile olmadı kaan abi. kahvede çalışmış olmam cevabı yeterli idi onun için.
-genel itibari ile getir zütür işleri yapıcaksın yani garson olacaksın ama boş zamanlarında da temizlikti ufak tefek şeylerdi yardımcı olucaksın. baştan söyleyeyim uymazsa şimdiden konuşalım kardeşim.
-tamamdır abi bana çok uzak şeyler değil gıkımı çıkarmam, yalnız durumlar biraz sıkntılı ücret olarak ne uygun görürsün abi dedim.
800 lira + yemekler + bahşişler şeklinde anlaştık.

çok mutluydum beyler. sonunda en azından cebimin para göreceği ameleliğin az insanların daha kibar olduğu bir yerde olacaktım.
el sıkışıp selamımı verdim çıktım kaan abinin yerinden.
durumu direk turanla ve annemle paylaştım. zaten abim askerden gelene kadar bu kişiler haricinde ailem diyebilceğim kimse yoktu.he hakkını yemeyeyim bir de zor zamanlarımda yanımda olan doğu da vardı.
vakit kaybetmeden işe başlamıştım. benim dışımda bin olan hakan ve müjdeden başka mutfakta kaan abi de dahil toplam 4 kişilik bir ekiptik.
müjdeden ilk başta etkinlenir gibiydim ama zamanla kaan abiye olan saygım müjdeye karşı kardeşlik şeklinde işleyecekti. hakanla çok fena anılarımız var onlara daha sonra girerim. konudan kopmayalım.
bu iş bana ekonomik özgürlüğümü bir nebze olsun verecekti.kel ile diyaloğum tamamen kopmaya başlıyordu beyler zaten ekonomik yönden de ihtiyacım yoktu ona ,hiç birbirimize selam vermeden geçip gidiyorduk artık.ara ara yumuşar gibi olsa da ben yaptıklarını hiç bir zaman unutmadım.o yavşakta dönüp bir özür bile dilemedi zaten. kelini gibtiğimin!
gerçi özür dilesede affetmicektim orası ayrı.
bu arada iş güç hayatı seri günler şeklinde sakin sakin devam ediyordu. akşamları kafeden çıktığımda çok yorgun oluyordum ama vakit buldukça turanla görüşmeye çalışıyordum.ben kendimi işe güce verdiğimden ifriti unutmaya başlamıştım açıkçası ifriti unuttuğumda çok daha mutlu oluyordum ama o kendini unutturmamayı biliyordu.
öte yandan turan boş kaldıkça kafayı iyice takmaya başladı bu ifrite.o sürekli rüyalarında ifriti görüyordu ve korkusundan gün ışığını görene kadar gözlerini kapatamıyordu. bende bazı tanımlayamayacağım olaylar yaşıyordum ama bunlardan bazıları yorgunluğumun üstüne geçiyordu bazıları altında ezilip gidiyordu dediğim gibi ben biraz daha iyi hissediyordum kendimi işime adapte olduğum dönemler.

ifrit bu partta senin için gelsin herhalde senden başka online olan yok.

hayat devam ediyordu beyler kendimi işime yeni 2-3 arkadaşıma ve gençliğimin akışına bırakmıştım. ergenlik desem daha doğru olur aslında. bazı geceler evin balkonuna kargalar dadanıyordu sağı solu dağıtıyorlardı ama bir süre sonra ilk zaman ki kadar korkmamaya başlamıştım. turanda ise durumlar farklıydı. turan olan bitenin üstesinden gelemiyordu. onun sıkıntıları daha da şiddetleniyordu zaman zaman. ağır antidepresanlara başlamıştı, ailesi bu kadar sıkıntı yaşamasına anlam veremez diye düşünüyordum ama hiç irdelemediler. zaten ara ara annesi babası da kavga ederlerdi turanın.
bu arada abim askerliği bitirip kıbrıstan geldi beyler, ustalığı orada yapmıştı acemiliği ankara etimesgutdaydı.
adam gelince büyük şok geçirmişti amk. babanem ölmüş,ev yanmış , ev müteahit tarafından yapılmaya başlanmış,ben okulu bırakmışım,kel amı zütü dağıtmış...
bunların hiç birini haber vermemiştik orada askerlikte yeterince sıkıntılı günleri vardır diye. buna epey içerlemişti abim ama fazla uzatmadı. babamla konuşmadığımı sebeplerini açıkladım ama ifritin ne taklar yediğinden bahsedemedim beyler, abimde pek giblemedi ifritin ölümünü yani üzülmüştü ama öyle yıkılma mıkılma gibi abuk sabuk tripler yaşamadı, yalnız mevlüt dedeye şaşırmıştı bunca zaman sonra neden böyle bir şey yaptı diye. zaten çevremde azıcık insan vardı 1.5 senedir görmediğim abimide böyle şeyler anlatarak uzaklaştıramazdım kendimden.
bu arada abimi ilk gördüğümde çok ağlamıştım dıbına koyayım adam dalyan gibi 90 küsür kilo gitmişti askere 70 kilo gibi birşeydi geldiğinde. içimden verem merem mi oldu diye geçirmedim değil amk.
bu arada abimde pederin benim ağzımı yüzümü kırmasına ıvır zıvıra epey kurulmuştu cephe almıştı kele. dimdik arkamdaydı saolsun.
gibtiğimin keli geldi yine aklıma sinirim bozuldu!
Neyse devam edeyim kopmayalım,bir süre daha aileyle yaşadıktan sonra yanlarından ayrıldık abimle ayrı bir eve çıktık yine bergamada. zaten kel gibine takmadı beni silmişti, abim desen yaşını başını almış karışamazdı ki bana yaptıklarından ötürü epey laf dalaşına girmişlerdi, yalnız annem çok üzülmüştü ayrılmamıza,o günü düşününce hala içim sızlar...
abimde ayrıldığı bilgisayar tamircisinde tekrar işe girdi. şükür 3-5 kuruş para görüyordu cebimiz ve aramızda paranın hiç lafı olmazdı, anlıcağınız biz bize yetiyorduk.
işten yorgun argın gelmediğimiz gün turandır abimin arkadaşı sedat abiyle arap hüseyindir flan kalabalık bir aile gibi takılıyorduk. genelde biz turanla play station , cs 1.5 flan giriyorduk abimler daha çok rakı-bira takılıyordu.bu zamanlar hayatımda fena değildi beyler ama zamanla işler benim cephede de çığrından çıkmaya başlayacaktı.

edit:imla

@maleyyy bu partı senin için girdim

beyler şükür kendi topraklarımıza varabilmiştik turanla. elde avuçta bir şey kalmamıştı. çaresizce okula doğru gittik.
günün yorgunluğu , korkusu ve kederi üzerimizde yığıldık banklara. ailelere telefonlar ve cuzdan hakkında ne yalan söyleyeceğimizi düşünüp durduk. hayat gerçekten tüketmeye başlamıştı bizi bu zamanlarda.
insanlığa ve hayata dair inancımı bu dönemlere kaybettim beyler.
çaresizce düşünürken turan hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı olan biten her şey ağır gelmeye başlamıştı artık. bende dayanamadım içimizdeki bütün laneti kusarcasına ağladık.
arada gelen geçen bize bakıyordu ama umrumuzda değildi. yaşı önemli değil çoğu insanın hatta hiçbir insanın kaldıramayacağı şeyler yaşıyorduk.
-en azından yan yanayız kardeşim. dedim turana
-kardeşten de ötesin pumpfiction...
evet beyler aynen böyle demişti turan kardeşim bana.ama içten içe biliyorum ki,sizlerle de paylaştım bunu, olayların başladığı gün dahil her şeye isteyerek dahil etmiştim turanı. içim sızladı.
kardeşimsin diye cevap verebildim mahçubiyetimle.
ağlamak biraz rahatlatmıştı ve artık oturup ne yapmamız gerektiği hakkında düşünüyorduk.o an turandan telefonları ve cüzdanları okulda unuttuğumuz yalanını uydurmak geldi.her ne kadar inandırıcı gelmeyecek olsa da kendi inancımızla onlara kabullendirecektik hikayemizi.
başka çaremiz yoktu. yalanı şu şekilde detaylandırmaya karar verdik en son. bakkaldan alış-veriş yapmıştık ve okulda sohbet ediyorduk. turan çöplerle beraber dalgınlıkla cüzdan ve telefonlarıda poşete doldurdu eve gelince farkedip döndüğümüzde ne cüzdan ne de telefondan eser yoktu.
evet beyler yalanımız buydu.o kadar çaresizdik ki pederden gelecek cevabın yalanına sokuyumcu olduğunu bildiğimiz halde böyle bir yalan atacaktık.
eve dağılmadan tekrar konuştuk ve olayı sabitledik.
benim peder le aram açık zaten. durumu anneme anlattım peder gelip bir kaç hakaret ettikten sonra gibtir olup gitti. zaten ondan harçlıkta almıyordum artık okullarda yoktu yakında çalışmaya başlayacaktım.
turanın tarafta ise bir kaç " ah oğlum kafan nerede" gibi ufak tefek cilalamaların ardından olay kapanmış.bu arada pederle iyice açılmaya başlamıştı bizim aramız ve az öncede belirtiğim gibi bir iş aramam gerecekti.
bu arada turanda meteliksiz kalmıştı ama ailesiyle arası iyiydi ve benden hafif atlatacaktı olayları.
bir kaç gün iş aradıktan sonra bir kahvede işe girebildim beyler. aylık 600 lira para artı yemekler. kısa süre çalıştıktan sonra bu kahveden ayrıldım beyler içeride sigara içiliyordu ve çok içiliyordu bende malum kronik bronşitli bir panpanızım dayanamadım.
günler günleri kovaladı bir süre kabuslar bir süre korkular tripler eşliğinde. kahveden aldığımız 3-5 kuruş sayesinde belimi biraz doğrultabildim ve işe girdiğim kafede hayatımı yoluna koymaya başlayacaktım.

edit:imla

-neyi abla?birden fazla şey konuştuk.
-bedel ödeyeceksiniz.hemde kanla sulandırılmış bir bedel.
Ananı avradını gibeyim senin ifrit...
-ne bedeli,ne demek,ne kanı abla?
-sadece beklicez.
Dedi abla en azından cevap ver günlerimiz rahat geçicek mi?
-artık ifrit size ulaşamaz oğlum korkmayın ifritten.dedi ve oradan ayrıldık.

Turanla birbirmize sarılıp anıra anıra ağladık.Bitti oğlum herşey bitti.En azından ifrit yok.Bedel de neydi bilmiyorduk ama en azından rahat bir uyku çekecektik.
-Turan yarın hemen Mevlüt dedemi ziyarete gidiyoruz anlaştık mı?
-Tamam oğlum yarın Mevlüt dededeyiz.Müjdemizi veririz.
Evlerimize döndük güzel bir uyku çektik ve sabahın köründe uyanıp turanla kahvaltımızı yaptık dışarıda bir pastanede.
Mevlüt dedeye doğru yola koyulduk.Başımıza gelenlerden sonra tedbiri elden bırakmadık.Sürekli çevreyi gözlemliyorduk.Şükür başımıza bir şey gelmeden dedeme varabildik.Hani size bir bedel ödeyeceğimizden bahesdiyordum ya.O gün bu gün işte panpalar...
içeriye girdim Mevlüt ... 'le görüşücem dedim.Listeden kontrol ettkten sonra hastanede olduğunu söylediler.
Başımdan aşağı kaynar sular döküldü.Ne hastanesi ne diyosun abi?
Xxx devlet hastanesine sevk edilmiş oraya gideceksin.Geçmiş olsun.
Hay gibeyim ya,ulan ağlaya ağlaya çıktım.Turan gördü ne oldu oğlum iyimisin diye geldi yanıma hemen.Turan yürü devlet hastanesindeymiş dedem oraya kaldırmışlar iyi değil galiba.Ulan yolda gördüğümüz birine sorduk 1 saat kadar sonra anca ulaşabildik.Koşturdum içeriye Mevlüt ... ' le görüşecektim kendisi dedem,buraya kaldırılmış cezaevinden.
Kadının sıfatsız süratı düştü birden.Ulan lanet olsun ne oldu biri mi bıçakladı ne yaptınız dedeme...
Bir form doldurttular.Tek kişilik bir odaya doğru çıktım.Kapıda bir polis vardı.Kimliğimi verdim kendisine ve beraber içeriye girdik.Ulan dedem mahvolmuş amk.Uyuyordu.
Gözlerimden boşaldı yaşlar.Onu o halde göreceğime ölseydim dıbına koyayım hepsi benim hatamdı.Uyandığında beni görünce o da gözyaşlarına hakim olamadı.Canının yandığı ve yaşadığı sıkıntılar o güzel gözlerinden belli oluyordu dedemin.
Hani sonuçları alınmayan bir test vardı ya.işte o testin sonucunda Mevlüt dedemde akciğer kanseri çıkmış hemde öyle bir yerde tümör varmış ki dedem resmen çürüyerek ölecekmiş.Kimseye de haber verdirtmemiş isteği dışında da hareket edilmediğinden ben tesadüfen öğreniyorum bunları.
Evet huur ifrite bedel ödetmiştim.Ödeyeceğim bir bedel de vardı ama bu kadar ağır mı?
Belki de gerçek bir hastalıktı bu ifritin şerrinden uzak bunu hiç bir zaman bilemem ama dedemin bu hastalığının sorumluluğunu hep taşıdım içimde.Kanserden kurtulma ihtimali <0.00001 ihtimal.Bu yüzden kemoterapi de yapılmamış.Doktorlar bir kaç ay ömrünün uzatabileceklerini söylemiş ama dedem zaten reddetmiş tedavileri,son zamanlarını kemoterapi denen zehirden uzak geçirmek için.
Mevlüt dedemin tümörü sol akciğer kapatacak şekilde ve soluk borusuna doğru bir şekil almış.Zavallı dedem hem nefes alamıyacak hem de yemek yiyemeyecekti.Öyle ki hastanede geçireceği bir aydan birazcık daha uzun bir süre sonucunda çok acı lar çekerek çürüyerek vefat etti mevlüt dedem.
Bütün bu olan bitenlerden sonra 1.5-2 yıl kadar ağır depresyonda kaldım.Turan gördüğü rüyalardan yaşadıklarından etkilenip bazı paranoya belirtileri gösterdi.Mevlüt dedenin vefatından sonra bunlar Turanda daha fazla belirginleşmeye başladı.
Daha ileri zamanlarda hayatımın en büyük doğrusu olan sporla tanıştım.Turanla olan muhabbetim hala devam zaten.Doğu kayıplarda nadiren feysbuktan fotoğraf flan beğeniyo iki üç trol yorum atıyor nadiren yan yana geldiğimiz oluyor da ne zaman diye sorsanız hatırlamam şuan.Abim de dedemin vefatına çok üzüldü.Yavşak kelin umrumda olmadı hiç bir şey.Kendisiyle bağım tamamen kopuk hala.Hala yapayalnız bir hayat sürüyorum sadece sporum abim,arada ziyaret ettiğim kaan abiler flan var.Bu arada hakanla müjde beraberler.Kaan abinin de onayıyla.Babam dediğim başka bir adamla tanıştığımı söylemiştim.Orası ayrı bir hikaye panpalar detaya girmemeye karar verdim.
Hayatıma giren 1 kız oldu üniversite hayatımda o da epey uzaklarda artık,ondan yediğim kazıkta anlatsam sağlam bir roman olur.
Benden bu kadar panpalar sadece hikayeme devam etmek için giriyordum sözlüğe son zamanlar epey bozuldu zaten veletlerini bile geçtim giriş yapamıyoruz sözlüğe.Allaha emanet olun.Ara ara ziyarete gelirim unutmayın beni,özel mesaj flan gönderin zaten sizlerden başka kimsem yok.

edit: https://www.youtube.com/watch?v=1GX_4PgUhYo
reelden tanıyan bir panpama yolluyorum bu şarkıyı.finalimizde bunla olsun