ifrit bu partta senin için gelsin herhalde senden başka online olan yok.

hayat devam ediyordu beyler kendimi işime yeni 2-3 arkadaşıma ve gençliğimin akışına bırakmıştım. ergenlik desem daha doğru olur aslında. bazı geceler evin balkonuna kargalar dadanıyordu sağı solu dağıtıyorlardı ama bir süre sonra ilk zaman ki kadar korkmamaya başlamıştım. turanda ise durumlar farklıydı. turan olan bitenin üstesinden gelemiyordu. onun sıkıntıları daha da şiddetleniyordu zaman zaman. ağır antidepresanlara başlamıştı, ailesi bu kadar sıkıntı yaşamasına anlam veremez diye düşünüyordum ama hiç irdelemediler. zaten ara ara annesi babası da kavga ederlerdi turanın.
bu arada abim askerliği bitirip kıbrıstan geldi beyler, ustalığı orada yapmıştı acemiliği ankara etimesgutdaydı.
adam gelince büyük şok geçirmişti amk. babanem ölmüş,ev yanmış , ev müteahit tarafından yapılmaya başlanmış,ben okulu bırakmışım,kel amı zütü dağıtmış...
bunların hiç birini haber vermemiştik orada askerlikte yeterince sıkıntılı günleri vardır diye. buna epey içerlemişti abim ama fazla uzatmadı. babamla konuşmadığımı sebeplerini açıkladım ama ifritin ne taklar yediğinden bahsedemedim beyler, abimde pek giblemedi ifritin ölümünü yani üzülmüştü ama öyle yıkılma mıkılma gibi abuk sabuk tripler yaşamadı, yalnız mevlüt dedeye şaşırmıştı bunca zaman sonra neden böyle bir şey yaptı diye. zaten çevremde azıcık insan vardı 1.5 senedir görmediğim abimide böyle şeyler anlatarak uzaklaştıramazdım kendimden.
bu arada abimi ilk gördüğümde çok ağlamıştım dıbına koyayım adam dalyan gibi 90 küsür kilo gitmişti askere 70 kilo gibi birşeydi geldiğinde. içimden verem merem mi oldu diye geçirmedim değil amk.
bu arada abimde pederin benim ağzımı yüzümü kırmasına ıvır zıvıra epey kurulmuştu cephe almıştı kele. dimdik arkamdaydı saolsun.
gibtiğimin keli geldi yine aklıma sinirim bozuldu!
Neyse devam edeyim kopmayalım,bir süre daha aileyle yaşadıktan sonra yanlarından ayrıldık abimle ayrı bir eve çıktık yine bergamada. zaten kel gibine takmadı beni silmişti, abim desen yaşını başını almış karışamazdı ki bana yaptıklarından ötürü epey laf dalaşına girmişlerdi, yalnız annem çok üzülmüştü ayrılmamıza,o günü düşününce hala içim sızlar...
abimde ayrıldığı bilgisayar tamircisinde tekrar işe girdi. şükür 3-5 kuruş para görüyordu cebimiz ve aramızda paranın hiç lafı olmazdı, anlıcağınız biz bize yetiyorduk.
işten yorgun argın gelmediğimiz gün turandır abimin arkadaşı sedat abiyle arap hüseyindir flan kalabalık bir aile gibi takılıyorduk. genelde biz turanla play station , cs 1.5 flan giriyorduk abimler daha çok rakı-bira takılıyordu.bu zamanlar hayatımda fena değildi beyler ama zamanla işler benim cephede de çığrından çıkmaya başlayacaktı.

edit:imla