iyi la devam et sarıyo

kimsin lan sen

hadi hayrına up

hll pnp milli olmussun

up u pu p

güzel devam et bin

uyu lan artık

anladık amk tmm

arabaya binmiş halil denen adamın yanına gidiyorduk. arabayı az önce benim zütürülmemi isteyen adam sürüyordu. aynadan bakarak.
+girdiğin yoldan elbet pişman olacaksın ve çıkmak istediğinde bunu kanınla ödeyeceksin. bu yolun solunda ölmek var dönmek yok demişti.
daha işe başlamadan böyle bir uyarının yapılması moralimi bozmuştu ama hala içimdeki alev sönmek bilmiyordu. şehrin iyice dışına çıktığımızda stabilize bi yoldan devam etmeye başladık. yarım saat sonra küçük bi dağ evinin önündeydik. burada 3 adam kalıyorlardı. arabayı süren adam evde kalan bu 3 kişiyle beni tanıştırdı.
açıkcası eve küçük birinin gelmesinden ve getir zütür işlerini yapacak yeni elemanın aralarına katılmalarından dolayı mutlu görünüyorlardı.

tanışma faslından sonra sohbete başladık. neden burada saklandıklarını ve benim ne için buraya gönderildiğimi sordum.
halil denen adam
+biz burada en fazla 3 ay kalıp tekrar sokaklara dönücez, polis takibinden sıyrılmak için saklanıyoruz ve sana da burada silah eğitimi verip tekrar mehmet abinin yanına gönderileceksin. hadi kalk da bize bi çay koy
günlerim burada daha zevkli ve heyacanlı geçiyordu. her gün yeni şeyler öğreniyordum. hırsızlık üzerine asma kilit ve türevlerinin nasıl açılacağını düz kontağı ve ateş etmeyi. her hafta belirli günler ava çıkar akşam yemeğimizi bu şekilde hazırlardık. 2 ayın sonunda eğitimim bitmiş gibiydi ve artık çilekçi mehmet in bir fedaisi olmaya hazırdım.

ofisine gittiğimde elimi sıkıp bana yakın davrandı.
+sana hayatının ilk ve en önemli işini veriyorum. ama bu hayati riski fazla olan bir görev ve bana ölümden korkmadığını söylemiştin. eğer işinden cayarsan sonucunun ne olduğunu az çok kestirebiliyorsun değilmi
heyeceanlı bir şekilde başımı salladım.

adresin verildiği yer şehrin dışında inşaatlerin olduğu bi yerdi. her yerde işçiler ve iş arabaları harıl harıl çalışıyordu. siyah cipin olduğu önünde durduğu küçük prefabrik bi ev dikkatimi çekti oraya gidip içeri girdim. içeride 4 kişi vardı. 2 si ayakta diğer ikisi koltukdaydı. geldiğimi görünce masa başında oturan şişman kısa saçlı adam
+demek sen geldin. neymiş bakalım benimle konuşacağın özel şey, bak eğer dediğin kadar önemli değilse senin için pek iyi şeyler olmaz
-seninle çalışmak istiyorum.her türlü işi yaparım, ne olursa olsun sadece çok para kazanmak için senin içi çalışmak istiyorum
+ emin ol bunu sokakta yaşayan yüzlerce çocuk senden daha fazla istiyordur. peki bana öyle bir şey söyle ki seni onlardan farklı kılan özelliğinden dolayı işe alayım
-benim artık kaybedecek bir şeyim yok ve yeryüzünde ne kadar kirli ve tehlikeli iş varsa hepsini gözüm kapalı yapabilirim. benim o çocuklardan farkım bu, ölümden korkmamam.
bunları söylerken sanki konuşan ben değilmişim de suflör tarafından söylenen şeyleri dışa vuran biriymişim gibi zannediyordum.
+ anlaşıldı artık benimle çalışacaksın ama emin ol hiçbir şey hayal ettiğin gibi güzel olmayacak.ve tabi bunun için yeterli özelliklere sahip olup olmadını bilmemiz gerek dolayısıyla ilk olarak işi öğrenmen için izlemen ve idrak etmen lazım.
sağ tarafında ellerini birleştirerek ayakta duran siyah ceketli adama dönüp
+ çocuğu halil lerin yanına gönder ben gerekli talimatları ona verip neler yapacağını kendisine bildiriceğim.

adamın bana verdiği adres iş hanının bi adresiydi. bu çilekçi denen adamın iş hanında ne işi olur diye düşünmeye başlamıştım. ama bu kadarı beni ilgilendirmezdi. verilen adrese gittim. kapıyı çalıp içeri girdim. girdiğim yer büro gibi bir yerdi, içeride bir masa ve 2 koltuk vardı. masanın başında oturan adam
+evet ne için geldin
bu kadar sert bi karşılayış beklemiyordum ama sesime hakim olarak
-ben çilekçiyi arıyorum
+hayrola ne işin var bilader çilekçiyle
-var işte bi işim sen o değilsin değilmi
adam küçümser başışlarıyla bi kahkaha attı
+bak genç her isteyen çilekçiyi görseydi böyle bir isme sahip olamazdı. kaldı ki senin onunla ne işin olur
- onunla iş yapmak istiyorum, bende sizler gibi bu dünyada varlığımı hissettirmek ve ve itibar kazanmak istiyorum.
+sen çok film izlemişssin bilader ama hadi benden sana bi kıyak, çilekçiyi arayıp senin geldiğini söylicem belki senlik bi işi vardır.

kısa bi bekleyişten sonra elime bi not sıkıştırıp oraya gidebileceğimi söyledi. doğrusu bu kadar kolay olacağını düşünmemiştim. ama artık bunların bi önemi yoktu, hedeflediğim noktaya adım adım ilerliyordum.

içimden bi çilekçi lafının bile geçtiği yerde neler olabileceğini gördüğümü ve bu gücün arkasına sığınıp şehrin tozunu attırabileceğim hayalleriyle verilen adrese gittim. kapıyı çaldığımda hafif kel kısa boylu tıknaz bi adam beni karşıladı. haraçla ilgili olacakki suratı asık ve kızgındı. beni içeri alıp bi koltuğa oturttu.
+ne için geldi aldığınız haraçlar yetmedimi, artık dayanamayıp polise ihbar edicem ondan sonra ne olursa olsun.
-beni yanlış anladın dayı ben bu çilekçi denen herifi arıyorum ama kimse bunun nereler de olduğunu bilmiyor. senden haraç aldığına göre sen bilirsin diye buraya gelmiştm
+sen ne yapacaksın ulan çilekçiyi, git derslerinle ilgilen itle kopukla uğraşma.
-sen orasına karışma ihtiyar bana bu adamın adresini ver yoksa
+yoksa ne seni çakma çete üyesi. beni öldürecekmisin ha
-daha beterini yaparım
artık ses tonumu artırıp sert görünmeye çalışıyordum.
+sizden de sizin giblerdende sıkıldım artık anasını satıyım al şunu ne tak yersen ye banada bi daha bulaşma yoksa kötü olur.

bu sırada ev halkı kendi haliyle uğraşırken benim ne haltlar karıştırdığımla ilgilenmiyorlardı. zaten o evin istenmeyen çocuğu gibiydim. çocukluğum babamdan dayak yemekle geçmişti ve belki de bu kadar hayata nefret duymamın ve içine kapanık olmamın sebebi de buydu.

günler günleri kovalarken ben iyice sıkılmış ve artık bu çiçekci denen adamla görüşüp onun için her türlü işi yapabileceğimi söylemek istiyordum. zaten hayata karşı bi umudum kalmamıştı. kaybedecek bir şeyim olmadığı için beni hayata bağlayan en ufak bi şey yoktu dolayısıyla heran kör bi kurşuna hedef olma ihtimalini bile gülerek hayal ediyordum.

soğuk çarşamba günü okula gitmemiş çiçekcinin haraç aldığı dükkanlara gitmeye karar vermiştim. caddenin en işlek yerinde bir ayakkabıcıya girdim ve orada çalışan adama buranın sahibini sordum.
+ ne için arıyordunuz
-görüşmem gereken konu özel, şu haraç işleriyle ilgili.
adam önce toy suratıma bakıp çilekçiyle ne tür bir ilişkimin olacağını kestirememenin verdiği kararsızlıkla patronu arayıp olanları anlattı. sonra elime bi adres verip 2. kat 3. daire oraya gitmemi söyledi.

bu çilekçi denen adamın adını duymuştum ama bu sefer bana farklı şeyler çağrıştırdı. içinde bulunduğum amaçsız ve sefalet dolu hayattan kurtulup sokaklarda itibar kazanmalıydım ancak bu şekilde istediğim bir yaşama sahip olabilirdim. beni ezip kendi kabuğuma habseden zalim insancıklardan intikamımı ancak bu şekilde alabilirdim.

az önce dinlediğim çocukların yanına selam verip bu çilekçi denen adamın(adamın lakabı buna benzer ama sıkıntı çıkmasın diye gerçek lakabını vermiyorum) nerelerde bulunduğunu ve ne tür işler yaptığını sordum
saçlarının çn tarafını uzatan muallak görünümlü veled
- sen nabacan lan çilekçiyi senin gibi sümsüklerle işi olmaz
+ kardesim bak adam gibi soru sordum cevap ver dedim. bunun üzerine yanında ki tiki
- cevap vermesse ne olacak dedi. ulan zaten kafam bozuktu bi de bu binlerin aşağılamalarına hiç gelemem diyerek yumruğu çocuğun ağzına yapıstırdım. cocuk olayın şaşkınlığıyla durağın oturağına çarparak yere düştü. tabi bu kargaşayı gören diğer insanlar yanımıza toplandılar. diğer muallakyede aynısını yapacakken omzumu arkadan biri çekerek beni olay yerinden uzaklaştırdı. sonrasın da olay mahaline polis gelip beni ve diğer 2 muallakyi karakola zütürdü. bi iki ifademizi alıp serbest bıraktırlar.
bu olaydan sonra kendimi aştığımı ne kadar rahat kavga edebildiğimi anlamıştım. artık hayalini kurduğum hayata adım adım yaklaştığımı düşünüyordum.

para denen şey ancak mafya filmlerinde gördüğüm kağıt parçalarıydı. günlük elime geçen para sadece tost paramı karşılıyor yanına ayran dahi alamıyordum. kantinde gördüğüm çapsız zengin binleri çikolatasına kadar kombinlerini tamamlarken ben elimde kuru bi tostu kemşrmekle uğraşıyordum. bu nasıl bir dünya adaletiydi böyle. işçi günde 10 saat aralıksız çalışmasına rağmen zevk amacıyla çalışan patronunun bi günlük harcamasının binde birini maaş olarak bile alamıyordu.

bu düşünceler arasında okullar dolmuş durağı arasında giderken önümde yürüyen liseli çokcukların konuşmasına kulak misafiri oldum.
- olum bu çilekçi mehmeti caddede gördüm lan yanında 3 tane izbandut gibi adamla dükkan dükkan dolaşıyordu
+ o haraç almak için dolaşıyordur amk dünya bu herife güzel hiç çalışmadan cebinde tomarla para taşıyor kadın desen zaten hepsi ona köle olur

Liseye başladığım ilk günden beri yerim hep aynıydı. dışarıyı daha iyi izleyebilmek için cam kenarı en arka sol taraf benim mesken yerimdi. sadece tuvalete gideceğim zaman sıramı havalandırır bunun dışında nefes dahi aldırmazdım. sınıfta ki göbellerle aram hiç iyi değildi. zaten kızları söylemiyorum bile çoğu kaşarlıkla namusluluk arasında gel git yaşayan kezbanlardı. erkeklerde sabah akşam sex konuşup mizah dahi sayılmayacak zırvalamalara gülüp baş ağrıtan kuru gürültüden farksızdı.

bu şartlar altında derslerimin iyi olması zaten beklenemezdi kaldı ki durum bundan ibaretti. en iyi dersim beden di zaten ona da hoca puan verip geçiyordu.

artık bu kokuşmuş, umutsuz ve amaçsız hayatıma yeni bir soluk katmalıydım. şimdi dönüp bakınca gençliğin en ilgiç tarafıda bu, akılları yerine zevk ve anlık heyeanlarıyla hareket etmeleri.

yine farklı günün sabahın da aynı bir başlangıçtı. 2010 un soğuk kışı kendisini iyiden iyiye hissettirmeye başlamıştı. soğuk yatağımdan kalkıp tuvalete gittim. her şey rutin bir şekilde yine kendini tekrar ediyordu. mutfağa gidip bi iki atıştırdıkdan sonra okul kıyafetlerimi giyip kendimi ocak ayının serin kollarına bıraktım. artk hiçbir şeyin bir önemi yoktu. her şey olağan ve sıradandı. büyürken düşlediğim hayatın yanından bile geçmiyordum. ne bir heyecan ne bir macera ... bunlar sadece izlediğim ve coşa geldiğim filmlerin konusuydu.

15 dk lık bir bekleyiş sonunda ağzına kadar dolu olan halk otobüsü durağımızda durdu. kapı açıldığında gördüğüm şey 2 senedir kare kare ezberlediğim bir tabloydu. şoförün bıkkınlık akan suratının altında gömlek yakasını örten gıdığı ve açılan kapının basamaklarında denge sınavına tabi tutulan insanlar, hepsinin yüzünde monoton bir hayatında bıraktığı umutsuzluk ve hoşnutsuzluk izlerini görmek mümkündü.

{[InciListeHaberYap]}
[[
{{baslik: amamamaam}}
{{resim: http://imgim.com/cel5se1usaap_nl.jpg }}
{{yazı: lannnnn }}
]]

{[InciListeHaberYap]}
[[
{{baslik: huhhuhhuuh}}
{{resim: http://i.img;ur.com/uiFYHOr.jpg }}
{{yazı: hadi la }}
]]

Ne olursa olsun amk bizi bu noktaya kadar taşıyan ak partiyi bi kaç hatasından dolayı yarı yolda birakamam

Ne olursan ol oyum sana uzun adam

bendensin mk

Zu hahahajaj

Alyannan kafali

bu arada epey eğlenceliymiş mk

daşşağını kızlar yesin pnp