para denen şey ancak mafya filmlerinde gördüğüm kağıt parçalarıydı. günlük elime geçen para sadece tost paramı karşılıyor yanına ayran dahi alamıyordum. kantinde gördüğüm çapsız zengin binleri çikolatasına kadar kombinlerini tamamlarken ben elimde kuru bi tostu kemşrmekle uğraşıyordum. bu nasıl bir dünya adaletiydi böyle. işçi günde 10 saat aralıksız çalışmasına rağmen zevk amacıyla çalışan patronunun bi günlük harcamasının binde birini maaş olarak bile alamıyordu.

bu düşünceler arasında okullar dolmuş durağı arasında giderken önümde yürüyen liseli çokcukların konuşmasına kulak misafiri oldum.
- olum bu çilekçi mehmeti caddede gördüm lan yanında 3 tane izbandut gibi adamla dükkan dükkan dolaşıyordu
+ o haraç almak için dolaşıyordur amk dünya bu herife güzel hiç çalışmadan cebinde tomarla para taşıyor kadın desen zaten hepsi ona köle olur