Murat abiyle Zerrin abla (evet hala abla diyorum bunu sonra açıklayacağım) inanılmaz samimiydiler o gece. annem düğününüzde ben şahidiniz olacağım he deyip gülüyordu bense içimden ağlıyordum. her şey taka sarmıştı.

murat abiyle zerrin abla gerçekten birlikteyseler babam ve zerrin abla ne olacaktı? ben ne olacaktım? oyunsa babam neden eve kadar getirdi bunları? sadece benim gözümü boyamak için mi? yoksa ilerde anneme söyleyeceğimi düşündüğünden ilerisi için eline bir koz almak mı istiyordu? her şey git gide karmaşık bir hal alıyordu.

o gece çok şükür bitti. ertesi gün okul çıkışı tekrar şirketin basket sahasına gittim. yalnızdım. soyunma odasına gidip ıslak atletimi değiştim. ve babamın ofisine gitmek için asansörü çağırdım.

asansöre binip 6. kata çıktım. bu arada o gün cuma ve saat 6 buçuktu. aylardan mayıs olduğu için hava hala aydınlıktı. 5 buçuk gibi şirkette mesai biterdi. ben de babam daha çıkmamıştır gideyim de birlikte çıkarız diyerek ofisine gitmeye karar verdim. şirkette nerdeyse kimse kalmamıştı. sadece temizlikçiler ve güvelik vardı. hepsi de beni tanırdı. çaycı muhafazid abiyle fener-gs muhabbeti bile yaptık. 1 aydır şirkete uğramadığım için babam geleceğimi beklemiyordu. koridorun en sonunda soldaki odaya doğru yöneldim ve tam kapıyı açacakken içerden çok kısık gelen seslere kulak kesildim.

beyler o an duyduğum şeyler bir çocuk değil yetişkin bir insan için bile inanılmaz fazla şeylerdi. içerden sesler çok kısık geliyordu. zerrin ablanın kegib kegib şunları söylediğini duydum "boşanacaksın di mi sevgilim benim olacaksın di mi sadece benim" babam olduğunu düşündüğüm kişi ise hırıltılı bir sesle "senin için dünyadan vazgeçerim. ben de seninim her şeyim de senin sen benim tek varlığımsın hayatımın tek anlamısın" diyordu. içerden gelen inlemeler ve birtakım tokat seslerine daha fazla dayanamadım. gözlerim zaten dolmuştu hızla asansör kullanmadan merdivenlerden indim. kendimi plazanın dışına zor attım. kafam allak bullaktı. deli gibi ağlıyordum. anneme ayrı kardeşlerime ayrı babamın yaptığı bu iğrençliğe ayrı aşık olduğum ilk kadının babamın altında inlemesine ayrı ağlıyordum. şok olmuştum. nereye gitsem napsam bilmiyordum. eve gidemezdim olmazdı. hele bu halde hiç olmazdı.

koşa koşa sahile indim. ılık bir hava vardı. çimlere attım kendimi. çantayı başımın altına koydum ve yattım deli gibi ağlamaya devam ettim...

beyler lütfen bana biraz zaman verin çok kötü oldum. 10 dakika kendime gelmem gerek.

beyler hala salladığımı oradan buradan aldığımı iddaa edip hala okumaya devam edenler var. onlara tek söyleyeceğim şey gibtirin gidin okumayın amk. benim neler yaşadığımı neler çektiğimi hiçbiriniz bilmiyor. ben size kendimi açtım. yaşadıklarımı açtım. şurada bir kaç kardeşim için yazmaya devam edicem ama bu gerizekalılar gibtirip giderse biz daha mutlu oluruz. hadi yol alın da. biz de kendimize bakalım.

o gece eve gidemezdim ama burada da kalamazdım. toparlanıp teyzeme gitmeye karar verdim. beşiktaşta oturuyordu. bize de yakın sayılırdı. dolmuşa binmedim. param da yoktu zaten. teyzeme gittik. oradan telefonla haber verdik. kuzen falan da vardı. teyzem bir kaç defa yokladı noldu falan diye ama bir şey yok deyip geçiştirdim. ertesi gün öğlende kalkıp kahvaltı yapıp eve gittim. annemi görünce dayanamadım tekrar ağlamaya başladım. annem noldu falan deyince saçma salak bi şekilde gelirken köpekler kovaladı çok korktum dedim. bana tüm sıcaklığıyla sarılan annem dünyada anneden başka kimsenin hissettiremeyeceği o duyguları hissettirdi bana ve ben gittikçe bi yok oluşa doğru sürükleniyordum. ne yapmam gerektiği konusunda en ufak bir fikrim yoktu.

her şeyi geçtim 2 tane de kardeşim vardı beyler. ikisi de bebek sayılırdı daha çok küçüklerdi. annem ayrı onlar ayrı mahvolacaktı. ne yapmam lazımdı? bu işi kimsenin haberi olmadan bitirmek mümkün müydü? annemin bundan hiç haberi olmasa daha mı iyi olurdu? ama o zaman da sonsuza kadar aldatılan kandırılan zavallı bir kadın olmayacak mıydı? her şeyi anlatsam ne olacaktı? mahvolacaktı? belki.. belki de intihar edecekti? o zaman daha mı iyi olacaktı? kardeşlerim ne olacaktı?

içim içimi yiyordu. kafam karmakarışıktı. mayısın sonunda 10 yaşına basacaktım ve bu yeni yaşıma büyük bir tramvayla giriyordum.

yaz tatili de yaklaşıyordu. babamla iletişimimiz neredeyse sıfıra indi. o gelmeden yatıyor sabah da okula gidiyordum. ofise de uğramıyordum. ama geceleri gelip saçlarımı okşadığını öptüğünü üzerimi örttüğünü hissediyordum.

kötü birisi asla değildi. ailesini seven asla bizi hiçbir şeyden mahrum etmeyen karakterli gibi görünen bir adamdı. benim bildiklerimi bilmeyen için dünyada herkesin sahip olmak isteyeceği bir baba, koca, arkadaş, çalışan, evlat vs. idi ama bir kadın bir insanı bu kadar mı değiştirebilirdi? değiştirdi işte. her şeyi mahvetti. içine sıçtı.

yine bir okul çıkışı yanımda bir araba durdu içindeki zerrin ablaydı. içinden "hişt hişt yakışıklı atla bakim" dedi. reddedemedim. bindim. yine harikaydı. dekoltesinden bembeyaz memeleri gözüküyordu. dar pantolonu kıvrımlı vücudunu belli ediyordu. oturmasına rağmen poposunun hacmi belli oluyordu. kırmızı ojeli elleri harikaydı. direksiyonu kavrayışında inanılmaz ciksi hareket ediyordu. bana "nerdesin sen neden uğramıyorsun zerrin ablanın yanına" dedi. ben de okulun bitmek üzere olduğunu sınavlarımın olduğunu falan söyleyip geçiştirdim. hadi bugün birlikte geçirelim önce bir yemek yiyelim sonra da pasta ister misin dedi. ben de annemin beni merak edeceğini gitmem gerektiğini söyledim. o da babamın haberi olduğunu ona söylediğini söyledi. bir şey diyemedim peki olur deyip sustum.

zerrin ablayla gittik oturduk bir yere. o salata söyledi bense hamburger. yanına da kola. bana bakıp sürekli gülüyordu. küçük aşkım benim dedi bir ara. yemeklerimizi yedik ama bacaklarımız birbirine değiyodu. inanılmaz heyecanlandım. beni eritip bitiriyordu. yemeklerimizi bitirince kalkıp bi kafeye gittik. arada bir elini omzuma atıyor. kafamı öpüyodu. acayip yakın davranıyodu bana. sanki bir şey söyleyecekmiş de söyleyemiyomuş gibi..

kafeye oturup pastayı yerken murat abiye yaptığını bana da yaptı. benim çatalımla pastayı aldı tadına bakim güzel mi diye sonra çatalı güzelce yalayıp önüme koydu. adeta şok olmuştum. o çatalı tekrar yalarsan garanti boşalırdım ve beyler çatalı ağzıma koyar koymaz benimkisi ilk kez böylesine dik ve sert oldu. kendimi o an gerçek bir erkek gibi hissettim. inanılmaz bir histi bu. boşalmamak için zor tutuyordum kendimi. hemani falan düşünüyordum o derece.

beyler biraz ara verelim bi şeyler yiyim kahve falan içeyim kendime geleyim. sinirlerim yıprandı yazamıyorum.

beyler bu gecelik affedin beklenmedik bi durum oldu. yarin tüm hiziyla devam ederiz.

beyler çok fazla işim vardı bugün o yüzden yazamadım ama başlıyoruz bu gece müthiş şeyler olacak. hadi bakalım.

o yaşa kadar hissetmediğim şeyleri zamanı gelmeden hissetmeye başlamıştım. gerçekten pgiboljim mi bozuluyordu bilmiyorum ama geceleri kafamı yastığa koyunca tüm vücudum yanıyordu. kafam patlayacak gibi oluyordu. aklımda bin bir türlü şey vardı. babamın annemi zerrin ablayla aldatmasına mı yanayım? babamın böyle iğrenç bir adam olduğuna mı yanayım? yoksa zerrin ablaya köpek gibi aşık olmama mı yanayım? kafamda filler gibişiyordu. 9 yaşında bir çocuğa göre çok ağır şeylerdi bunlar.

artık kafaya koymuştum. anneme bu durumu söyleyemezdim ama babamla konuşabilirdim. ertesi gün babamların şirketine yine basket oynamak bahanesiyle gittim. aşağıda bir kaç atış yaptıktan sonra ofise doğru yol aldım. asansöre bindim ve babamın ofisine doğru ilerlerken sağ taraftaki büyük u şeklinde toplantı odasından gelen seslere kulak kesildim.

bu bir kutlama sesiydi. sanırım birinin doğumgünü derken bir ses "ereeen küçük aşkım gel burayaaaa" diyordu. zerrin abla toplantı odasında o kadar kişinin arasından beni çağırıyordu. odaya girdim. kimin doğum günü olduğunu anlamaya çalışırken zerrin ablanın dudaklarını yanaklarımda buldum ve bana sarıldı. inanılmaz güzel kokuyordu. o kattaki tüm personel toplanmış pasta kesiyorlardı. sonra babam "bak oğlum artık zerrin ablan da bizimle çalışacak artık bir stajyer değil personel" dedi.

içimden kocaman bir ohhhaaaaaa çektim. bu şirketi iyi tanıyordum. işe adam alırken çaycıdan bile en az 5 senelik tecrübe isteyen bu şirket daha üniversiteyi bile tam bitirmemiş birisini işe alıyordu.

aslında şaşırdım mı? hayır.

o gün babamla konuşma işi tabiki yalan oldu. kafamda bin bir türlü tilki dönüyordu. ne yapabilirdim? anneme tüm olanları anlatmak yapacağım en son şeydi. bunu ona yapamazdım en azından şimdilik.

kafamdaki en büyük sorulardan bir tanesi de murat abinin bu durumdan haberi olup olmayışıydı. yani murat abi de babam ve zerrin ablanın kurduğu planın bir parçası mıydı yoksa onun da mı hiçbir şeyden haberi yoktu?

benim tanıdım murat abi sadece görünüşüyle değil aynı zamanda aklıyla da fişekti. inanılmaz zeki bir adamdı ve ilk defa o gün toplantı odasında bana bir şeyler anlatmak istermiş gibi baktığını hissettim. sanırım kandırılmış ve buna çok kızmıştı.

yaz gelmişti artık. okulu o sene bitmişti ve artık 10 yaşındaydım. benim için çok zor geçen 3-4 aydı. derslerimdeki başarıyı bile etkilemişti. yazları annemlerle beraber genellikle aydındaki yazlığımıza giderdik ama bu yaz okulun basketbol kursuna yazıldığım için ve okul kampına katılacağım için yazlığa sadece annem ve kardeşlerim gidecekti. yani babam ve ben istanbulda kalacaktık. aslında bu istediğim bir durum değildi ama basket ve kamp benim kafamı dağıtacaktı.

annemlerin yazlığa gitmesinden bir önceki gece babam ve annemin odasından her anne-babanın odasından gelen sesler geliyordu. açıkçası sevişmelerini daha önce de duymuştum ama bu sefer sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. babam gözümde dünyanın en karaktersiz adamıydı. ve annemle aynı yatakta iğrenç bir adam duruyordu. bu bile beni deli etmeye yetiyordu. neyse ki annem bi süre buralardan uzak duracaktı ve ben de artık birtakım şeyler yapmaya imkan bulacaktım.

yaz tatilinin 2. haftasına girmiştik. her şey sakin gidiyordu. şirkete pek uğramıyordum. zamanım da olmuyordu. basketbol idmanı vs. derken zaman geçiyordu. zerrin abla da artık eskisi kadar kafamı kurcalamıyordu. onu yaz tatiline girdikten sonra sadece bir kere görmüştüm. sahilde inanılmaz dar tayt-şort tarzı bir şey vardı üzerinde poposu muhteşem duruyordu ve içine giydiği külot belliydi. bembeyaz süt omuzları ve köprücük kemikleri belli oluyordu. dimdik memeleri sanki yeni mastürbasyon yapmış ergen bir kızın memeleri gibiydi. kırmızı bir spor ayakkabıyla yürüyüş yapıyordu. o beni görmedi. hatta yanımda arkadaşım offf olm şuna bak lan demişti zerrin abla için. sitede 13 yaşındaki mert tam bir ergen gibi davranmaya başlamıştı bile. ama ben 10 yaşında hisler karmaşasına adım atmıştım.