artık bu gizlilik bu belirsizlik bu entrikalar beni o kadar çok yormuştu ki ertesi gün evden çıkar çıkmaz antrenmana gitmeden direk şirkete gittim. babam ve zerrin ablayı karşıma alıp konuşacaktım. asansöre binip 6. kata çıktım babamın ofisine doğru yürüdüm. artık eskisinden daha cesur daha dirayetliydim. kapıyı vurmadan içeri girdim. babam ve halkla ilişkiler müdürü bir şeyler konuşuyordu. babam bana hoş geldin oğlum bir şey mi oldu dedi bense evet bir şey oldu biraz konuşabilir miyiz dedim halklailişkiler müdürü tam o sırada çıkıyordu. kafamı okşayıp çıktı.

babam noldu oğlum okulla ilgilimi mi diye sordu hayır dedim ailemiz ilgili. zerrin ablayı buraya çağır ve artık bu iş burada bitsin dedim. babam ne oldu oğlum ne diyosun deyip hatırlayamadığım bir kaç bir şey daha söyledi derken o sırada çağırmaya gerek kalmadan zerrin abla girdi içeri. babam iyi oldu geldiğin zerrin eren de bir şeyler söyleyecekmiş dedi. zerrin ablanın gözlerindeki telaş, endişe, korku ve sinsilik şimdi daha da belli oluyordu. sanki o da bu anı bekliyormuş gibiydi...

hayatımdaki ilk büyük konuşmayı tam da o sıra yapmıştım:

Siz ne biçim insanlarsınız ne biçim bir kalbiniz ne biçim bir mideniz var ya! Sen Zerrin abla babamla bu iğrenç şeyleri yaparken evdeki o aileni hiç mi düşünmedin he? sen baba annemi o ufak kardeşilerimi hiç mi düşünmedin he? annemin yatağında deli gibi birbirinizle birlikte olurken hiç mi mideniz kalkmadı? bu nasıl bir hırstır bu nasıl bir şehvettir bu nasıl bir doymazlıktır! ne iğrenç insanlarsınız siz...

o gün sanki 10 yaşında bir çocuk değil de 55 yaşında yaşar usta gibi konuştuğumu çok iyi hatırlıyordum. konuştuklarım bunlarla sınırlı değildi. o gün neredeyse 1,5 saate yakın kaldım odada. birçok şey konuştuk fakat hepsini teferruatıyla hatırlamıyorum cidden ve zaten bazılarını o an duymadım bile. zerrin ablanın yaşayışından ailesinden bahsettim. babamın da meğer bundan haberi yokmuş ama hiç takmadı açıkçası. başlarda bu ilişkiyi inkar etseler de sonrasında babam tam da bir çocuğa anlatır gibi bana her insanın başkasına aşık olabileceğine annemi çok sevdiğini hayatının kadınının annem olduğunu ama hayatta bazen başka yollara gidilmesi gerektiğinden vs. bahsetti.

o gün o odada bir karar aldık. babam en uygun zamanda annemden boşanacak. evi yazlığı arabayı bize bırakacak. aylık geçimimizi sağlayacak bir nafaka ödeyecekti. çocuklarını istediği zaman görecek hatta haftada 2 akşam bizimle yemek yiyecekti fakat beni asla göremeyecek benimle vakit geçiremeyecekti. ilerde şirkette benim için bir yer olduğunu geleceğim hakkında endişe etmemem gerektiğini söylediğinde ise iğrenç ilişkilerinizin yuvasında 1 dakika bile kalmam. ben kendi ayaklarım üzerinde dururum bu şirkete de hayatımda tek bir adam daha atmam deyip arkamı dönüp çıktım.

arkamda bir adet karaktersiz bir aile babası bir adet ailesi için fedakar bir huur bıraktım...