çok şaşırmıştım. ona ismiyle hitap etmesi benim çok garibime gitmişti.

çünkü aralarında neredeyse 20 yaş vardı. zerrin abla 21 yaşında bir üniversite öğrencisi babam ise 40 yaşında evli ve 3 çocuk babası bir adamdı.

stajyer zerrin abla ben ortamlarda olduğum zaman babama Yüksel abi hatta bazenleri Yüksel amca diyor ama beni fark etmediği zamanlar Yüksel, Yükselciğim, Yükselim gibi hitaplar kullanıyordu. Beni gördüklerinde ise çekingen ve utangaç bir tebessümşinaslıkla bakışıyorlar sonrasında ise babam "kızım benim" deyip hehehe diye gülüyordu.

9 yaşında bir çocuğun böyle bir olayla kafasını çok kurcalaması pek de alışılagelmiş bir durum değildi ama bu karmaşık ilişki kafamı allak bullak etmişti.

Zerrin abladan bahsetmek gerekirse 20li yaşların başında orijinal kızıl saçlı 1.70 boyunda afeti devran bir üniversite öğrencisiydi. inşaat Mühendisliği okuyordu ve oldukça iyi konuşan tatlı sesli atik ve akıllı bir kızı. sanırım babamı cezbeden yönü bu idi.

EDIT: Beyler hikayemiz bitti. Sizi biraz kızdırdım, beklettim fakat sonunu okuyunca beni affedeceğinizden eminim. Hepinizi seviyorum. sağlıcakla kalın...

beyler bu gecelik affedin beklenmedik bi durum oldu. yarin tüm hiziyla devam ederiz.

beyler hala salladığımı oradan buradan aldığımı iddaa edip hala okumaya devam edenler var. onlara tek söyleyeceğim şey gibtirin gidin okumayın amk. benim neler yaşadığımı neler çektiğimi hiçbiriniz bilmiyor. ben size kendimi açtım. yaşadıklarımı açtım. şurada bir kaç kardeşim için yazmaya devam edicem ama bu gerizekalılar gibtirip giderse biz daha mutlu oluruz. hadi yol alın da. biz de kendimize bakalım.

son zamanlarda aklımdakilerden dolayı zor uyuyordum ve babam saat 2-3de geldiğinde genelde uyumamış oluyordum fakat bunu annem ve babama belli etmiyordum. babam geldiğinde sanki tuvalete yeni kalkmış gibi yapıp babamı gözlemliyordum. babamdaki durumu fark etmek için bana 25 saniye yeterliydi.

genel şeylerin dışında bazen eve geldiğinde direk çoraplarına bakardım. bir keresinde evden çıkarken sağ ayağına giydiği çok ufak lekeli çorabı gece eve geldiğinde sol ayağına giymiş bir şekilde yakalamıştım. gün içinde çorabını neden çıkarıp tekrar giymişti? 2 seçenek vardı benim için ya abdest almak için ki babam koyu bir solcudur ve hiçbir dua bilmez 2.si ise soyunmak durumunda kaldığı için. ikincisi çok daha yakındı. peki ama neden soyunsun?

ben zaten spor kıyafetlerimle geldiğimden üzerimi değiştirmeyecektim ama murat abi gel hadi üzerimi değiştirip kola içeriz deyince onunla gittim. bençte oturup murat abinin soyunup giyinmesini dikkatlice izlemeye başladım.

gözlem yapmayı seven biri için murat abi bulunmaz hint kumaşıydı. inanılmaz bir fiziği vardı. vücüdundaki tüm kıllar orantılı dağılmıştı. poposu inanılmaz sıkıydı. vücut kasları öylesine iyi duruyordu ki sanki bir çizgi roman için özellikle kalemle çizmişlerdi. sağ memesinin üzerindeki diş izini görünce bir an dövme mi yoksa gerçekten bir ısırık mı olduğunu 1,5 saniye sonra anladım. gerçek bir ısırıktı. murat abi gerçek bir playboydu sanki. ayak bileğinin iç tarafındaki zorro dövmesi inanılmaz karizmatik duruyordu. tam göğsünün üzerinde kırmızı başlıklı kız dövmesi vardı. onu seyrederken hayatımda gördüğüm en ilginç adam diye düşünüyordum. sanki onu değil de 15 yıl sonra olmak istediğim kişiyi izliyordum.

o gün anladım ki benim gerçek idölüm babam değil murat abiymiş.

ölümünün üzerinden 2 ay geçmişti. babamın mezarının biraz yakına defnedilmiş. kahverengi ve kuru toprağın bakımsızlığı göze çarpıyordu. sadece tek bir çürümüş gül başucunda duruyordu.

Zerrin Abla
D.1.9.1977
Ö.8.4.2007
yazılı mezarını başına çömelmiş bana bıraktığı kızıl zarf içindeki mektubu çıkardım.

Küçük Aşkım Eren;

Nasıl da üzgünsün şimdi... Bu asla ama asla senin suçun değil. Bu benim yaşamam gereken şeydi. Seni hep sevdim ben. Gerçekten sevdim. Babanı da sevdim ama sen bambaşka bir rüyaydın benim için. Ne mutlu olurduk seninle. Ne güzel severdik birbirimizi ama olmadı di mi yapamadık beceremedik bir türlü. Ben kötü birisi değilim Eren sadece hayatın kötü davranmak zorunda bıraktığı birisiyim. Beni gerçekten affedebileceğin aklımın ucundan bile geçmiyor ama senden tek bir istediğim var her sene bugün 8 nisanda bana beyaz papatyalardan getirir misin? başka hiçbir şey istemiyorum senden. iyi yaşa olur mu? Mutlu ol. Seni hep sevdim ve eğer varsa öteki dünyada da seveceğim...

Tam 10 yıl önce bugün kendini asarak intihar etmişti. Mezar taşında yazan "abla" soy ismiydi.

bana çok kızdınız hikayeyi uzattığım için fakat amacım tam bitişi bugüne getirmekti. bugün onun ölümünün 10. yılı. uyumam gerek sabah mezarına gideceğim beyaz papatyalarla. her sene olduğu gibi yine 8 nisan sabahı birlikte olacağız. görüşmek üzere.

BiTTi

o gece eve gidemezdim ama burada da kalamazdım. toparlanıp teyzeme gitmeye karar verdim. beşiktaşta oturuyordu. bize de yakın sayılırdı. dolmuşa binmedim. param da yoktu zaten. teyzeme gittik. oradan telefonla haber verdik. kuzen falan da vardı. teyzem bir kaç defa yokladı noldu falan diye ama bir şey yok deyip geçiştirdim. ertesi gün öğlende kalkıp kahvaltı yapıp eve gittim. annemi görünce dayanamadım tekrar ağlamaya başladım. annem noldu falan deyince saçma salak bi şekilde gelirken köpekler kovaladı çok korktum dedim. bana tüm sıcaklığıyla sarılan annem dünyada anneden başka kimsenin hissettiremeyeceği o duyguları hissettirdi bana ve ben gittikçe bi yok oluşa doğru sürükleniyordum. ne yapmam gerektiği konusunda en ufak bir fikrim yoktu.

açıkçası o güne dair bunlar dışında hatırladığım tek şey ve en net şey zerrin ablanın memeleriydi. cinsel dürtülerim o ana kadar nerdeyse hiç yoktu. daha gibim bile tüylenmemişti ama zerrin ablaya karşı inanılmaz bir arzu duyuyordum. terlemiş tişörtünden belli olan meme uçları sadece beni değil murat abiyi de inanılmaz cezbetmişti. oyun bitip soyunma odasına dönerken önden giden zerrin ablanın arkasında murat abi ve ben yürüyorduk. murat abiyle yürürken eliyle yandan omzumu sıkarak bana baktı ve "olm eren çabuk büyü gibilecek çok hatun var ben hepsine yetişemiyorum ahahaha" demişti ve cidden o an ikimiz de inanılmaz gülmüştük. zerrin abla arkasını dönmüş ne gülüyorsunuz dediğinde murat abi yine fişek aklıyla "hiç canım aklıma muhasebeci fıkrası geldi de ona gülüyorum" deyip tekrar sıkı bir kahkaha patlattı. zerrin abla bunun rövanşını alırım senden deyip kızlara ayrılan soyunma odasının yolunu tuttu.

Zerrin ablayla da ta o zamanlar tanıştık. Beni ne zaman görse büyük şişman yanaklarımdan öper küçük aşkım derdi. büyük aşkı da kimdi? ya da var mıydı? yoksa neden ben küçük oluyordum? yoksa sadece yşaımdan dolayı mı küçük diyecekti? yaşım büyüyünce de büyük aşkım diyecek miydi yoksa küçük aşkı olarak mı kalacaktım? belki de büyüdüğümde artık aşkı olmayacaktım.

dalga geçtiğimi falan sanmayın. bu düşünceler o zamanlar 9 yaşında daha erinliğe bile girmemiş bir sabi sübyanın saniyeler içinde kafasından geçen düşüncelerdi.

size biraz babamdan da bahsetmek istiyorum. Rahmetli inanılmaz zeki bir adamdı. sol tarafa doğru çapraz taradığı saçları gür ve simsiyahtı. sakallı 1.86 boyunda dalyan dedikleri cinstendi. birçok kadının ilgisini çekebilecek türde bir adamdı fakat güzel, zeki ve başarılı bir üniversite öğrencisi babamı sadece bu özellikleri dolayısıyla mı sevmişti.

o gün yaklaşık 4 saat sonra babamla zerrin abla çıkageldiler. inanılmaz sıkılmış ve acıkmıştım. babam hadi oğlum gidelim dedi. yerimden kalktım ama o kalkarken geçen 2 saniyede zerrin ablayı komple süzmüştüm. inanılmaz iyi gözlem gücümün olduğunu o zamanlar farkında bile değildim.

zerrin ablanın ruju değişmişti. klagib ince bir kırmızı ruj yerine şimdi vişne çürüğüne yakın mat bir kırmızı ruj sürmüştü. çorabının ayak bileğindeki kısmı çok hafif kaçmış ve saçlarından gelen yoğun şampuan kokusu yeni duş aldığını açıkça gösteriyordu.

1997 yılıydı. o zamanlar bilgisayarlar her evde yoktu hatta çok az yerde vardı ve babam sırf bu makineye alışıp ilerde kariyerimi bilgisayar üzerine yapayım diye daha çocuk yaşta beni ofisine zütürür bilgisayarla haşır neşir olmamı sağlardı. babam ileri görüşlü ve zeki bir adamdı. daha o zamanlar söylemişti "bak oğlum ilerde tüm dünyayı bunlar yönetecek o yüzden şimdiden alıştır kendini" diye. fakat benim tek yaptığım tüm gün volfied oynamaktı.

Murat abi üstünü giyinip soyunma odasından çıkmıştık. Yürürken çok garip şeyler hissediyordum. Murat abiyle zerrin ablayı birlikte bu kadar samimi gördüğüm için hem inanılmaz kıskanıp üzülmüştüm hem de inanılmaz sevinmiştim. Bu birbirine zıt ve çelişkili hisler silsilesinde gidip geliyordum. üzülüyordum çünkü o pamuk gibi eller yanaklarımı sıkıyor o kıpkırmızı dolgun dudaklar beni öpüyordu. zerrin ablayı bir abladan fazlası gibi görmeye ramak kalmıştı. zaten kenarda babam duruyordu bu murat abi de nerden çıkmıştı derken yine en sonunda düşüncelerimin inanılmaz saçmalığını fark ettim.

içimde baskın olan durum bu konuya sevinmemdi. yani zerrin abla ve ben zaten bir şey olmazdı. kocaman kızın benimle ne işi olurdu. en fazla kafamı okşardı. o yüzden babamla zerrin ablanın ilişkisini bitirebilecek tek kişi murat abiydi.

bu düşüncelerle beraber şirketten çıkıp zerrin abla murat abi ve ben karşıdaki kafeye gittik. ben bir kola ve vişneli pasta söyledim. onlar limonlu cheescake ve kahve söylediler. zerrin ablanın gerçek bir şeytan olduğunu ilk kez o zaman anladım.

okul çıkışında babamların şirketinin ufak basketbol salonunda basket oynamaya bayılırdım. bir süre sonra çıkışlarda direk oraya gitmeye başladım. babamın bazen haberi bile olmazdı ki zaten beni çok sıkan sürekli bana karışan bir adam da değildi. yine bir okul çıkışı kafamı dağıtmak ve saçma olduğunu düşündüğüm fikirlerden kurtulmak için basket oynamaya gittim. küçük çalışanlarının stresini atması için yapılan basketbol alanına güvenliğe selam verip girdim. o kadar dalgındım ki güvenliğin dersler nasıl küçük jorden dediğini bile o an fark etmedim.

içeri girdiğimde pek de alışık olmadığım bir durumla karşılaştım. zerrin abla ve şirketin muhasebe müdürü murat abi basket oynuyorlardı. saçmasapan bir şekilde alıma ilk gelen şey babamın bu durumu çok kıskanabileceğiydi.

Baban zerrin ablani gibiyor kardes

bir gün yine babamın ofisinde oturmuş volfied oynarken odaya kapıyı çalmadan giren Zerrin abla "hayatım na... " deyip kaldı sonrasında ise bana yönelerek hayatım napıyorsun dedi fakat 9 yaşında bir çocuğa göre fazla zekiydim. o hayatım bana değil babamaydı ve yüz ifadesi o anki şoku bana gayet iyi açıklıyordu. sonrasında Zerrin abla babama beykoz şantiyesiyle ilgili birkaç bir şey söyledi ve babam bana dönerek "Eren oğlum sen burada uslu uslu oyun oyna biz şantiyeye kadar gidip geleceğiz. 2 saate döneriz" dedi.

ağzımdan çıkan tek şey "peki babacım"dı fakat zihnimde zühur edenler bu kadar da basit değildi.

Murat abiyle Zerrin abla (evet hala abla diyorum bunu sonra açıklayacağım) inanılmaz samimiydiler o gece. annem düğününüzde ben şahidiniz olacağım he deyip gülüyordu bense içimden ağlıyordum. her şey taka sarmıştı.

murat abiyle zerrin abla gerçekten birlikteyseler babam ve zerrin abla ne olacaktı? ben ne olacaktım? oyunsa babam neden eve kadar getirdi bunları? sadece benim gözümü boyamak için mi? yoksa ilerde anneme söyleyeceğimi düşündüğünden ilerisi için eline bir koz almak mı istiyordu? her şey git gide karmaşık bir hal alıyordu.

o gece çok şükür bitti. ertesi gün okul çıkışı tekrar şirketin basket sahasına gittim. yalnızdım. soyunma odasına gidip ıslak atletimi değiştim. ve babamın ofisine gitmek için asansörü çağırdım.

pasta ve kola için tıpkı annemin öğrettiği için teşekkür edip kalkacakken zerrin abla bekle seni evine ben bırakırım dedi ama ben bunu istemedim çünkü evimizi ve özellikle de annemi görmesini istemiyordum. olabildiğince ailemden uzak durmalıydı bu tehlikeli kız. onu ilk gördüğümde her ne kadar babama sulansa da masum bir üniversite öğrencisinden fazlası olmayacağını babamın onu kandırdığını düşünmüştüm ama bugün gördüklerimden sonra durumun tam tersi olduğunu anladım.

aslında içimde ufaktan bir pişmanlık da olmuştu. yoksa babamla zerrin abla arasındaki her şeyi yanlış mı anlamıştım ama o hayatımlı canımlı cicimli konuşmalar şantiyeye gittikleri gün babamın eve geç geldiği geceler... hepsini mi yanlış anlamıştım. olabilir miydi böyle bir şey?

peki zerrin abla aynı şirketteki iki adamı yani hem babamı hem de murat abiyi aynı anda idare edebilecek kadar salak mıydı? yoo hayır bu kız o kadar da salak değildi. aksine fazlasıyla zekiydi. zaten bunu da bu yüzden yapmıştı.

artık bu iş iyice entrikaya bağlamıştı. annemi düşünmeye başladım. güzel, şefkatli, masum annemi... beni asıl üzen şey buydu. evet zerrin ablayı herkesten ve her şeyden kıskanıyordum. onun için deli gibi yanıyordum. o benim ilkimdi. ilk aşık olduğum kız ilk arzuladığım ilk istediğim kızdı. 9 yaşında bir çocuğun kafasına "ciks" denilen şeyi yazan bir kızdı o. gerçek bir şeytandı.

ama peki ya annem? bizim için yıllardır saçını süpürge eden, her türlü şefkati gösteren, babamın hiçbir şeyi yokken ona sonuna kadar destek çıkan ve bugünlere gelmemizin baş mimarı, gizli kahramanı annem? o ne olacaktı? böyle bir şeyi asla kaldıramazdı. eğer gerçekten aralarında bir şey varsa ki benim artık şüphem kalmamış gibi bir şeydi bunu anneme söyleyemezdim. bunu ona yapamazdım. bu çok ama çok ağır bir şeydi..

ben de sizler gibi aynı şeyi tahmin ediyordum fakat hala elimde hiçbir somut şey yoktu. evet zerrin ablanın babama birkaç sıcak seslenişini duymuş, kıyafet ve birtakım hallerinden birkaç çıkarım yapmıştım ama hala bunlar yeterli değildi düşüncülerimi şüphelerden ileriye zütürebilmek için.

murat abi tam fişekti. 33 yaşında jöleli saçları 1.70 boylarında olmasına rağmen fit vücuduyla belki de şirketin en bin adamıydı. beni de çok severdi. beni gördüğünde direk yakala bakalım "eren jorden" deyip topu bana attı. zerrin abla nefes nefese ama inanılmaz sıcak sesiyle "yaaa ama haksızlık bu siz iki kişisiniz" dedi. murat abi "ağlama hadi ağlama" deyip eren hadi sen karşı takımdasın. siz iki kişisiniz ben tek dedi. zerrin ablayla takım arkadaşı da olmuştuk. beni görünce yanağımı sıkıp şimdi çok terliyim sonra öpücem unutturma deyip hafifçe güldü. içimden "bir karar ver amk ben mi babam mı yoksa murat abi mi" dedim. ama cidden çocuk aklından geçebilecek en saçma düşünceler geçiyordu kafamdan.