o gece eve gidemezdim ama burada da kalamazdım. toparlanıp teyzeme gitmeye karar verdim. beşiktaşta oturuyordu. bize de yakın sayılırdı. dolmuşa binmedim. param da yoktu zaten. teyzeme gittik. oradan telefonla haber verdik. kuzen falan da vardı. teyzem bir kaç defa yokladı noldu falan diye ama bir şey yok deyip geçiştirdim. ertesi gün öğlende kalkıp kahvaltı yapıp eve gittim. annemi görünce dayanamadım tekrar ağlamaya başladım. annem noldu falan deyince saçma salak bi şekilde gelirken köpekler kovaladı çok korktum dedim. bana tüm sıcaklığıyla sarılan annem dünyada anneden başka kimsenin hissettiremeyeceği o duyguları hissettirdi bana ve ben gittikçe bi yok oluşa doğru sürükleniyordum. ne yapmam gerektiği konusunda en ufak bir fikrim yoktu.