okul çıkışında babamların şirketinin ufak basketbol salonunda basket oynamaya bayılırdım. bir süre sonra çıkışlarda direk oraya gitmeye başladım. babamın bazen haberi bile olmazdı ki zaten beni çok sıkan sürekli bana karışan bir adam da değildi. yine bir okul çıkışı kafamı dağıtmak ve saçma olduğunu düşündüğüm fikirlerden kurtulmak için basket oynamaya gittim. küçük çalışanlarının stresini atması için yapılan basketbol alanına güvenliğe selam verip girdim. o kadar dalgındım ki güvenliğin dersler nasıl küçük jorden dediğini bile o an fark etmedim.

içeri girdiğimde pek de alışık olmadığım bir durumla karşılaştım. zerrin abla ve şirketin muhasebe müdürü murat abi basket oynuyorlardı. saçmasapan bir şekilde alıma ilk gelen şey babamın bu durumu çok kıskanabileceğiydi.