Neslihan dışarıdaydı... Evi daha rahat , daha sakin inceleyebilecektim.
Üst katta bir aile resmi vardı... Fotoğraftakileri tanımıyordum. Burası bir misafir eviydi ama birilerinin resminin olması biraz şaşırtmıştı beni.
Dikkat ettiğim bir diğer nokta ise evde ayna olmamasıydı. Aynalı dolapların üzerinden aynalar sökülmüştü. Camlar perdeliydi ve eve güneş ışığının uzun süredir girmediği her halinden belliydi.
ilk etapta gözüme çarpan şeyler bunlardı...
Biraz zaman geçirdikten sonra aşağıya indim... Neslihan kameraları ve metin kalıplarını hazırlamıştı.
Nedim Bey'in evine doğru yola çıktık... Bizim kaldığımız ev sahilin ucuydu , Nedim Beyin evi ise tepenin en üstündeydi... Bir müddet yol yürümemiz gerekiyordu.
"Orhan'dan haber geldi bu arada... " dedi...
"Neden daha önce söylemedin , ne olmuş" dedim.
"Konuşmaya başlamış... Ama bilmediğimiz bir dili konuşuyormuş... Arapça gibi.Bu özelliğini sen biliyor muydun ?" dedi.
"Hayır... Pgibolojisi allak bullak , şaşırmadım." dedim.
Gerçekten de öyle düşünüyordum... Yaşadığı şeyler kolay değildi.
Yavaş yavaş eve doğru gelmiştik... Nedim Bey ve ailesi bizi kapıda karşılamıştı.
Nedim Bey , eşi , bir kızı , bir de evlatlığı vardı... Hepsini bir odaya topladık.
Onlara bu bilgilerin istemedikleri taktirde asla paylaşılmayacağı sözünü verip başladık dinlemeye.
Biz sorduk , onlar cevapladı.

tekrar okurum

Feresin kayıp dölü detected

Kameralarımızı açtık... Neslihan'ın insanlar üzerinde ilişki konusunda daha iyi bir üslubu ve havası vardı. Soruları o soracaktı. Nedim Bey'in evlatlık kızı son derece korkuyla bakıyordu.
Açıkçası şehirde o ana kadar gördüğüm en korku dolu gözler ondaydı...
Sözü Nedim Bey aldı ve anlatmaya başladı ;
"Deprem günü hava çok kasvetliydi... Normalde 8 de kararan hava o gün 6 sularında kararmış , tatlı bir lodos esmeye başlamıştı. Bütün köylü o saatte uykudaydı diye tahmin edeceksiniz ama ilginç bir şekilde herkes depremden önce uyanmıştı... Lodosun sesi kulakları sağır edercesine artmıştı... Pencereden dışarı baktığımızda güneş sanki denizden yukarı fırlıyor , köyün üstüne doğru geliyor gibiydi.Her yer sapsarı olmuştu... Daha sonra önce pencelerin camları , sonra aynalar , daha sonra kapılar... Şiddetle açılıp kapanıyor ve sonucunda kırılıyordu... Ben alt kata inip çocuklarımı kurtarmaya çalıştım. Eşim dışarıya çıktı... Dualar ediyor , tekbirler getiriyordum... Şükür bitmişti... "
Nedim Bey'e peki depremden sonra daha ilginç şeyler olup olmadığını sorduk...
"Benim başıma gelmedi , ama ertesi sabah köy mezarlığındaki mezar taşlarında isimler silinmişti... Sanki cenazeler göç etmişti... " dedi.
Kayıtı durdurduk... Nedim Bey odadan çıktı.
Daha sonra eşi geldi... O da Nedim Beyle aynı şeyleri söyledi diyebilirim... Farklı olarak o evde yıllar önce rahmetli olan babasının sesini duyduğunu ve
"Uyan kızım , uyan kızım" diye ona seslendiğini , akabinde de deprem olduğunu anlattı.
Geriye Nedim Bey'in 20'li yaşlarındaki evlatlığı ve 25'li yaşlarında olan kızı kalmıştı.
Onlar Nedim Bey ve eşinden daha gizemli duruyordu.

Rezervasyon

Çalıntı

Rezerve

Evlatlık olan kızın adı Zehra'ydı... En çok etkilenmiş gibi gözüken oydu...
Neslihan yanına gidip ;
"Zehracığım , şimdi sen anlat bakalım.O günle ilgili neler hatırlıyosun ?"
Anlatmaya başladı , bir yandan da gözlerinden tane tane yaşlar damlıyordu.
"Ben o gecenin sabahında banyoda rahmetli öz babamı gördüğümü hatırlıyorum... Çok korkmuştum.Ben elimi yüzümü yıkarken beni izliyordu... Bu gece öleceğimi , beni çok özlediğini söyledi." dedi... Bunları anlatırken daha da şiddetli ağlıyordu.
"Peki sonra ne oldu ?" diye sorduk...
"Uyuyordum... Yine onun sesini duydum. Hadi kızım vakit geldi artık dedi... Daha sonra deprem oldu. Babamın (Nedim Beyden bahsediyor) sesini duydum. Bizi evden çekip dışarıya aldı... Ama ben o günden beri sürekli babamı görüyorum. Sürekli geliyor bana... Git başımdan seni görmek istemiyorum diyorum... Bazen beyaz bi ata binmişken geliyor , bazen gece üstümü örterken... "
Neslihan eliyle kayıtı durdurmamı istedi... Kız kötü olmuştu... Bu olaylardan etkilendiği belliydi.
"Ben bunları ilk kez size anlatıyorum... Yardım edin bana." diyip ağlamaya devam etti.
Nedim Bey eline aldığı ilacı kızına içirdi... Su ve kolonya ile sakinleştirdiler...
Geriye Nedim Bey'in öz kızı Esra kalmıştı.
O bu olanlara karşı sürekli tebessüm ediyordu ama onda da bir gizemli vardı...

Rezliorum

Rez aldimm

Yalova Çınarcık da yaşıyorum cugu djjshshs. Korkutma bea

Ortalık sakinleşmişti... Odada sadece Esra , ben ve Neslihan kalmıştık..
Neslihan bu sefer de Esra'yı kameranın karşısına oturttu...
"Eee Esra'cım şimdi de sen anlat bakalım neler yaşadın o gün ?" dedi.
"Ben o gün saat 5'e kadar arkadaşlarımla denizdeydim... Birlikte güzel zaman geçiriyorduk... "
"Eee daha sonra ne oldu" dedim...
Ben konuşunca kız biraz daha hızlı anlatmaya başladı... Benden çekinmişlerdi.
"Daha sonra eve geldim... Hava çok garipti. Yağmur yağacak gibi hissediyordum daha sonra lodos çıktı... Bütün gece o kasvetli hava yüzünden uyuyamamıştım... Saat 3'e doğru geliyordu..O sırada pencereme nişanlım gelmişti. Bigibletiyle gelmişti , süslü püslüydü... Hadi gel de gezelim azcık sabah olmadan bırakıcam eve söz." dedi...
Kız bunları gülerek , tebessümle anlatıyordu... Bu Neslihan'a da yansımıştı.
"Eeee canım sonra ne oldu peki" dedi gülerek.
O güler yüzlü kızın yüzü birden sinirli bir hal almıştı... Kaşlarını çatıp gözlerini Neslihan'ın üstüne dikmişti
"Benim nişanlım depremden 5 ay önce öldü." dedi...
"Pencereye gelen her neyse beni öldürmek istiyordu , hala bizi öldürmek istiyorlar... Durmayın bu köyde" dedi...
Zehra'nın aksine Esra bunları soğukkanlılıkla anlatıyordu... Kamera kaydını durdurduk...
Neslihan sinirlenmişti... "Ne diyosun sen" gibisinden kıza çıkıştı , kız yine gülümsüyordu.
"Tamam Neslihan bu gecelik yeter bu kadar" dedim...
Nedim Bey içeri girdi kendilerine teşekkür edip , evlerinden çıktık.

Rezerve

Eve doğru gidiyorduk... Neslihan telefonla Bahri Abi'yi aramıştı...
"Abi bu köyde kimse normal değil... Ortalık şizofrenden geçilmiyor haberin olsun" dedi...
Sinirli miydi yoksa bunları komik mi buluyordu bilmiyorum... Neslihan bu konularda benim kadar inançlı değildi açıkçası.
Bahri abi de ona anlaşılan şakayla karşılık vermişti beraber gülüşüyorlardı...
Ben konuşmalarına dahil olmadım... Orhan'ın durumunu sordu.Bir farklılık olmadığını duyduk...
Telefonu kapatmıştı ve biz eve gelmiştik.
Ama bir gariplik vardı... Evin üst kat pencereleri kırılmıştı. Birileri taş atmış gibi duruyordu çünkü sadece sokak cephesinin camları kırıktı.
Telefonla Nedim Bey'i aradım...
Sabah taşkınlık çıkaran köylülerin böyle şeyler yapabileceğini... Ama istersek onun evinde de kalabileceğimizi söyledi.
Olanlardan sonra orda kalmak iyi bir fikir değil gibiydi.
"Yok biz hallederiz" diyip kapattım telefonu.
Neslihan sinirliydi... Onu bu kadar sinirli daha önce çok az görmüştüm.
"Haberimizi yapalım , sonra da gidelim artık şu salak köyden" dedi...
"Merak etmiyor musun hiç ? Anlattıkları gerçekse ?" dedim.
"Saçmalama böyle şeylere inanma bile" dedi...
Bir şey demedim...
"Nerede yatmak istiyorsun sen" dedim...
"Ben alt katta televizyon izleye izleye uyurum , üst kata sen çık" dedi.
Kabul ettim... Ortalığı toparlayıp düzenledikten sonra ikimiz de yataklara çekildik... Neslihan televizyonda o meşhur Cine5 deki saçma macera filmlerini izliyordu.
Ben de üst katta kamera kayıtlarını tekrar tekrar izliyordum..
Sıradışı bir şeyler arıyordum ama bulamamıştım.
Daha sonra kamerayı kapatıp uykuya çekildim.

Rezerve

Rezervasyon

Gece evdeki gürültüyle uyandım... Neslihan'ın sesini duydum... Hemen yataktan fırladım ve aşağıya doğru inmek için merdivenlerin oraya gittim.
Ama daha sonra duraksadım... Eve ilk geldiğimizde de böyle bir ses duymuştum.
Emin olmak için bu kez kamerayı kayıta aldım... Aşağıya indiğimde Neslihan uyanıktı.
Yatağından çıkmamıştı ve ısrarla bana sesleniyordu.
Kamerayı açtığımı görünce kapatmamı istedi... Işığı göz alıyordu.
Kamerayı kapattım , "ne oldu" diye sordum.
"Denizden garip sesler geliyor" dedi...
"Nasıl yani" dedim...
"Bayağı... Yardım çığlıkları duyuyorum... Bu köyün salakları biz gidelim diye bizi korkutmaya çalışıyor" dedi...
"Eğer öyleyse korkma" dedim gülerek... Neslihan'ın dalga geçtiği şeylerden korkması benim hoşuma gitmişti ama dedikleri doğruydu.
Bu durumda ben de tehlike içindeydim...
"Bekle bi gidip bakayım" dedim...
"Hayır , hayır gitme sakın" dedi... "Hem bak sen gelince sesler gitti.. Belli ki 3-4 salağın oyunuydu." dedi...
Açıkçası gitmek beni korkutuyordu... Ben de kabul ettim ve odaya geri çıktım.
Kamerayı açıp neler çektiğime baktım... Ortada bir şey yoktu.
Ama bir şey farketmiştim... Videodan biraz önce kamera kayıtı açmış ve beni 3 saniye uykumda çekmişti. Acaba Neslihan'ın sulu bir şakası mı bu diye düşünüyordum.
Ama kapım kitliydi...

Rezervasyon

Bekleme yapma, devam et!! Güzel gidiyor

Büyük rezerve