*Nihal sigarasından bi fırt daha alıp konuşmaya devam etti
• Esmaya gitmesini söylemiştim artık onu sevmiyordum sana böyle davrandıgı icin biraz konustuktan sonra esma gitti
• o gittikten sonra senin yanina girdim bi doktor vardı durumunu sordum iyi olacak dedi

• Nihal bi sigara daha yaktı yine bisey söyleyecekken sus diye bağırdı bu kıza ne oluyordu anlamamıştım sonra bende paketi alıp bi sigara yaktım duygulanmıştım hizli hizli içiyordum sonra bi anda başim döndü
• uyandığımda 2 zenci beni gibiyordu birisi hunharca köklüyordu digeride ağzıma veriyordu diğer 2side osbir cekiyodular sonra arkada bi kızın oturdugunu gördum nihal..
Huur çocuğu hepsi numaraydi simdi zütünden kan alıcaz hahaha dedi ve kapıyı işaret etti kapıya baktığımda Esma oradaydı ağzımdakı yannanı çıkarıp Esmaya küfür ettim yavas yavaş geiyordu birde ne goreyin 30cm damarlı ulan esma beni gibecekmiydin sen dedim oda bi güzel gotume girdi artık muallakım zencilerle takılıyom sizide beklerim 30cm damarlı yannan aranır

Edit:niye bu kadar cukuladınız amk

*Peki, oğlum, yarın ki sabah otobüsüne biletimi al ben gideyim babanların yanına, vardır elbet bir bildiğin okumuş adamsın mertim dedi.
• Tamam, anne ben alamam ama aldırırım dedim.
Nihali aradım. Kötü günü dostum, ne zaman başıma bir iş gelse, ne zaman başım sıkışsa yada ne zaman dertleşmek istesem, anında yanımda olur. Gerçi bunlar yetmezmiş gibi birde can borçlandım. intihar ettiğim de beni yerde kanlar içinde o bulmuş. Ambulansı o aramış.
Ben kızamadım ona ama o sıçacaktı benim ağzıma biliyorum. Telefonu elime aldım, rehberden nihali bulup aradım.
• Efendim, dedi telefonun ucundaki Nihal ince ve güzel sesi ile.
• Alo Nihal bize kadar gelir misin dedim.
• Şuan isteyim mert çıkışta uğrarım acil değilse dedi.
• Yok, acil değil anneme yarın otobüsü için bilet almanı söyleyecektim. dedim.
• Aaaa gidiyor mu Nermin teyze? Dedi.
• Evet dedim. Kısa cevabım dan dolayı nedenini sormadı, bende söylemedim.
• Hadi görüşürüz akşam diyerek kapattım telefonu.
Annemin içine bir sıkıntı çökmüştü, yüzüne baktığım da anlamıştım.
Ama o an, annemi teselli edecek ne bir dermanım vardı nede bir isteğim. Nihalin gelmesini bekledim, oturduğum yerde uyuya kalmışım, dışarı akşam olmuştu.
Çalan kapı ziline uyandım.
• Nerde bizim gereksiz mert dedi. Nihal
• Şşş uyuyor sessiz ol dedi annem.
• Gel gel uyandım Nihal. diyerek onu oturma odasına davet ettim.
• Otobüs biletini masanın üzerine bıraktım dedi. Yanıma oturdu.
• Eeee napıyorsun gereksiz mert nasıl oldun dedi.
• Beni sinir etmeye mi geldin dedim.
• Bilakis mutlu etmeye geldim dedi.
• Ama suan sinirlendiriyorsun dedim.
• Tamam be..! diyerek susturdu beni.
• Haberi var mı? Dedim Bilmemezlikten gelerek;
• Kimin dedi.

Başlıyorum beyler

*Esmanın haberi var mı, Bu durumdan? Dedim.
• Ben öyle birisini tanımıyorum dedi.
• Varmı yok mu Nihal dedim.
• Bilmiyorum mert, seni bu duruma düşüren insan ile konuşacağımı sanmıyorsun herhalde değil mi dedi.
• Ama o senin arkadaşın, seni benimle o tanıştırdı. dedim.
• Ama neyin doğru neyin yanlış olduğunu da ona sormadan bilecek yaştayım dedi.
• Hiç mi konuşmadın dedim.
• Hayır dedi.
• Yalan söylüyorsun, yere bakarak cevapladın dedim.
• Evet, konuştum dedi.
• ne konuştun, sordumu beni dedim.
Uzun bir müddet yere baktı, gözleri doldu.
• Senin intihar ettiğin geceden başlayarak anlatacam, dedi.
Şok olmuştum, o kadar dememe rağmen hiç anlatmamıştı.
• O gün gece senin yanına uğrayıp, nasıl olduğuna bakıp oradan geçecektim düğüne.
Zile bastım açan olmadı kapıyı, bilirim ki lambalar yanık şekilde uyumazsın, uyuyamazsın.
Aşağıdan baktığım da lambaların yanıyordu.
Çantamdan senin evin anahtarını çıkardım açtım kapıyı.
Sana seslendim, ses vermedin. Oturma odasına girdiğim de beynimden vurulmuşa döndüm.
Seni yerde gördüğüm de, bileklerinden akan kanı görünce. Ne yapacağımı bilemedim.
Amansız bir çığlık attım ama kimse duymadı sesimi.
Ambulansı aradım zütürdük seni hastaneye, Nermin teyzeyi aramak istedim arayamadım.
Gerçi arasam ne diyecektim. Korktum aramaktan Hem de aramamaktan.
Sana bir şey olursa kime ne cevap vere bilirdim.

O sebep den zorda olsa aradım Nermin teyzeyi haber verdim.
Sabah 8 gibi burada oldular.
Annenin babanın o halini görseydin kendinden utanırdın mert dedi ve devam etti.
iyi yönde giden hiç bir şey yoktu sende en ufak bir tepki vermedin.
En ufak bir umut vermedin bize.
Doktor artık mertin kararı gelip yada gelmemek dedi.
Hiç mi yaşama isteğin yok be mert hadi topla kendini diye çok söylendim, çok dua ettim.
Akşam üzeriydi saat 5 yada 6 falandı. Telefonum çalıyordu, ama çıkartacak mecalim yoktu.
Sonra oda sustu. Tekrar çalmaya başladı.
Nermin teyze ola bilme ihtimaline karşılık çıkardım baktım telefona.
Telefonun ekranına bakınca şok oldum.
Arayan esma idi.
Bakıp bakmamak arasında tereddüt ettim.
Açsam senden bahsedecek mi yada seni sorsa ne diyeceğimi bilemediğim için telefon elimde düşünmeye başladım. Telefon tekrar sustu.
Ardından bir daha aradı.
Bu sefer zorda olsa açmak zorunda kaldım.
• Efendim Esma dedim.
• O Nasıl? Dedi.
• Kimden bahsediyorsun dedim.
• Mertten bahsediyorum Nihal o nasıl dedi.
• Kim söyledi sana dedim
• Nihal o nasıl dedi ağlamaklı bir ses tonu ile
Çok mu önemli nasıl olduğu senin için dedim

Bir sessizlik oluştu o an.
Cevap veremedi.
• evet benim için değerli dedi. Esma.
• ondan mı Mert hastane de Esma? Ondan mı bu çocuk ölmek istedi?
Ondan mı başkasının kollarına attın kendini. dedim.
Cevap vermesini beklemeden, telefonu kapattım yüzüne.
O an ne kadar doğru yaptım bilmiyorum ama öyle yapmam gerektiğini hissettim. Yaptım.
Hiç bir şey söylemeden Nihalin anlattıklarını dinliyordum.
• Telefonu kapattıktan sonra olduğum yere yıkıldım kaldım mert.
Bir yanda sen ölüm ile yaşamak arasındasın, bir yanda çocukluk arkadaşıma hiç davranmadığım kadar kötü davrandım.
Kadın pgibolojisi işte ne yaparsın. Birisine patlamam gerekiyordu oda Esmaya denk geldi.
Kendimi toparladım, Nermin teyzenin yanına vardım.
Varmı senden bir haber diye. Ama maalesef senden en ufak bir ilerleme yoktu.
Sandalyede uyuya kalmışım. Nermin teyzenin Nihal diye seslenmesine uyandım.
• Bir haber mi var noldu Nermin teyze dedim.
• Hayır, yok kızım hadi sen evine git dinlen biraz, biz bir gelişme olursa sana haber ederiz dedi.
• Yok, Nermin teyze ben iyiyim desem de mantıklı açıklamalar yaptı eve gitmek zorunda kaldım.
Seni orada yalnız bırakmak istemiyordum.
Sanki ben gittiğim de öleceksin mert ben oradayken bir şey olmayacak gibi hissettim,
o an zorda olsa gittim işte. Yarın sabah 10 gibi falan geldim.
Hala bir gelişme yoktu senden. Annen baban hiç uyumamıştı. Bir ara annen yorgunluktan bayıldı, Baban ise onun yanına gitti onunla ilgilendi ikisi de ortalama 4-5 saat kadar uyudular.
Onlar için de iyi olmuştu. Dedi.

Püsküllü çantasından sigarasını çıkardı, tokia Çakmak ile sigarasını yaktı derin bir Fırt aldı.
Bir soru soracak oldum. "Anlatacaklarım bitmedi" dedi. susturdu,sustum.
• Uyudukları sırada kantine gittim, Su almak için o an Esma aradı. Bakmadım.
Tekrar aradı yine bakmadım. Daha sonra bir mesaj geldi telefona.
"Mert kendine geldi, çabuk gel" diye Esmadan.
Ben Onu aradım bakmadı.
Kantinin olduğu yerden senin kaldığın yere nasıl vardım inan bilmiyorum mert.
Senin yattığın yerin kapısında Esmayı görünce şok oldum. Yanına gittim.
Ağlıyordu, sevinç Göz yaşımı yada, pişmanlık gözyaşı mı bilmiyorum ama beni görünce ağlaması daha da arttı.
Hıçkıra, Hıçkıra ağlıyordu.
Teselli etmek hiç içimden gelmedi, zaten sen kendine gelmişsin, içeriden doktorun çıkmasını bekledim.
Nermin teyzeye bile haber vermek aklıma gelmedi.
Sen hayata gözlerini yeniden açmıştın Mert.
Ben sevinç gözyaşı dökerken allahima şükürler olsun derken hala ağlamakta olan Esmaya, Ellemedim, ağlamasına, sanki karşımda çocukluk arkadaşım değil de bir düşmanım duruyordu. Doktorun senin yanından çıkışı kaç yıl sürdü bilmiyorum, mert.
3-5 Dakika durmuştu yanında ama bana yıl gibi geldi.
• yakınları siz misiniz dedi Doktor.
• Evet, benim, dedim.
• Şuan durumu hala kritik ama iyi bir gelişme oldu, galiba mert hala hayata tutunmak istiyor. Dedi.
Doktor yanımızdan gitti.
Esmaya döndüm “ Annesi ve babası gelmeden bir an önce buradan git” dedim.
• Bu kadar mı nefret ediyorlar benden dedi.

Anladım ki
Aşk ve acı iki ayrı başın koyulduğu aynı yastıktı.
Hayatlar geçiyordu içimden bir biriyle yarış yarış.
Yarışı kazanan da kaybeden de kendimizdik.
Sonra o geldi.
Ve bir kahraman gibi girdi ömrüme.
Annemin sayesinde.
Baktı benim bulduğum kızlarla olmuyor onun bulduğu bir kız ile evlendim
O beni bırakıp gitmedi beyler.
Evet, şuan ki eşim.
Hayat arkadaşım.
Benim geçmişimi Her sorduğun da geçiştirdiğim ve sizlerin de önünde anlattığım Eşim.
Canım can yoldaşım.
Ömür arkadaşım.
Eşimi nasıl sevdiğime şahitlik edenler, kendi aşklarından utanıyorlar şuan.
Mutluyum beyler.
Eşimden sonra birisini daha sevdim.
Gamzemi şuan 1 yaşında olan kızımı sevdim.
Küçücük yüzünde küçücük gamzeleri olan kızımı sevdim.
Sonsuz bir mutluluğun içindeyim şuan.
Sonu yok bunun.
Sonu yok umutlu yarınların.
Umutlu yarınlar da umutlu günlerde artık geldi bana.
Bu sefer kalıcı galiba.
Düşlerimde kurduğum hayaller gerçek şimdi
Belki biraz yaralı olabilirim.
Çünkü ben dürüstlüğün saflığın kabul edilmediği bir dünyadan geldim.
Artık bir gülüş ile örtüyorum tüm geçmişimi.
Bu dünyada gözlerine takılıp düştüm eşimin kalbine.
Annelerin hakkı ödenmezmiş beyler.
Belki şuan ki eşim olmasaydı.
Hala kalbim kapalı bir şekilde tek başıma yaşayacaktım.
Ama Allahım bana 1 şans verdi ve onun devamı bir şekilde geldi.
Unutmayın bir şansınız varsa her zaman devamı gelir beyler.
Bir kişi de takılıp kalmayın.
Şuan mı evet çok pişmanım intihar ettiğim için de acı çektiğim içinde.
Belki onlar olmasaydı bu günler de olmazdı bilmiyorum.
Her hayırda bir şer her şer de bir hayır var derler.
Belki şuan eşim benim aldığım ilk nefes değil ama
Verdiğim Son nefes olacak.
___SoN___

Öyle bir soru sormuştu ki Nihal, ne cevap vereceğimi bilemedim.
O sorana kadar da hiç öyle bir şey düşünmemiştim.
• Bilmiyorum Nihal, demek ki daha vadem dolmamış ya da daha yanşanacak günlerim varmış.
Nihal sorduğu sorunun cevabını almıştı ama öylemiydi ki acaba?
Var mıydı, onun gelişinden dolayı değişen bir şey, hissetmiş miydim?
Bu durumdan kurtulmam lazımdı, Konuyu değiştirmek için.
• Yok, mu Nihal bir enişte adayı? Dedim.
• Saçmalama istersen uykun mu geldi senin dedi.
Hem senden fırsat mı bula biliyorum gereksiz, 2 günde kapının önüne koyarlar beni dedi.
Seninle bu kadar ilgilendiğime herkes bozulur dedi.
• Şikâyet mi bu dedim
• Tabi ki değil, ben seninle ilgilenmeyi, seni sevdiğim için yapıyorum dedi.
• Peki dedim.
Saat artık geçmişti yeni günden dakikalara girmiştik.
• Ben kalkıyorum artık Mert, bir durum olursa haberleşiriz dedi.
Püsküllü çantasını taktı omzuna, kapıya doğru giderken seslendim.
• Nihal, Her şey için teşekkürler iyiki varsın iyiki yanımdasın dedim.
• Gereksizde olsan, sende iyiki varsın Mert dedi.
Nihal gitmişti ama ardında soru işareti bırakarak gitmişti hala son sorduğu sorudaydı aklım.
Acıma acı katmamak için, farklı şeyler düşünmek için oturdum bilgisayar başına.
(Düşündüğünüz şeyi yapmadım: D)

*Seni sevdiğime pişman ettin beni ama sen dedim.
• Uzatmayalım Mert istersen dedi.
• Napıyorsun nerdesin dedi.
• Senden kurtulmaya çalışıyorum, açtığın yaraları sarmaya çalışıyorum dedim.
• Gelmemi istermisin, beraber saralım yaralarını dedi.
Beyin amcıklaması geçiriyordum beyler o an ne diyeceğimi ne yapacağımı bilemedim.
• Dalgamı geçiyorsun Esma madem gelecektin Neden gittin?
• Mert eski defterleri biz kapayalı çok oldu. Sadece yardım etmek istiyorum sana dedi.
• Yardım etmek istiyorsan yanıma gel dedim.
• Nerde olduğunu söyle geleyim dedi.
Bulunduğum yeri söyledim, beklemeye başladım. Ortalama 1 saat sonra geldi.
• Merhaba, nasılsın dedi.
• Gördüğün gibiyim dedim.
• Nasıl yardım etmemi istiyorsun, saralım artık kanamasın yaraların dedi.
Buruk bir gülümse oldu o an yüzümde.
• Artık beni sevmiyorsun demi Esma dedim
• Mert..!! dedi.
Esma sorduğum soruya cevap ver, Artık beni sevmiyorsun değil mi? Dedim Sesimi biraz daha yükselterek.

Ben istiyordum ki, her şey biran önce bitsin beyler.
Artık bende açılan yaralar kapansın bitsin, gitsin istiyordum.
o ara Telefonum çaldı, Numarası gizli idi.
Şuan bu ortamın bozulmasını istemediğim için bakmadım.
Tekrar çaldı.
Hayırdır inşallah deyip açtım telefonu.
• Efendim. Dedim Birkaç defa daha tekrarladım, daha sonra kapattı.
Tekrar bir daha aradı.
Yine aynı şekil sesimi dinledi kapattı.
Tekrar bir daha aradı.
Konuşmayacaksan ana avrat düz gidecem haberin olsun dedim.
• Alo dedi.
Bir an dona kaldım bu ses… o sesti.
Uğruna hayatımdan vazgeçtiğim sesi duymuştum.
Kendimi toparladım.
• Esma dedim.
• Evet, benim dedi.
O an heyecandan kendimi gibesim geldi. Esmaya belli etmedim, ama içim kıpır, kıpır olmuştu
O kısa konuşmada bile binlerce şey düşünmüştüm beyler.
• Noldu esma niye aradın dedim.
• Merak ettim, nasıl olduğunu öğrenmek için aradım dedi.
• Hadi ya dedim sen beni bu kadar sever miydin, önemser miydin dedim.
• Aradığıma pişman etme istersen dedi.

*Bilmiyorum anne, benim biraz daha zamana ihtiyacım var, şuan korkuyorum tekrardan sevmeye, güvenmeye. dedim.
Yok deyip kestirip atmadığım için, sevinmişti Annem. Annemi uğurladım otobüsü kalkana kadar bekledim peronda, daha sonra arabaya bindim biraz huzuru bulacağım, sessiz sakin bir yere gitmem gerektiğine karar verdim.
Otogarda insanlar biraz tuhaf bakıyordu, onlarda haklıydı iki bileği sargı bezi ile sarılan birisi olsaydı bende bakardım.
Aldırış etmedim, şehri kuşbakışı ağaçların kuşların cıvıltısı olan bir yere geldim.15-20 dakika sonra.
Annemin söyledikleri aklıma geldi, onları bir an önce unutmam gerekiyordu.
Nihal benim sevgilim değil arkadaşımdı.
Nihali de çağırsam mı diye bir an düşündüm, gelirdi ama işinden geri kalamasın diye çağırmaktan vazgeçtim.
Mesaj bölümüne girdim
“Bu akşam bana çay ısmarlar mısın?” dedim.
2 dakika sonra cevap geldi.
• Odunlukta üstüne yok biliyorsun demi Mert. Gülücük, gülücük. Dedi
• Sorumun hala cevabını alamadım, Nihal yazdım
• Tamam, kaçta nerde istiyorsan, mesaj at dedi.
• Her zamanki yerde, sahil kenarında ki cafede dedim.
• Ok. Yazmış göndermiş.

Merhaba Beyler.

Mertin yani benim hayat hikayesini okudunuz.
ilk başlar da sen boncuksun dediniz o gün atlayarak yazmaya başladım.
Aslında bu kadar kısa değildi hikayem.

Yok sen boncuk değilsen gotume boncuk sokacam dediniz.
Ben boncuk değilim gotune sokacagin boncuğu git duvarına as.

Özge ye hiç ulaşamadım.
Daha sonra bende memlekete gittiğim de bırakmıştım ulaşmayı çok uğraştım ama ulaşamadım.
Şimdi nerde ne yapıyor bilmiyorum.

Bu anlattıklarım yaşanmıştır.
Ama size inandirmak için en ufak bir söz söylemeyeceğim.

Beni bu zaman sürecin de yalnız birakmadiginiz için okuduğunuz için eyw.

Sağlıcakla kalın.

Not:aklınız da bulunsun bir kişi sizi kazıkladı diye herkes kaziklayacak değil.
5 parmağın 5 i de bir değil.

Beyler bu attığım son parttı bazı sebeplerden dolayı çıkmam lazım

saat 22:30 gibi görüşürüz

-içerik gizlenmiştir.-

Haber siteleri, sosyal paylaşım siteleri derken saat epey bir geçmişti.
Size Nihal den bahsetmem gerekirse,
Hafif esmere çalan ten rengi, düz siyah saçları, güzel yüzlü, minik burunlu, gün boyu yüzünden gülücük düşmeyen, tatlı heyecanlı bakışları ile ayrı bir çekicileşen birisiydi.
Gerçi benimle tanıştığından sonra o gülen yüzü eskisi gibi gülmez oldu.
Yatağıma yattım, biraz tavana bakarak istemesem de düşünmeye başladım.
Düşünerek de uyuya kalmışım.
Sabah annemi otogara zütürmek için çıktık evden.
Annemin nasihatleri ile vardık otogara, ne kadar iyi olduğumu söylesem de, dikkat edeceğimi söylesem de, kendi bildiklerini söyledi.
Yoksa içi rahat etmezdi.
Arabayı park ettim tam inecek oldum
• Mertim Biliyorum yol boyu konuştum ama unut o kızı artık, bak, Nihal gibi seni seven, sana değer veren birisi var, bir daha düşün, Mertim dedi.
Annemin bu söylediğine baka kaldım.
Ben daha önce hiçbir şekilde, Nihale bakmadım o gözle.
Bir şey demedim sustum, indim arabadan.
Anne sen bunun için gidiyorsun zaten.
Ben, içimdeki ölüleri toprağa gömmek için, yalnız kalmak istiyorum zaten dedim.
• Tamam, oğlum, ben sana güveniyorum Mertim dedi.
• Ne diyorsun Bu Nihal konusunda ikinizde akıllı insanlarsınız bir konuşsan dedi.
• Zaten artık yaş başını almış gitmiş bizim mert dedi.
• Konuşacak mısın? Dedi Annem..

*Hayır, biz o defteri kapattık biliyorsun dedi.
• Sen kapattın esma, ben değil bende bugün kapatacam dedim.
Esmanın gözlerinin içine, içine baktım.
• Esma, bana deki “Mert, senden nefret ediyorum, Artık seni sevmiyorum, artık ben kocamı seviyorum, artık ben senin helalin değilim, artık ben senin düşmanın bile olamam, de dedim.
• Mert saçmalıyorsun dedi.
• Bana yardımcı olmayacaksan defol git o zaman Esma dedim.
• Peki, sen istedin dedi.
Gözlerimin içine baka, baka hepsini söyledi ağlayarak.
Bense gözyaşlarımı zorlukla engelliyordum.
Ayağa kalktı.
• Mert, bunları bana söylettin ya senden nefret ediyorum dedi. Ağlayarak
• Esma defol git artık hayatımdan dedim.
Gözyaşlarım içime, içime aktı beyler, içimdeki yanan alevi söndürmek için.
Buna benim ihtiyacım vardı.
Esma arkasına döndü gitti, bir daha bakmadan gitti.
O gittikten sonra fark ettim, bileğim yine kanamıştı.
Artık, hayatıma yeni umutlara kucak açmak için Esmayı acılarımı orada bırakmam gerekiyordu.
Esmayı, yaralarımı acılarımı orada bıraktım o gün.
Saate baktım baya bir zaman geçmiş,
Nihal ile bulaşacağımız yere gitmek için ayaklandım.
Bir iki adım attım, başımın döndüğü hissettim bir iki adım daha attım.
Bayılmışım.
Gözlerimi açtığımda karşımdaki insanı görünce şaşırdım.

Ne yaptım ben sana bu acıyı çektiriyorsun diye haykırarak sormak istiyordum.
Ama gel gör ki zütümü koltuktan kaldırıp gidemiyordum hiç bir yere.
Bazen nefret ediyordum, bazen deli gibi özlüyordum ilginç bir şeydi bu dıbına koduğumun aşkı
ama sol yanımda sürekli duran bir acı vardı amk.
Elime bir bıçak alıp, o acıyan yeri kesip atmak istiyordum.
Sanki orayı kesip atınca kurtulacak gibi hissediyordum.
Ama değişen bir şey olmayacak onu da it gibi biliyordum. Bu acıyı yaşayan anlar beyler.
Evlendi mi lan sizin hiç sevdiğiniz beyler?
Esmayı unutmak için bugün olanları cafede ki yaptıkları şeyleri düşünerek soğumaya çalıştım.
Bir anda olacak şey değildi bu biliyordum ve buluştuğumuzdaki davranışlarım kendimi kandırmaktan öteye gitmeyeceğini bile bile yalan söyledim kendi kendime. Ama artık kurtulmam lazımdı.
O artık başkasının Karısı, eşi, hayat arkadaşı ileride çocuklarının annesi idi.
Ben bu şerefsizliği ne kendime yakıştıra biliyordum nede o Suçsuz hiç bir şeyden haberi olmayan kocasının günahını almak istiyordum.
Onun için bugün esmanın benden nefret etmesini istedim.
Belki ben dayanamazdım onun bu iyi niyet teklifine iyi niyetini kötü olarak kullanabilirdim.
Saat epey bir geçmişti. Telefonum çaldı o ara hayırdır ins diyerek masanın üzerindeki telefona eğildim almak için Arayan kişiyi görünce sevindim bir an. bu gece uzun olacaktı anlaşılan.

Aklımdaki ölüleri toprağa vermem lazım

Sevdim ben bunu devam panpa

rezerved

*Evet, dedi.
• Benim, hastanede kaldığımı intihar ettiğimi nereden duymuş?
• Onu da daha sonradan öğrendim. Dedi Nihal
Çelik Sosyal medya aracılığı ile Ne olur ne olmaz diye sana yeterli kanı bulmak için bir yazı paylaşmış. Esma da oradan görmüş, çelik ile konuşmuş.
Daha sonrada hastaneye geldi işte. Dedi. Nihal.
Varmı başka merak ettiğin sormak istediğin diye sordu. Nihal.
• Hayır yok dedim
Anlatılanlar yeteri kadar yormuştu beni, Artık kalbimin acısı bileklerimin acısından daha fazla ağrıtmayı başarmıştı bu anlatılanlar.
• Nihal Artık bu acıdan bir an önce kurtulmam lazım dedim.
• Kurtulacaksın, kurtaracağız bu meretten seni dedi Nihal
Ya bileklerimdeki izler? hadi onları bir şekilde gideririm de ya kalbimde ki izleri nasıl gizleye bilirim, yada iyileştire bilirim var mı bunun bir ilacı Nihal, biliyorsan söylesene dedim.
• Tabii ki var be aptal dedi.
• Nedir. dedim
• Çivi çiviyi söker akıllım dedi. Nihal
• Nasıl yani tekrar mı beni ölüme sürüklemek istiyorsun dedim.
• Ya hayır, seni seven seni sevecek birisini elbet bulursun Mert. Dedi
• Hiç sanmıyorum Nihal bir daha aynı yerden kurşun yemeye hiç niyetim yok ayrıca bu sefer kaldıramam ve hiç niyetim yok.
• Mert sana bir şey sormam lazım dedi Nihal.
• Tabi ki sor istediğini dedim.
• Esmanın Hastaneye geldiği gün, onun oraya gelmesi ile hayata tekrar bağlanman sence tesadüf mü?