+49
-1
*Hayır, biz o defteri kapattık biliyorsun dedi.
•
Sen kapattın esma, ben değil bende bugün kapatacam dedim.
Esmanın gözlerinin içine, içine baktım.
•
Esma, bana deki “Mert, senden nefret ediyorum, Artık seni sevmiyorum, artık ben kocamı seviyorum, artık ben senin helalin değilim, artık ben senin düşmanın bile olamam, de dedim.
•
Mert saçmalıyorsun dedi.
•
Bana yardımcı olmayacaksan defol git o zaman Esma dedim.
•
Peki, sen istedin dedi.
Gözlerimin içine baka, baka hepsini söyledi ağlayarak.
Bense gözyaşlarımı zorlukla engelliyordum.
Ayağa kalktı.
•
Mert, bunları bana söylettin ya senden nefret ediyorum dedi. Ağlayarak
•
Esma defol git artık hayatımdan dedim.
Gözyaşlarım içime, içime aktı beyler, içimdeki yanan alevi söndürmek için.
Buna benim ihtiyacım vardı.
Esma arkasına döndü gitti, bir daha bakmadan gitti.
O gittikten sonra fark ettim, bileğim yine kanamıştı.
Artık, hayatıma yeni umutlara kucak açmak için Esmayı acılarımı orada bırakmam gerekiyordu.
Esmayı, yaralarımı acılarımı orada bıraktım o gün.
Saate baktım baya bir zaman geçmiş,
Nihal ile bulaşacağımız yere gitmek için ayaklandım.
Bir iki adım attım, başımın döndüğü hissettim bir iki adım daha attım.
Bayılmışım.
Gözlerimi açtığımda karşımdaki insanı görünce şaşırdım.