*Esmanın haberi var mı, Bu durumdan? Dedim.
• Ben öyle birisini tanımıyorum dedi.
• Varmı yok mu Nihal dedim.
• Bilmiyorum mert, seni bu duruma düşüren insan ile konuşacağımı sanmıyorsun herhalde değil mi dedi.
• Ama o senin arkadaşın, seni benimle o tanıştırdı. dedim.
• Ama neyin doğru neyin yanlış olduğunu da ona sormadan bilecek yaştayım dedi.
• Hiç mi konuşmadın dedim.
• Hayır dedi.
• Yalan söylüyorsun, yere bakarak cevapladın dedim.
• Evet, konuştum dedi.
• ne konuştun, sordumu beni dedim.
Uzun bir müddet yere baktı, gözleri doldu.
• Senin intihar ettiğin geceden başlayarak anlatacam, dedi.
Şok olmuştum, o kadar dememe rağmen hiç anlatmamıştı.
• O gün gece senin yanına uğrayıp, nasıl olduğuna bakıp oradan geçecektim düğüne.
Zile bastım açan olmadı kapıyı, bilirim ki lambalar yanık şekilde uyumazsın, uyuyamazsın.
Aşağıdan baktığım da lambaların yanıyordu.
Çantamdan senin evin anahtarını çıkardım açtım kapıyı.
Sana seslendim, ses vermedin. Oturma odasına girdiğim de beynimden vurulmuşa döndüm.
Seni yerde gördüğüm de, bileklerinden akan kanı görünce. Ne yapacağımı bilemedim.
Amansız bir çığlık attım ama kimse duymadı sesimi.
Ambulansı aradım zütürdük seni hastaneye, Nermin teyzeyi aramak istedim arayamadım.
Gerçi arasam ne diyecektim. Korktum aramaktan Hem de aramamaktan.
Sana bir şey olursa kime ne cevap vere bilirdim.