Ne yaptım ben sana bu acıyı çektiriyorsun diye haykırarak sormak istiyordum.
Ama gel gör ki zütümü koltuktan kaldırıp gidemiyordum hiç bir yere.
Bazen nefret ediyordum, bazen deli gibi özlüyordum ilginç bir şeydi bu dıbına koduğumun aşkı
ama sol yanımda sürekli duran bir acı vardı amk.
Elime bir bıçak alıp, o acıyan yeri kesip atmak istiyordum.
Sanki orayı kesip atınca kurtulacak gibi hissediyordum.
Ama değişen bir şey olmayacak onu da it gibi biliyordum. Bu acıyı yaşayan anlar beyler.
Evlendi mi lan sizin hiç sevdiğiniz beyler?
Esmayı unutmak için bugün olanları cafede ki yaptıkları şeyleri düşünerek soğumaya çalıştım.
Bir anda olacak şey değildi bu biliyordum ve buluştuğumuzdaki davranışlarım kendimi kandırmaktan öteye gitmeyeceğini bile bile yalan söyledim kendi kendime. Ama artık kurtulmam lazımdı.
O artık başkasının Karısı, eşi, hayat arkadaşı ileride çocuklarının annesi idi.
Ben bu şerefsizliği ne kendime yakıştıra biliyordum nede o Suçsuz hiç bir şeyden haberi olmayan kocasının günahını almak istiyordum.
Onun için bugün esmanın benden nefret etmesini istedim.
Belki ben dayanamazdım onun bu iyi niyet teklifine iyi niyetini kötü olarak kullanabilirdim.
Saat epey bir geçmişti. Telefonum çaldı o ara hayırdır ins diyerek masanın üzerindeki telefona eğildim almak için Arayan kişiyi görünce sevindim bir an. bu gece uzun olacaktı anlaşılan.