Bro şiir yaz. Ben rahatlıyorum tam ifade edemesem d tekrar okuyunca kendimi rahatlamış hissediyorum

üniye hazırlandığım sene ev biraz karışıktı. annemle babamla sürekli kavga halindeydim. babam sürekli polis çağırıyordu eve. polis aklına mı girmiş ne olduysa beni tehdit etmeye başladı. işte seni nezarete attırım veya hastaneye yatırırım diye. zütürdüler beyler. babam sırf bana inat ettiği için ambulans çağırdı ve özel bir hastaneye zütürdüler beni. konuştum doktorla içimi döktüm. böyle dediğime bakmayın pek konuşamam ben ama az konuştum. annem gözünü korkutun filan demiş doktora. beni yatağa bağladılar beyler. çok korkmuştum. ellerim bağlıydı ve çıkamıyordum oradan. odamı özlemiştim beyler dışarıda yağmur yağıyordu. çok severdim dolaşmayı dolaşacaktım fakat annem engel oldu buna. zorla tutup sakinleştirici vurdular bana. ağlamıştım beyler. sırf boyun eğmediğim için deli yerine konulmuştum. gururum incinmişti. iğne vurduktan sonra saldılar beni. gittim dolaştım fakat aynı ben değildim. kalbime bir ağırlık daha çökmüştü.bir anne oğluna bunu yapar mıydı? ben kendi oğluma bunu yapar mıydım beyler? keşke yaşanmasaydı bunlar. artık ailemi tamamen silmiştim.yok artık onlar benim için. sırf inat uğruna bana neler yaşatmışlardı.

Hacı sana o kadar yardım etmek sana ne bilim seni düzeltmek istesemde sana söyleyecek laf bulamıyorum

lisede öğle arasında herkes kantine çıkardı. havalı olacaklardı ya kimse yemekhaneye gitmezdi.ben utanırdım kantine çıkmaya. korkardım kalabalıktan.ya birisi üzerimden espri yaparsa.bir de beyle kolej olduğu için çok dikkat ederdim her şeye. yemek nasıl yenilir filan bunları bilmediğimi düşünürdüm.bu öğle aralarında ya arka sıraya geçip kendi kendime düşünürdüm ya da gidip tuvalete kilitlerdim kendimi. bütün okuldan nasıl kaçacaktım ki başka? kafama göre arkadaş yok beyler sıkılıyorum.

panpa okudum hikayeni bende ilkokulda öyleydim lise 2 de bu duyguyu aşabildim. Benim bi yaşam stratejim var "kimseden iyilik beklemem kötülük yapan olursa da zararlı çıkar" bu .Yani kimseye izin verme sana dokunan yansın .O zaman bakalım 2. bi defa dokunuyor mu ?

rez panpa okuruz

ben mecnun değildim beyler. yalan söylememeyim o kadar duygusal bir insan olduğumu da düşünmüyorum. fakat ağlamayı severim.her insan bağırır çağırır ben ağlarım gizlice. hüzünlü kış akşamları herkes köpek gibi yatarken ben üşenmem yürürüm sokakta. sanki ben varımdır sanki dünyada.o sokaklar benim kalbimi yansıtır aslında. dolaşım umursamazca o sokaklarda. normalde alkol almam ama almış gibiyimdir dolaşırken. hava karanlık sokaklar soğuk ve boş. yalnızım kendi içimde olduğum gibi. düşünürüm çocukluğumu ağlarım sokak ortasında.kim görecek ki sokak köpeklerinden başka.oh be yalnızım işte. yendim ulan hepinizi sadece ben varım bu sokaklarda. yenildiniz işte kötü adamlar filmlerdeki gibi her şey! gider otururum en güzel dostuma.o bilir ne düşündüğümü. izlerim karanlığı. sigara benim düşmanım değilmiş gibi yakarım sigaramı.o yalnızlık bana her şeyden iyi gelir. sonra gece geç olunca dönerim cehenneme.ne bileyim beyler benim de hayatım böyle işte.ben varım bir de oturduğum bank. evde yaslanıp ağladığım duvarı saymazsak. liseye giderken benimle dalga geçerlerdi serviste. oturduğum yer pek nezih bir semt değil. servisteki binler taşşak geçerdi bizim eve gelince telefonum çekmiyor diye. üzülmezdim zira onlar bana çok salak gelirdi. belki de bu yüzden sevilmem pek.

Sabah para resimleri atıyordun şimdi fakir ama gururlu genç havalarındasın ?

Vay amk aşağı yukarı benim yaşadıklarım fight clubu 40 kere seyretmişimdir lisede bende açılamadım sosyal yönden kötüyüm hayal kurarım bende baya uçuk hayaller ailemle bende ii geçinemem vay mq

soruyorum kendime ulan ben çok kötü bir insan mıyım diye. sonra çevremdeki insanları izliyorum hepsi gibici.en ufak bir çıkarlarında hemen adam satarlar. ilginçtir bu adamlar çok sevilir amk.ben aslında anladım beyler nasıl sevileceğimi. fakat öyle biri olamam ki ben.ben benim işte. içime kar yağıyor beyler. kalbim acıyor.

Yaş kaç ki

yanıyor ömrüm. yaşııtlarım bir yerlere geliyor ya hani o bana çok dokunuyor be.boşuna mı yaşıyorum ben diye soruyorum kendime. adamlar çok iyi okullarda okuyor çok iyi yerlere geliyor. ünlü oluyor büyük kitlelere geliyor.ben çabalıyorum fakat tek başarım üni yi kazanmak. başarım yoksa yaşadığımı nasıl kanıtlayacağım ben beyler? söyleyin deyin ki löylle kanıtlarsın yaşadığını. ismimi bilen çok kişi yok beyler.ben yalnızım ve buna alıştım. evlenemem zaten soyumu bile devam ettiremem. meslek hayatı zaten hikaye. mesela ben işadamlarına çok şaşırırım.bir insan nasıl o kadar güçlü olur amk? insan dediğin doğar düşünür ve ölür.ama o kadar güçlü olamaz. çok ilginç amk.

Çok mikmek istemiyorum hikayeni ama ben eskiden kendimi çok engellerdim kendi kişiliğimi insanlar rahatsız olacak diye şimdi olduğum kişi gibiyim gerçi o kadar alışmışım ki zor oluyor. Belki de savaşman gereken diğer insanlar değildir kendindir

dedim ulan bir daha biri canımı sıkarsa kavga edeceğim.o an geldi elim ayağım titredi beyler. hareket edemedim. vuruyorlardı bana ben korkuyordum. hala da korkarım kavgadan. belki fight cluba olan ilgim o yüzdendir. onlar da sonradan alışmıtı kavgaya. kafam karıştı beyler. düşündüm belki ben de şizofrenimdir diye.ben de şizofren olacak zeka yoktu. bunu biliyordum. yoruldum beyler. insanların çok güçlü olmasından yoruldum. dışarıda kendim gibi olamamaktan yoruldum. hakkımı bağırarak alamamaktan yoruldum.

beyler ezgiyi hatırladım yine.ne güzel kızdı o be.evlenirdim onunla kalbim kırılmasaydı. sonradan öğrendim o da güzel bir ünide okudu.ben anlamıyorum insanları beyler.bi cafeye gidip saatlerce konuşuyorlar.bir insan bu kadar ne anlatabilir beyler? nasıl bu kadar sosyalsin amk? onlar güçlüydü beyler. hayatı doğarken kavramışlardı. lisedeyken bi gofretim olurdu ya ben arkadaşlarımın yanında yiyemezdim onu. utanırdım.sanki o çocuk eve gidip üzülecekti o gofretten alamadı diye. belki bütün hayatı boyunca o içinde kalacaktı. hani demiştim ya lisede yanımda bi bin oturuyordu diye.o bin her gün getirip sandviç yedi beyler.bir gün bile sen yemiyor musun diye sormadı. salağım ben beyler. anlamadım hayatı.

Kardeş inşallah en sonunda seri katil olmazsın

dedim ya küçükken memlekete giderdim. beni orada tutan bir şey yoktu.iki kuzenim vardı biri benimle yaşıt diğer küçük onlarla takılırdım. anneannemin yanında oturan bir çocuk vardı. mahallede çok çocuk vardı gerçi. beni çağırmışlardı. genelde çağırmazlardı fakat o akşam çağırmışlardı.ben sevinçliydim ne yalan söyleyeyim.ne dedilerse yaptım.o bin beni ter tutmayı teklif etti. beni havaya kaldıracaktı. ters çevirdi beni kafamı duvara vurdu. ağladım.o gün de benim insanlara güvenim azalmıştı. benden ne istedin be çocuk? ne yaptım ben sana?

zaten insan fobim vardı bir de allahtan korkmaya başlamıştım. bize boyun eğmeyi aşılıyorlardı. kursta çocuklar grupça takılırdı ben genelde ayrı olurdum gruptan. saç fazla uzatamazdım çocukken o da içimde ukte olarak kalmıştı benim. saçımı kestirmemi söyledi babam. gittim berbere bin berber üçe vurdu saçımı. çok çirkin olmuştum bana göre. yalvardım dedim baba gitmiyim yarın kursa diye bin üsteledi gideceksin diye. annem rahatsız olurmuş. ulan çocuğum daha ben bırak bir gün beniöm istediğim olsun olmaz mı? hayır gideceksin kursa. gittim beyler o gün de taşşak konusu oldum.ben ortamda pek ağlayan bir tip değilim beyler. insanlar beni güçsüzken görsün istemem gülerim o yüzden. hatta anneannem benimle aptal diye dalga geçer.ona göre duygularımı açığa çıkarmadığım için aptalmışım. evet doğru belki anneanne ama ben çocuktum. benimle öyle konuşma ki bu yaşıma geldiğimde biraz özgüvenim olsun be anneanne.ne istedin ki benden?

olum bende aynıydım lan gerçi şuana kadar bişey değiştimi dersen insan.. insanın ne oldugunu çözdüm sanırım bu yüzden biraz daha temkinli ve çakalım

küçükken beni yazın kursa yazdırıyorlardı.bir gün yaz günü annemle terziye gitmiştik dönüyoruz yolsa o çocukklarla karşılaştım denize gidiyorlardı. üç kişilerdi ikisi akrabam birisi yıkamacı çocuk o kadar özenmiştim ki.beni davet etmemişlerdi beyler.ben onlarla takılırdım fakat beni çağırmamışlardı. şort giymiştii hepsi üstlerinde bir thirtle denize gidiyorlardı.o zamanki en büyük hayalimdi onlarla denize gitmek. arkadaşlarımın olmasını onlarla takılıp gülmek.ama ben gülemiyordum beyler. ağlıyordum gizli gizli o yaşımda. şimdi size küçükmüş gibi gelebilir fakat öyle değildi. kuran kursuna gidiyordum yazın yanlış anlamayın camii değildi. babam muhafakar bir adamdı.o yüzden yazdırdığını sanmıştım meğer beni başlarından savamak içinmiş. servisle gidiyordum kuran kursuna. korkutmuşlardı beni orada da dalga konusu olmuştum. boyun eğmezsen cehenneme gidersin diye. korkmuştum beyler.