ben mecnun değildim beyler. yalan söylememeyim o kadar duygusal bir insan olduğumu da düşünmüyorum. fakat ağlamayı severim.her insan bağırır çağırır ben ağlarım gizlice. hüzünlü kış akşamları herkes köpek gibi yatarken ben üşenmem yürürüm sokakta. sanki ben varımdır sanki dünyada.o sokaklar benim kalbimi yansıtır aslında. dolaşım umursamazca o sokaklarda. normalde alkol almam ama almış gibiyimdir dolaşırken. hava karanlık sokaklar soğuk ve boş. yalnızım kendi içimde olduğum gibi. düşünürüm çocukluğumu ağlarım sokak ortasında.kim görecek ki sokak köpeklerinden başka.oh be yalnızım işte. yendim ulan hepinizi sadece ben varım bu sokaklarda. yenildiniz işte kötü adamlar filmlerdeki gibi her şey! gider otururum en güzel dostuma.o bilir ne düşündüğümü. izlerim karanlığı. sigara benim düşmanım değilmiş gibi yakarım sigaramı.o yalnızlık bana her şeyden iyi gelir. sonra gece geç olunca dönerim cehenneme.ne bileyim beyler benim de hayatım böyle işte.ben varım bir de oturduğum bank. evde yaslanıp ağladığım duvarı saymazsak. liseye giderken benimle dalga geçerlerdi serviste. oturduğum yer pek nezih bir semt değil. servisteki binler taşşak geçerdi bizim eve gelince telefonum çekmiyor diye. üzülmezdim zira onlar bana çok salak gelirdi. belki de bu yüzden sevilmem pek.