panpa duygulandım lan benımde lıse yıllarım cok zor gectı her sene bır okulda okudum 1 yıl sınıfta kaldım dogru durust arkadasım olmadı tam alıstım derken baska bı okula gecıyodum gectıgım okulda herkes kaynasmıstı bı ben ortada kalıyodum

ilkokulda bir kız vardı sınıfta beyler adı ezgi. ezgi gibi bir kızdı. böyle televizyonda görürdüm barbie bebekler vardı. aynı onun gibi çok güzeldi be.ama öyle gibiş sokuş bilmezdim ben sadece yanında olmak isterdim. kışın saçlarında hafif karla sınıfa girerdi.off ne kadar güzeldi allahım. anneme söylemiştim.o zamanlar dost sanardım ya herkesi. dalga geçmişti beyler bildiğiniz taşşak geçmişti.o gün kırılmıştı hevesim.bu dalga geçilecek bir konu muydu yani? ben önemsiz miydim? çocuktum daha beyler fakat bunları düşünüyordum.ben hala çocuklarla o şekilde konuşmam. bilirim ki onlar ilerde hatırlayacak söylediklerimin hepsini. annemin bu tavrı nasıl koyduysa bana aşık olmaktan korkmuştum beyler. ezgiye de kötü davranmaya başladım bilerek. aşk ne kötü bir şeydi be?iğrenç bir şey. hala öyleyim beyler. hala bir kızın elini tutmaktan korkarım. bilinçaltımda iğrenç bir şey olarak kaldı çünkü o.belki lisedeki kıza da o yüzden açılamadım.ben sinmiştim beyler. kışın kibrit satan kıza dönmüştüm. çaresizim köşede ateş başında oturuyorum.off

Saçma gelebilir veya belki gulebilirsin ama namaza başlamayı Allaha dua etmeye duşundun mu hiç ?

dardayım beyler kalbim sıkışıyor. insanlar sanıyor ki ben gerizekalıyım. hayır belki korkağım ama gerizekalı değilim. baskın yiyordum sürekli. sanki bi odaya koymuşlar beni duvar üstüme geliyor. insan kalbiyle düşünüyor beyler. kalbin kilitliyse sen yoksun.ben insanlara nasıl davranacağımı bilmem beyler. küçüklüğümden beri böyle bu.konuşurken kilitlenir kalırım. okulda belki arkadaşım olur diye çok darlardım insanları. onlar bana gibtir çekerdi. ortaokulda turnuva yapacaklardı. futbol turnuvası. beni takıma almamışlardı. iyyi oynardım aslında. dedim beni niye takıma almadınız.on kişi ekgib olsak seni yine almayız dediler.bu olay size küçük gelebilir beyler fakat beni yaralıyor böyle şeyler. kılıç darbesi yiyorum ölsem bari diyorum yaşıyorum. acı çekiyorum

Birader çok uzun özet geçç

geçtim oturdum aynanın karşısına.o zamanlar bi filme takılmıştım. fight club. ergendim işte.her şey zordu ve ben savaştığımı hissediyordum beyler. savaşan bir insanın kim dostu olmak ister ki? üniversiteye hazırlandığım sene babamla çok kavga ettim. polis filan çağırdılar. aldılar beni karakola. dedim ya dostum yoktu.ben olsam kendimle dost olmazdım. babam bile bana bunu yapmıştı. kaç kez polis çağırdığını hatırlamıyorum beyler. yanlış anlamayın babama bir kez vurmadım.o stresli yıl da bile bana bunu yaptılar. kimse düşünmedi bu adamın da duyguları var diye.

Bi kitapta sanki kendimi okuyorum amk

herkes karılı kızlı hikayeler anlatıyordu.yok kanka bunu şöyle gibtim bununla şöyle yiyiştim. benim yoktu öyle bir hikayem. yaşamım evle sınırlıydı. hangi kız benimle çıkardı allah aşkına? benim kaderim buydu beyler kabullenmiştim. yalnız yaşayıp yalnız ölecektim.ahh odam ah.nelere şahit oldum şu hayatta.

insan kalbiyle mi düşünürdü yoksa aklıyla mı? yani insan kalbi iflas edince mi deli olurdu yoksa beyni gidince mi? ben cevabı bulmuştum beyler. lisede bi bin vardı. hani kızlarla takınlan yavşak tipler olur ya öyle bir tip. korkak o da her şeyden korkar. biraz ona anlatmıştım derdimi. kalbim sıkışıyordu. yorgundum hiç hareket etmememe rağmen. insan kalbiyle düşünür demiştim. kalbi bir insanın her şeyidir. hayır sanılanın aksine insan beyniyle düşünmez. yüreğidir bir insanı insan yapan. söyledim bunları o bine. içim doluydu dertleşecek insan arıyordum. beni deli yerine koydu beyler. güldü sadece.

vücudum iflas etmiş bi durumda. sonbaharları seviyorum. dışarda yağmur yağarken ben kahvemi alıp burada takılıyorum. samimi bir ortam.ne yalan söyleyeyim seviyorum burayı. fakat bi dilim ekmek yiyemiyorum beyler. zaten sevdiğim kıza da açılamamıştım. gitmişti okuldan. tiyatroda oyuncuydu. sırf onun için film izlemeye başlamııştım. bana çok sıkıcı gelirdi film izlemek.kim bir koltukta 2 saat oturmak ister amk? bilmiyorum yoruldum.

uzanıyorum yatağımda öldüğü hayal ediyorum. ölmüşüm yatıyorum mezarımda. kimse yok hava karanlık. kafamı dinliyorum.o etrafımdaki yamyamlar yok. offff ne kadar rahat. peki ya yoksa diğer taraf. yoksa yok be.buradaki durumdan her türlü iyidir orası. bilmiyorum hiçbir şey bilmiyorum. üniversite senesi zaten beynim gibildi. biliyorum ki üni kazanamazsam özgür olamam. çalıştım beyler. gece uyumadım çalıştım. köpekler gibi ders dinledim. sınıftakiler çalışmıyor geziyordu.ben üniyi kazandım. fena üni değildi. fakat tahmin edin ne oldu.o hiç çalışmayan tipler baba parası ile benden güzel ünilere gittiler. işte adalet bu kadar.ben yırtınırım onlar kazanır.

ben yazları hiç sevmem. insanlar hep mutlu amk. arkadaşlarıyla tatildeki fotosunu atan mı dersin yaz boyu yurtdışını gezen mi herkes böyle. bense bir odanın içinde yaşıyorum. bakmayın böyle dediğime mutluyum burada. ağlıyorum gülüyorum düşünüyorum. beni ben yapan nedir diye.ben başaralı bir insandım beyler. çalışırdım çabalardım istediğimi alabilmek için. çaycılık yapmıştım yaz aylarında. sırf para kazanıp babamın eline bakmayayım diye. hiç bir şeyim yoktu fakat özgürlüğüm olacaktı. özgür olacaktım. belki çalıştığım parayla sahil boyu gezecektim akdenizi egeyi. hani insanlar karavanla gezer ya çok özenirdim onlara.ama çok koyuyordu beyler elli kuruş için millete abi çekmek. elli kuruş için yemediğim fırça kalmadı.

benim bi küçük odam var. daracık bir oda. burası benim krallığımdı ama. istediğim gibi davranıyorum orada. yatıp müzik dinliyorum zaman zaman ağlıyorum beyler. sözlük yokken ben kendime anlatıyordum bunları. hayaller kurup yatıyordum. bazen bi işadamı oluyordum bazen ünlü bir komutan. bazen başbakan olup ismim altın harflerle yazılıyordu tarih kitaplarına. gerçekte mi? gerçekte bir hiçtim. geçenlerde sözlükte bir cümle gördüm.bir insan iki kez ölür bir ruhu ayrıldığı gün iki ismini bilen son kişi öldüğü gün diye.ben ölsem hiç yaşamayacaktım ki.kimim ki ben ölsem kime ne yaşasam kime ne?

çok yorgunum beyler. hayat beni çok yordu. intihar edeyim diyorum saçma geliyor intihar etmek. içimden bir ses dur savaş diyor. savaşayım eyvallah ama benim öyle bir yapım yok ki.ben beceremem yani. kimim ben amk? kendini bir şey sanıp yürüyenler bana hep ilginç gelmiştir.o kadar küçük bir varlıksın senin neyine özgüven amk? ne bileyim işte ben de anlatıyorum. savaşıyordum da.evde her gün kavga her gün gürültü.ben babama vuramazdıım beyler fakat o bana vuruyordu. gerçi o kadar kavga ettim onun kadar kötü vuranı görmedim.

bunlar nasıl beceriyor bu kadar mutlu olmayı? herkes gülüyor herkes mutlu. hepsinin kendisine göre çevresi var.ben yalnızım. aslında yalnızlık o kadar koymuyor bana. insanların bakış açısı sinirlendiriyor beni.ne yapalım kader böyle.

beyler o kadar kötü hissediyordum ki.kendimi kontrol edemiyordum. gerçi hala öyleyim. insanın bir şey yapacak hali olmaz.o halimle gittim saçımı kazıttım. belki değişirdim kendime gelirdim.yok daha kötü oldum fakat düzelmedim. babam bile benimle dalga geçiyordu. annemi filan sormayın. kendisi etrafındakileri sürekli yönetmeye çalışır.ben yönetilecek bir kişi miyim? öyle belki ama kanıma dokunuyor onların bu davranışları. büyümek istiyordum. büyümek ve adam olmak. lisedeki hocam bana sınıfın delisi diyordu.ben ne yaptım sana huur karı? hiç mi düşünmedin bana o lafları derken. insanım ben insan.ben de ağlıyorum ulan benim de duygularım var.

ailem ve çevrem kendini düşünenlerden oluşuyor.ben onlara göre safım.hep kazık yerim. herkes himayesine almaya çalışır düşeni. sömürmeye.liseye geldi dediğim çocukla takıldım ikinci sene. yanımda otururdu.iyi bir çocuktu ailesi de zengindi. eğleniyordum onunla.ilk defa böyle bir şey olmuştu fakat sevdiğim kızla hayaller kurardım beyler.ama çok ulaşılmaz gelirdi o kız bana.ne bileyim işte çocukluk.o senem güzel geçti geçmesine fakat yine ben bendim.bir sene sonra yine kötü hissettim. yalnızdım.

bak aklıma geldi. küçükken memlekete gitmişiz ben de dışarı çıktım.yaz sıcağı kuzenle salak salak işler yapıyorum. çocuğum amk benim işim bu salak salak işler yapmak değil mi.almışız pet şişeleri ben kuzene kuzen bana su atıyor.o sıcakta öyle eğlenmiştim ki anlatamam. eğlendim dememe bakmayın o kötü his ben kendimi bildim bileli var.eve döndük kuzenin annesi güle oynaya çocuğunu temizledi. annem bana çekiç fırlattı beyler çekiç. benim ailem filan yok kusura bakmayın.

offf. sizi de sıkıyorum belki ama anlayın beyler.ne arkadaşım var ne sevgilim.bu yaşımdayım hala saatlerce sözlükte takılırım.ne yapacağım ki başka? lisede de öyleydim dershanede de ünide de.ben bendim her yerde. canım sıkılınca inip sahile bi sigara yakarım. özellikle hava hafif yağmurlu ve soğuk olur ya işte o çok hoşuma gider. benim tek dostum sahildeki bank beyler. lisede bi kıza aşık olmuştum.o da biliyordu aşık olduğumu bakışlarından anlıyordum. nasıl açılacaktım ki.sınıftaki ezik çocuk onun gibi bir kızla peh. belki daha çocuktum o zamanlar ama acı çekiyordum.bu aşk acısı filan değildi beyler.

benim içimde kötü bir his var beyler. sanki böyle kalbime bir şey çökmüş gibi kalbim tutulmuş. çok kötü hissediyorum geçmiyor bu his. ölmek istiyor insan. nasıl anlatayım ki.kollarım titriyor beyler bu his yüzünden. uykum gelir uyurum saatlerce. uykuda da rahat yok ki.hissedersin yine o hissi. kötü kötü rüyalar görürsün. bizim gibilere bu dünyada yer yok beyler. uyku da haram yaşamak da.