çok şey yaşadım panpalar. yaşadıklarımı da sizlere anlatmaya karar verdim. dinleyen buyursun. zevkle okuyacağından eminim.

okuyan varsa ses versin.

yaz sonunda yaşadığım şehre geldim. -gibik bir anadolu şehri- geleceğimden annemin ve abimin haberi yoktu. eve girdiğimde annem yalandan bir sarılmayla geçiştirdi. abimse gerçekten sarıldı. abim özünde iyidir. 10. sınıf başladı, gidip geliyorum okula. ne sınıfta, ne de okulda kafa dengi 1 tane adam yoktu. çevremdeki herkes yalandan gülücükler saçıyordu, birbirinin arkasından konuşan huur çocuğu çoktu. en sevmediğim şeydir samimiyetsizlik.

10. sınıfta kendimi biraz daha toplamıştım. sorunsuz sınıfı geçtim. abim de liseyi bitirmişti ve fena olmayan bir üniversitede işletme kazandı. abim adına çok seviniyordum. çünkü bu kokuşmuş şehirden ve nefes alınmaz evden gidecekti. gitti de...
abim annem olacak kadının çantasında gebelik testi bulmuş. o günü hiç unutmuyorum. evde kırılmadık 1 şey bile kalmadı. abim son olarak annemin yüzüne tükürüp gitti. son 2 yıldır soru sorulmadıkça konuşmayan ben hiçbir şey yapamadım. 1 gün sonra abim beni aradı ve amcamlarda olduğunu söyledi. ağladım ve yaz boyunca sigara almak dışında da evden çıkmadım. nasıl çıkayım ? o kadının yüzüne nasıl bakayım ?

o öyle yazınca yorumda uzun süre tartıştık. hani ne kadar da uğraşsanız çenesi kapanmayan kızlar var ya, ayşe o kızdı işte. daha fazla dayanamayıp durumu kaldırdım. kendi kendime "hasgibtir lan ordan" diyip bir sigara yaktım. sigaramı içerken ayşe'den mesaj geldi. biraz sert çıktım, kusura bakma gibi bir mesajdı sanırım. o gece ayşe'yle tanıştık. uzun süre konuştuk. hangi okulda okuduğundan falan bahsetti. bir liseli tanışması düşünün, öyleydi işte. onunla konuşurken bacaklarımın titrediğini farkettim. gerçek asosyaller bilir, bir kızla konuşmak benim için büyük bir şeydi.

-yeni üye olduğumdan 600 saniye kuralı var. o yüzden yavaşım-
ayşe bir anadolu lisesindeymiş. zaten ben bunu profiline baktığım için biliyordum. 10. sınıfa gidiyormuş. yani benden 1 yaş küçük. o gece ayşeyle konuştuktan sonra gidip aynaya baktım. saçlarım her zamanki gibi incintı. sakallarım zaten yeni yeni sertleşmiş, fena değildim. ama asosyaldim. önümdeki tek engel buydu. 2-3 gün geçti ve ayşe bir daha mesaj atmadı. tüm gücünü toplayıp düşmana saldıran cüneyt arkın edasıyla ayşe'ye "slm" yazdım. hahahahahahahah yazarken güldüm şuan amk.

liseye kadar sosyal ortamı olan, eğlenebilen bir tiptim. lise 1 de babamı kalp krizinden kaybettik. abim, annem ve ben kalmıştık. bu durumun hem okul, hem de aile durumlarına çok etkisi oldu. zaten gibik bir meslek lisesine gidiyordum ve derslerim hiç iyi değildi. aile durumumuz da babamın ölümünden sonra hiç iyi olmadı. maddiyat konusundan değil, babamın ölümünden sonra hiç aynı masada yemek yemedik.

Devam beni mi anlatiyorsun huur çocugu hayatimin aynisi sayilir lan. Allah rahmet eylesin mekani cennet olsun Baba'nin. Tek farkimiz babam ölmedi. Anne meseleside olmadi. Digerleri ise ayni nen okul hayati senin birazdan sevdigin kiz felanda ortaya cikar

dünyam başıma yıkıldı. zayıflamıştım, uykusuzluktan ve ağlamaktan gözlerimin altı mosmor olmuştu. tüm dünyam 3 ay boyunca mor duvarları olan, sigara dumanından sararmış perdeli odam olmuştu. tek yaptığım sigara içip müzik dinlemekti. elimden ne çalışmak, ne de dışarı çıkmak geliyordu. zaten arkadaşım da yoktu.

gece 5 de uyuyakalmışım. saat 11'de uyandım. telefona baktım 1 mesaj. "bir aksilik yok deme" hayır dedim, buluşucaz. kalkıp bir tost yaptım kendime. dişlerimi fırçaladım, elbiseleri giyindim ama saçımı yapmadım. ne zaman saçlarımı düzeltmeye çalışsam daha tak oluyordu çünkü. evden çıkıp atladım dolmuşa. ne kadar ter kokan, 10 günde bir yıkanan kahpe evlatları varsa doluşmuşlar amk. miğdemin bulanmasına dayanamayıp indim dolmuştan. 15 dakika yürüdükten sonra geldim kafeye. geldim ama nasıl heyecanlıyım amk. bir kızla buluşacaktım. ben lan ben. bir kızla buluşacaktım. bu asosyalliğin anasını avradını gibeyim ben. burdan asosyal panpalarıma selam olsun. oturdum kafenin balkonunda bir masaya. sigara ve çay keyfi yaptım. mesaj geldi "geliyorum dakikaye ordayım" diye. tamam dedim üst katta bekliyorum. hani heyecanlanınca karnınızda bir yanma olur ya. öyle oldu bana da.

bataktaydım resmen. bakkaldan sigara isterken sesimin çıkmadığı oluyordu. hala daha bazen oluyor. bir gün facebookta bir rock sayfasında gezinirken yorumlarda bir kız gördüm. biraz profilini inceledim. kız yaşadığım şehirdeydi. kapak fotoğrafında metallica vardı. ergen diye düşündüm. -metallicayı aşağılamıyorum.- ekledim kızı. inanır mısınız, eklerken bile heyecanlandım. profilimde 3-4 tane kız vardı zaten. kızızın ismi ayşe'ydi. esmer, uzun siyah saçlı normal bir kızdı.

o günden sonra derslere daha bir asıldık biz. 2. dönem olduğu için ayşe sürekli rapor alıyor ve benim evimde ders çalışıyorduk. matematiğe 0'dan başlayan ben, iyi derecede matematikten anlıyordum artık. bu biraz da ayşe sayesindeydi. ayşe sayısalcı olduğu için bana çok yardım etti matematikte. o olmasaydı matematiği bu kadar ilerletemezdim. eminim bundan.
bir gün yine benim evimde ders çalışıyorduk beraber. dersten sonra birlikte yatıp -fesatlık yapmayın- bu şarkıyı dinledik : https://www.youtube.com/watch?v=mpAkMk0phOs
saf ve temiz bir aşktı panpalar. içimde 1 nebze olsun kötülük varsa gibsinler beni. en temiz duygularımla seviyordum ayşe'yi. onsuz bir hayat düşünemiyordum. olamazdı yani.

son part, başka entry girmeyeceğim.
okul tekrar başladı, ayşe'yle devam ediyorduk. kedi aramızda yüzük bile takmıştık. bir gece vizelere çalışırken ayşe aradı. efendim demeye kalmadan "oğlum gel hemen, ayşe çok hasta. hastaneye zütürelim" atladım bi taksiye, gittim. apartmanın merdivenlerini çıkarken içtiğim sigaraların bana güldüğünü hissettim adeta. eve girdiğimde ayşe'yi yatarken gördüm. ateşi çıkmış bir tanemin.
apar topar zütürdük hastaneye. sabaha kadar bekledik. lösemiymiş beyler. lösemi. kılına zarar gelse dünyayı yakacağım kız lösemiymiş. dünyam başıma yıkıldı. çöktüm olduğum yere. ağladım, saatlerce ağladım. bir tanemin yanında olacağım yere günlerce sakinleştirici iğne yedim. babamı kaybettiğimde böyle olmadım ben. kendime geldiğimde yapabildiğim kadar soytarılık yapıp güldürmeye çalıştım. moral vermeye çalıştım. hafif bir gülümseme bile alamadım ondan.
saçlarının dökülmeye başladığı günü hatırlıyorum ben. simsiyah ve uzun saçları dökülüyordu lan.
okuldan arkadaşlarımız, tanıdık eşt dost ilik vermek için doluştular hastaneye. 1 tanesinin bile iliği uymadı. daha fazla dayanamadı esmerim. gitti bu dünyadan. nurşen teyze de toplayamadı kendini. akıl hastası oldu. 1 yıl sonra astı kendini.
annem de öldü sanırım, maaş kartına artık maaş yatmıyor.
ben mi ? ben şuan serbest muhasebeciyim. okulu bıraktım. bir daha da ankara'ya gitmemeye yemin ettim.
kanserli hastalara yardım edin beyler. ben hastanede çocuğun kan veremediğini gördüm. şırıngaya ken gelmiyordu çünkü. yardıma muhtaçlar beyler.
allah'a emanet olun.

1 hafta sonra telefonu açtığımda 40 dan fazla mesaj ve çağrı vardı. hepsi abim, amcam ve ayşe'dendi. abimi aradım ve olanları anlattım. hiçbir şey demedi. ankara'ya gelmemi söyledi. ama gitmedim. yengemden hiç hoşlanmıyordum ve zaten abimin de onlarda kaldığı için kendimi de yük etmek istemedim. param vardı. kendime bakabilirdim. zaten yemek yapmayı da, çamaşır yıkamayı da biliyordum. akşama doğru elife mesaj attım. telefonum bozduldu, babaannem öldü faceden de yazamadım gibi bir yalandı.
sevmiyorum yalan konuşmayı, ama iyi konuşurum. zaten yalan konuşmazsanız üniversitede bir tak yiyemezsiniz.

biraz daha konuştuktan sonra ayşe buluşalım dedi. ulan tamam. buluşalım ama ben seninle nasıl yüz yüze konuşayım amk ? zaten hayatım mahvolmuş, 1 haftada yine çökmüşüm. ama buluşmazsam da ayşe'yi kaybedebilirdim. bunu göze alamazdım, çünkü ayşe'den hoşlanıyordum. işi bitse de mesaj atsa diye beklediğim birini kaybedemezdim. ayşe de giderse intahar ederdim heralde.
tamam deyip buluşalım dedim. bir kafe söyledi, orada buluşacaktık. 2 gün sonrası için sözleştik. zaten okul da bitmiş, tatile girmiştik. bundan sonrası boş boş gezmek olacaktı yani.
buluşma gününden 1 gece önce keten bir kapri ve yakalı tişört ütüleyip koltuğun üstüne düzgünce serdim. o gece uyuyamadım lan. yemin olsun uyuyamadım. çok heyecanlıydım çünkü. bir asosyal için bir kızla buluşmak... ne bileyim, zordu işte.

o da selam yazdı. o gün çok mesafe katettim. bir çok şey konuştuk ayşe'yle. kendini anlattı bana. ben de biraz yalan katarak kendimi anlattım. ayşe cana yakın bir kızdı. çok konuşan, çok samimi bir kızdı. tipik bir sosyoloji öğrencisi gibiydi amk. ama onun bu neşeli halleri hoşuma gidiyordu. samimi bir kız bulmak zor işti çünkü amk. o gün ayşe telefon numaramı istedi benden. şaşırmadım değil amk. telefon numaramı istediğinde salakça gülüp ayağa kalktım ve solana çıkıp dolapta meyve suyu aradım. tamamen saçmalamıştım yani. telefon numaramı verdim. kendi kendime "acaba hoşlandı mı lan benden" falan diyordum. çünkü benden hiçbir kız hoşlanmamıştı amk. ortaokulda 1-2 tane kızla çıkmıştım o kadar.

Ozaman uzun yaz biz onu okuyana kadar saniye gidiyor kısa yaziyorsun.

ayşe kabul etti arkadaşlık isteğini. ama elbette mesaj atacak cesaretim yoktu.
11. sınıf başladı ve ben yine okula gidip geliyordum. sınavdan 1 gün önce çalışan, gri pantalonlu, asosyal bir liseliydim. bu arada abimle de konuşuyordum. annemle sadece para isteyeceğim zaman "param bitti" kelimesini kullanırdım.
günler geçtikçe ben ara sıra ayşe'nin profiline girip paylaştığı şarkıları dinliyordum. bir gün led zeppelin'den moby dick şarkısını paylaştım. hiç beklemiyordum ama ayşe beğenip "deep purple candır" gibi aptalca bir yorum yaptı.

vizelerin sevinciyle ayşe'yle ben can gox'u dinlemeye gittik. ahmet ve sevgi'yi çağırmamıştık. romantik bir ortam istemiştik kısacası.
can gox, ucuz bira, bizim gibi çiftler... güzel bir ortamdı panpalar. bardan çıkınca ayşe'yi eve bıraktım. sarılıp öpüştük. uzun bir süre öpüştük... ağzım kulaklarıma gelmişti. gittim amcamlara yattım. malum kyk'nın giriş çıkış saatleri...

olaydan 1 hafta kadar geçti. ben kendimi topladım. akşam saat 7 gibi ayşe aradı. ağlıyordu lan. babası dövmüş annesini. "gel, lütfen gel dedi. bir taksiye atlayıp gittim evlerine. kalbim küt küt atıyordu beyler. şu hayatta en değer verdiğim kişi ağlıyordu çünkü.
çaldım kapılarını, ayşe açtı kapıyı. beyler gözlerim yerinden fırlayacaktı. ayşe'yi de dövmüş bu huur çocuğu. "nerde o şerefsiz" diye bağırdım. gittiğini söyledi.
girdim içeri. annesi perişan. kadının ağzını burnunu dağıtmış kahpenin dölü. annesinin suratındaki kanları temizledik ayşe'yle. benim ellerim hayatımda hiç bu kadar titrememişti. "gideceğiniz bir yer yok mu ?" dedim. ayşe "anneanneme gideceğiz" dedi. ayşe'yle beraber eşyalarını bavula koyup çıktık evden. taksiyle anneannesi gile bıraktım.
arkalarından bakıyordum, eve gireceklerdi. ayşe yanıma gelip sarıldı. "seni seviyorum" dedi. sım sıkı sarılıp "ben de seni seviyorum" dedim.