yaz sonunda yaşadığım şehre geldim. -gibik bir anadolu şehri- geleceğimden annemin ve abimin haberi yoktu. eve girdiğimde annem yalandan bir sarılmayla geçiştirdi. abimse gerçekten sarıldı. abim özünde iyidir. 10. sınıf başladı, gidip geliyorum okula. ne sınıfta, ne de okulda kafa dengi 1 tane adam yoktu. çevremdeki herkes yalandan gülücükler saçıyordu, birbirinin arkasından konuşan huur çocuğu çoktu. en sevmediğim şeydir samimiyetsizlik.