Havalara uçuyorum çocuğum olacak, hemen aldım arkadaşları ( ikisi gelmedi işi vardı ) Ukrayna’da bunlara iki günlük tatil. Geçti aradan aylar, güzeller güzeli bir kızım oldu. Adını da Nalan koyduk. Böyle bu şekilde hayatımı yaşamaya devam ediyorum, hanım da çalışmıyor bazen kuaförde geziyor. Aradan geçti 3 sene. Yıl 2011. Kızım üç yaşında. Oturuyoruz bir gün Yaşar’la. Bana bak oğlum dedi, bir iş var gel seninle buna girelim dedi. Ne işi dedim, xxx otelinin hamam ve sauna bölümünün işletmesini alacağız dedi. Otel 5 yıldızlı. Oğlum çok paradır o dedim, öyle zaten dedi. Ne kadar dedim fiyat. 2.000.000 lira. Offf dedim. Nerden bulayım oğlum ben 1 milyonu. Bankada param az, hangi banka verir o kadar kredi. ( bu arada doğruya doğruya hamam yazın deli iş yapar) evin yok mu oğlum dedi, var. ipotek et dedi. Evin 1 milyon eder dedi. Düşeniyim dedim. Gittim hanıma açtım konuyu.

Hanım, ben ne diyeyim ki dedi. iyi para getirir yazın, ama güveniyor musun dedi Yaşar’a. Bugün bu haldeysem bunun nedeni Yaşar dedim. O benim kardeşim. Harbiden de öyle ama, öz kardeşimden öte. Evi ipotek edeceksin, bela çıkmasın dedi. Yazın gelen parayla ödeyeceğim yavaş yavaş ne sorun çıkacak dedim. Peki bakalım dedi, güveniyorum sana dedi öptü. Bana büyük moral oldu bu. Söyledim Yaşar’a. Ertesi gün ve diğer bir kaç gün gittik hamamı gezdik. Gayet güzel yer, ekgibler var bize göre, biz de yaparız üstüne dedi Yaşar. Peki bakalım dedik. Konuştuk işletmeciyle. 2 milyondan bin lira aşağı olmaz diyor. Zaten 2.100.000 den koymuş en başta. iyi bakalım dedik. Hadi bismillah gittik bankaya. Üstüme olan, evi, kazancımı hepsini gösterdim. Parayı değerlendireceğim yeri söyledim. Parayı ipoteksiz vermiyorlar, peki dedim. Verin parayı yapın ipoteki. Anlaştık. Pazartesi gelin paranız hesabınızda dediler. Nakit almak istiyorum dedim, peki dediler. Gittik hamama konuştuk, dedim pazartesi gelip alıyoruz. Tabii buyrun dediler. Gittim eve hanıma anlattım olayları. Sevindi tabii. Oldu pazartesi Yaşar’la gittik bankaya çektik parayı. Koydum çantaya, tuttum otelin yolunu. Onun parası da yanında.

Girdik otele. Müdür nerede, nerde işletmeci ? Yok dediler gitmiş, yarın gelecekmiş. Doğal olarak bizim iş de yarına kaldı. iyi dedik bekleriz bir gün. Saat akşama yaklaşmıştı. Dedim eve gitmeyelim Yaşar. Tutalım bir oda, burada kalalım sabah hallederiz, karı alırız iki tane de. Oğlum paralar var saçmalama dedi. Saklarız parayı korkma dedim. iyi dedi korka korka. Tuttuk bir oda, iki de eskort çağırdık. Paraları güzel yere sakladık odada. Zaten kadınlar gece 12 gibi gittiler, paradan haberleri bile yok. Kaldık odada Yaşar’la baş başa. Önümüzde 2 milyon lira duruyor. Koyalım dolaba dedim şunu vurup kafayı yatalım. Vurduk kafayı yattık, heyecandan uyuyamıyorum. Sabah bir kalktım, Yaşar yok. Hasgibtir dedim. Aradım, telefon kapalı. Laaan dedim, kalbim yerinden çıkacak. Dolaba bakmaya korkuyorum. Bir açtım dolabı... küt düştüm yere. Bayılmışım.

Para çantası yok. Kalktım biraz zaman sonra. Hüngür hüngür ağlıyorum çocuk gibi. 10 kez aradım Yaşar’ı açmıyor telefonu kapalı. Bunun dükkan geldi aklıma. Koştum hemen, babası var içerde nerde dedim oğlun. Seninle hamamı devralmaya gitti dün bir daha da gelmedi dedi. Ara dedim şunu arıyor yok dedi kapalı. Babasının halinden belli haberi yok olaydan. Hani arkadaşlar, küçükken bir şey yaparsınız karnınız ağrır ya, sevdiğiniz reddeder ya öyle bir his var içimde. Boğazım şişiyor, yutkunmıyorum. Ağlayamıyorum. Ne yapacağım bilmiyorum, hanıma ne diyeceğim bilmiyorum. huur çocuğu Yaşar’ı bulsam yemin ediyorum çekip vuracağım. Kime sorsam bilmiyor nerede olduğunu. Aylardan da Mart ayındayız. Ben ne yapacağım. 1 milyon lira borcum var. Tabii otelle de konuştum bilen yok devralmamış hamamı. Gittim eve, anlattım hanıma. Başladı ağlamaya. Beraber ağlamaya başladık ne yapacağım bilmiyorum. 2 gün geçti böyle. Mal gibiyim ama. Dükkanlarla da ilgilenemiyorum. Ev satılacak gibe gibe. Dükkan geliri karşılamaz, krediyi. Evden umudum kesildi ama devamlı arıyorum huur çocuğunu. Hep kapalı. Kim bilir nereye kaçtı.

3. Günün sonu. Sabah bir uyandım hanım yok, çocuk da yok. Aradım kapalı telefon. Hayır dedim, beni bırakmış olamazsın. Bunun bilezikleri vardı, açtım çekmeceyi, alıp kaçmış. Ağlamayamıyorum yemin ederim. Sanki şaşırmadım bile. huur diyebildim sadece. Bankada dünya kadar borç, banka eve el koyacak. Hani derler ya paran varsa arkadaşın var, yoksa arkadaşın yok. Cidden de öyle. Kime gitsem, burun kıvırdı, Rusya’ya ingiltere’ye Ukrayna’ya gittiklerim hiç biri neredeyse yüzüme bakmadı. Gittim markete, bir Sigara bir de jilet aldım. Gittim dükkana. Tamam dedim siz gidin eve bu gün kapalı dükkan. Oturdum dükkan da. Sabaha kadar 3 paket sigara bitirdim, boğazım acıyor. Aldım jileti, vurdum bileğime. Hala izi duruyor. Kan kaybından bayılmışım, gözlerimi açtım hastane odasındayım. Ağlıyorum ölmedim diye. Sabah çalışanlar bulmuş beni ambulansı aramışlar 2 gün kalmışım yoğun bakımda. Sonra normal odaya almışlar. Geldi hemşireler hayati tehlikeniz yok korkmayın dediler. Neden beni kurtardınız diyemedim. 2 gün oldu hala hastanedeyim. Telefon çalıyor, Recep izmir arıyor. Hadiii dedim ne alaka. Bu çocuk yazın izmir’den yanımda çalışmaya geliyordu. Açtım telefonu

Abi nasılsın dedi, nerden duydu ki başıma gelenleri. iyiyim kardeşim dedim. Abi halini hatrını sormak için aradım aklıma geldin dedi. Belli olaydan haberi yok. Anlattım buna olayları. Abi bekle geleceğim Antalya’ya dedi. Oğlum saçmalama dedim, sen saçmalama abi sen benim patronumsun bu zamanda yanında olmazsam ne zaman olayım dedi. Vay dedim be, kardeşim karım gibtir etti. Adam benim için izmir’den gelecek. Ertesi gün geldi bu yanıma.

Bu gelince zaten taburcu oldum. Ne yapacağım bilmiyorum Recep dedim. Ben yannanı yedim. Vurdu omzuma takma be abi atları sıkma canını dedi. O gün kaldı benim evde. işleri yürütemem artık, borcu ev kapatamaz hapse girmeyi göze de alamam. Mecbur satacağım dükkan malzemelerini, evi de bankaya verip borcu kapatım gib gibi kalacağım dışarda. Çalışanlarla helalleştik. Neyse ki berberi devrettim güzel bir paraya. Sonuçta kira sadece devir. Kadın kuaföründen malzemeleri sattım, evi de bankayla konuşup devrettim. Şimdi ne yapacağım bilmiyorum. Recep dedi ki; abi gel benimle izmire. Ne yapacağım dedim izmirde. Çalışırsın abi, kalırsın bizde iş ev bulana kadar. Burada ne yapacaksın, sokaklarda mi yatacaksın. Yük olamam size dedim. Saçmalama abi, sen bana 3 senedir iş veriyorsun, çok güzel paralar kazandım sayende. Sana kötü zamanında bakmışım çok mu dedi. Atladık izmire istemeye istemeye. Bornovada oturuyor çocuk. Gittik evine. Kardeşi ve annesi var, babası yok. Duvarda fotoğrafları var, ölmüş herhalde sormadım bende. Birkaç gün böyle geçti. Recep annesine anlattı beni, sağ olsun çok iyi karşıladı. Allah razı olsun çocuğuma iş verdin dedi. Sizden de Allah razı olsun dedim. Çıktım iş arıyorum, bir tane kahve sandviç dükkanı buldum, eleman aranır yazıyor. Girdim içeri dedim çalışırım ben, sorup etmedi fazla. Gel kardeşim dedi. Başladım kurye olarak çalışmaya. 1 ay geçti aradan artık utanmaya başladım Receplerden, onlarda kalmam olmaz ayıp amk. Recep, Fatma teyze ben çıkayım artık size yük oluyorum dedim. Başladılar dil dökmeye, olur mu abi, olur mu evladım sen misafirsin kal biraz daha işlerini düzene sok sonra çıkarsın acelen mi var. Sağ olun ama olmaz dedim, çıkmam lazım. ikna etmeye çalıştılar dinlemedim. Öptüm elini anasının. Recep sarıldı bana, abi dedi bak ne zaman istersen, çık gel. istediğin kadar kal. Hiç çekinme, saat kaç olursa olsun bir ihtiyacın olursa ara lütfen dedi. Allah razı olsun dedim. Çıktım dışarı gözümden iki damla yaş geldi. Kim yapar bunu bir insana dedim.

Bir gün bankta yattım. Aklıma Mahmut abi geldi, gidemedim. Tiksindim artık berberlikten, bunca şeyden sonra. Sipariş zütürken bir kahve gördüm, eleman alınır yazıyor. Girdim içeri, konuştum sahibiyle, kuryelikten daha fazla veriyor. Abi dedim çalışırım ama benim yatacak yerim yok. Durdu bir kaç saniye. iyi ya, yatarsın kahvede geceleri dedi. Tamam dedim, ne yapayım başka. Günlük kazandığımda ev tutamam ki. Biraz çalışır sonra ev tutarım dedim. Gittim çalıştığım yere, çıkıyorum ben yarın dedim, tamam dedi ne desin adam. Ertesi gün kahvede başladım işe. Yemeği kahvede yiyorum para vermiyorum. Hiç giderim yok, bu iyi bir şey çünkü tüm kazandığım bana kalıyor kira da yok. Gece kapattık kahveyi. 12 de kapanış, 6’da açılış. Ama 2 yevmiye alıyorum, 18 saat çalışıyorum sonuçta. Yanyana dizdim sandalyeleri orada uyuyorum. Arkadaşlar size yemin ediyorum. Kahve kapanınca, Ocak’ta su kaynaştıp tuvalette banyo yapıyor eski elbiselerimi geri giyiyordum. 2 gün sonra 2 saat izin aldım gittim üstüme yeni kıyafetler aldım.

Banyodan banyoya değiştiriyorum üstümü. Giderim 0 neredeyse sadece şahsi eşyalar alıyorum. Kahveden ortamı kurdum, bilirsiniz her kahvenin sabit müşterileri vardır. Seyhan abi de iyi insan Kavenin sahibi. 1 sene geçti böyle. 1 sene boyunca yatakta uyumadım, banyoda banyo yapmadım. 1 sene yattım kalktım kahvede. Çift maaş ve giderim olmayınca iyi param oldu. Kahvede çalışanlar güzel para kazanır bileniniz vardır. Atıyorum asgari ücret günlük, 50 liraysa, kahvede 60-70’deb aşağı çalışan olmaz çünkü hep ayaktasın yorucu iş. 1 sene sonra güzel param oldu. Karşıda tostçu vardı ama benim çalıştığım yer değil. Güzel işliyordu, canıma yazmış, devren kiralık.

gittim hayırlı işler dedim Ali. Hayırdır niye devrediyorsun, uğraşamıyorum benimhayatimzehir dedi. Bahçem var oraya gidip orada kalacağım. Devret dedim bana burayı. Söyledi fiyatı o kadar param yok, esnafız dedim burada yap güzellik. Biraz indirdi bir şeyler ama hala ekgib var. Benden haber bekle dedim. Konuştum gece Seyhan abiyle. Dedim abi bana 3.000 lira borç verir misin. Sana bunu 4.000 olarak öderim karşı dükkanı alacalım. Mırın kırın etti, abi dedim karşı dükkandayım. Vallahi 4000 lira olarak ödeyeceğim. iyi ama eleman bulana kadar burada çalış eleman yok sonra devral dedi. Tamam abi dedin sevinçle. Yapıştırdık cama eleman alınır. Ertesi gün biri geldi zaten. Verdi sağ olsun parayıda. Gittim dükkanın devir işlemlerin hallettik. Başladım kendi yerimde çalışmaya bir de eleman aldım.

1 ay yine dükkanda yattım. Sonra işler yerine oturunca bir ev tuttum. Kahveden daha iyi para kazanıyordum. Tuttum evi, yerleştim eve. Para kazandıkça da dükkana eklentiler yaptım, o zamanlar çiğ köfte işi yeni patlamaya başlamıştı. Bir de battalbeyden bayilik alıp koydum dükkanın önüne. 2 kazanç oldu böylece. Kazancım da arttı. Bir eleman daha aldım tabii. Dükkanın dekarasyon işini yaptım, güzelleşti dükkan. Seyhan abiye dediğim gibi 4000 verdim. 3000 verdim sana, al o bin lirayı dedi. Zorla verdim. 10’da açıyorum dükkanı, 10 gibi kapatıyorum. Bir gün telefon çaldı gizli numara.
-alo
+lan senin ananı avradını gibeceğim huur evladı dedim.

Oydu arayan, Yaşar. 3-4 dakika aralıksız küfür ettim buna. Çıt çıkarmadı. Benimhayatimzehir dinle dedi. Bunu sen bana yapsan ben seni vururdum dedi. Zaten vuracaktım mezardaki anasını gibtiğim dedim. Ölmüş anama sövme dedi, tekrar sövdüm. Nerdesin lan dedim. Bulamazsın beni dedi. Ama inan bana senin paranı vereceğim dedi kapattı telefonu.

huur çocuğu diyebildim arkasından arayamıyorum da gizli numara. Geçti aradan bir kaç gün, anneannem de ölmüş onu da öğrendim. Bir gün telefon çalıyor yine, açtım telefonu. Abi dedi. Kimsin dedim. Barkın ben abi dedi, barkın kim dıbına koyayım dedim. Kardeşin dedi. Dondum kaldım, kardeşim vardı benim değil mi amk. Noldu diyebildim. Aramak istedim abi kusura bakma rahatsız ettiysem dedi kapattı. Tekrar aradım, saçmalama amk şaşırdım oğlum dedim. Konuştuk ettik, annem yaşıyormuş. Güldüm gebermedi hala dünyaya kazık mı çakacak dedim. Sinirlendi bu abi annen senin o dedi. Sus lan it dedim. O huur seni alıp zütürdü beni alıp zütürmedi, babam seni gibtir etmedi beni gibtir etti. Sen mis gibi ananın yanında yaşarken, bir hafta babanda kalırken beni aklına getiren mi vardı, 32 yaşındayım ben 21 yıldır ne o huur beni aradı ne o pekekent aradı şimdi beni arayıp anne baba edebiyatı yapma senin kitabını giberim dedim. Abi lütfen sus annem seni görmek istiyor dedi.

Ne demek beni görmek istiyor dedim. Bilmiyorum abi ben de görürüm seni dedi. Nerdesiniz dedim, edremitteyiz dedi. Ben izmirdeyim, Bornova’da. Görmek isteyen varsa gelir görür dedim kapattım telefonu. Bir daha ne aradım ne aradılar. 3 gün geçti aradan, telefon çalışıyor. Barkın arıyor, kaydettim numarasını önceden. Alo dedim. Abi biz izmirdeyiz dedi, kim var dedim. Annem dedi. Derin bir Of çektim. Dükkanı elemanlara bıraktım, gittim eve. Aradım bunu nerdesiniz dedim bornovadayız dedi, tarif ettiler bana 10 dakikalık mesafedeler. Atlayın taksiye, şuraya gelin deyip adresi verdim evin. Abi annem bizi almaya gelmecek misin diyor dedi kardeşim. Hayır gelmeyeceğim, gelmeye üşeniyorsanız dönüp gidin Balıkesir’e. Sen neyse ama onun suratını görmeye can atmıyorum dedim kapadım telefonu. 20 dakika sonra aradı, geldik o adrese dedi. Kapıyı açıyorum açılan apartmana girin 3. Kat benim ev dedim açtım kapıyı. Kapının orada bekliyorum kalbim nasıl çarpıyor anlatamam. Çok heyecanlıyım, çok pişman oldum anneme ettiğim o laflardan dolayı. Nasıl sevindim ama geliyor diye. Elini öpsem mi bilmiyorum, tanır mıyım acaba, o beni tanır mı ?

Yaklaştılar kapıya, ben kapının arkasındayım girdiler içeri göz göze geldim önce barkınla. Güldü sarıldık. Tanıyadım seni abi dedi, ben de tanımayamadım dedim. Annem arkasında duruyor gülümsedi. Bilmiyorum neden ama o an bir şey gelmedi içimden. Sarılmadım öpmedim, geç içeri dedim. Geçtiler oturduk. Nasılsın neler yapıyorsun diye başladılar. 1 saat konuştuk. Hiç açmıyor eski konuları sanki hiçbir şey olmamış gibi. inanın o an bekledim, oğlum kusura bakma dese sarılıp öpeceğim ağlaya ağlaya. Ama yok çok normalmiş gibi gülüp konuşuyor. Anne demiyorum ama. Sen diyorum. Oturduk biraz, benim işe geçmem lazım dolapta var birşeyler ister yemek yapın isteriniz benim dükkanı arayın veya gelin yiyelim dedim. Canınız nasıl istiyorsa, ben yemek yapayım sen git işine dedi annem. iyi dedim gittim akşam geldim. Mercimek çorbası, bezelye yapmış. Altta manav vardı ordan aldılar herhalde, bezelye yoktu evde. Oturduk yedik. 3 gün kaldılar bende. Üç gün boyunca bir an olsun eski günleri yaptığı hataları konuşmadı. Biz gidelim benimhayatimzehir dedi kadın, sen de gel bize bir ara dedi. Yüzüne baktım, merak ettim ne diyecek diye. 3 gündür ne o bana oğlum dedi ne de ben ona anne. Anne dedim sadece. Döndü, her zaman diyor muşum gibi he benimhayatimzehir dedi. Bu nasıl bir yüzsüzlük dedim içimden. Bana bir özür borcun yok mu dedim? Ne özürü dedi utanmadan. Hatırlasana dedim beni mahkeme önünde gibtir ettiğini. Baktı böyle, babana de bunları ben ikinize bakamazdım dedi. Ulan babanın dıbına koyayım küçücük çocuğun yeri annesinin yanı mı babasının yanı mı dedim. Nasıl bana bakamayacaktın sırtında mı taşıyacaktın beni, en müdür yardımcısıydın fabrikada nasıl bakamayacktın bana, geldin buraya sanki komşuna gelmişsin gibi boş sorular sordun gidiyorsun. Bir tek kelime etmedin, bunca yıl ne yaptın nereye gittin benim başıma gelenlerden haberin var mı, bir kez olsun sordun torunun var mı, evli misin diye dedim. Dondu kaldı tam ağzını açıyordu, gibtir git buradan bir daha beni sakın arama. Bu sondu, senin ne ölüne ne dirine gelirim çıkın evimden dedim. gibtir olup gittiler.

Bu arada karımla kızımdan bahsetmedim size. O olaylardan sonra bu beni bırakınca uzun zaman ulaşamadım Aysel’e. Bir gün ulaşabildim konuştuk. Neden yaptığımı bilmiyorum korktum dedi. Boşanma davası açmamış, biri varmış hayatında onunla yaşıyormuş. Karı koca gibiyiz sadece evlilik yok istersen boşanırız nafaka istemiyorum dedi. Açıkçası çok gibimde olmadı. Kızımla konuştum birkaç kez özledim onu bir ara gidip görürüm diyordum ama pek özlemiş gibi değildi kızım.

Ben de üstelemedim çok o yüzden.

Alt katımda bir teyze oturuyordu. Tek yaşıyor kocası ölmüş, çocuğu olmamış hiç. Bir gün pazar günü dışarı çıkarken kapıyı açtı merdivenlerde. Evladım sen üst katta oturan çocuksun herhalde dedi. Evet teyze dedim. Senden bir şey istesem yapar mısın dedi, tabii teyze dedim. Bana bir banka kartı verdi, şifresini söyledi emekli maaşımı çeker misin dedi. Tamam teyze dedim çekeyim. Gittim çektim verdim parasını ekgibsiz. Oğlum sana zahmet bir de markete manava gider misin dedi. Ben pek çıkamıyorum ayaklarım tutmuyor dedi. iyi bakalım teyzecim sen söyle alınacakları gideyim alayım dedim. Gittm yaptım alışverişini, sağ ol oğlum dedi. 15-20 günde bir böyle alışverişlerin yapmaya başladım, maaşını da çekiyorum. Bir gün akşam dükkanı kapattım eve geldim tam yukarı çıkarken kapıyı açtı. Benimhayatimzehir gel oğlum nohut yaptım koyayım sana ye dedi. Ulan nohutu da bir severim, ne zamandır da yemiyorum. Gülsüm teyze sağ ol dedim ısrar etti girdim içeri. Koydu yemeği. Başladı bana anlatmaya yaşadıklarını, birkaç kez dolandırmışlar maaşını çekerken, üzüldüm. Ben de size yazdıklarımın aynısını anlattım. Vah vah evladım dedi.

intihara girişince yardımıma koşan Recep geldi aklıma çok yardımı dokundu bana. 1 ay kaldım evlerinde tek kelime etmemişlerdi. Zorla çıkmıştım evinden, on kere de söylediler bir sıkıntın olursa ara diye. Aradım Recep’i sevindi çocuk. Gel dedim yemek yiyelim seninle çağırdım dükkana valla sevindim abi toparlamışsın işleri yoluna koymuşsun dedi. Sen neler yaptın dedim, aynen devam abi, hala aynı yerdeyim çalışıyorum kardeşim de okuyor dedi. Çalıştığı yer bir lojistik şirketi be her zaman iş olmuyor, haftada 4 gün 5 gün çalışıyor o da ev kirasına gidiyordur. Durumları bayağı kötüydü. Annemin çok selamı var abi dedi, ellerinden öp Aleykümselam dedim. içimi acıttı durumları, köfte, tavuk karışık bir şekilde yaptırdım tabağa bir yiyişi var belli ki aylardır et yememişler. Kalktı köftenin parasını verdi, al abi dedi buradan. Koy dedim parayı cebine, yaa abi olur mu diyor. Koy parayı cebine yoksa şimdi kafayı koyarım burnunun üstüne dedim, tamam abiz kızma dedi. Zengin biri olsaydı yapar mıydı o kadar iyiliği bana. Ne varsa fakirlerde var cidden. Ertesi gün 2 kiloya yakın köfte pişirdim zütürdüm evlerine akşam yemeğini sizde yiyelim dedim. Gözlerini gülüyordu hepsinin. Eline sağlık çok lezzetli dediler. Çektim Recep’i başka odaya ne zamandır et yemediniz dedim. Utandı resmen. Söyle lan dedim, oldu abi 2-3 ay dedi. Sarıldım, canım kardeşim benim dedim. Kardeşin yazın gelsin çalışmıyorsa benim yanımda çalışsın dedim. Sağ ol abi dedi sevindi. Anasının elini öptüm çıktım, zahmet ettin oğlum bu kadar şey için dedi. Olur mu teyze dedim, oğluna benim can borcum var, nasıl öderim onu.

Hay amk o kadar yazdım sayfa hata verdi yazıyorum tekrar.

Böyle geçiyordu günlerim işte. Gülsüm teyzenin maaşını çekip alışverişini de yapıyordum. Bir gün yemek yiyoruz evinde. Geçen gün kıyma alacaktım, bulamadım seni alamadım dedi. Telefonun yok mu Gülsüm teyze dedim, var var dedi. Ver dedim kaydedeyim ihtiyacın olunca ara, ben gelirim. Tamam dur dedi. Verdi telefonu benimhayatimzehir oğlum diye kaydet dedi. Oğlum mu ? Bunca yıl anne babam bana oğlum demedi, kalbim çarptı o an. Ağlamamak için zor tuttum kendimi. Gülsüm teyze, ben de annem diye kaydedeyim seni dedim. Gözlerini sıktı yaşlar geldi. Kaydet oğlum dedi, annem diye kaydet. Öptüm elini gittim evime. 2-3 günde bir yemek yiyorduk evinde ben ona dükkandan yemek getiriyordum. Anne oğul gibiydik.