tam cevabını beklerken gecenin sessizliğini yırtarcasına o dıbına kodumun kapısının açılma sesi geldi traak diye. kızım niye kapattın kapıyı tarağı bulup odaya gelirken de yaklaşan tehlikenin sesini duymamıza engel oldun sanki. neydi düşüncen, derdin? evet, ablam muhtemelen tuvalete gitmek için uyanmış ve Aynur'un odasının önünden geçerken boş olduğunu görünce, tv nin de ışığı odayı aydınlatmayınca nerede olduğunu anlamak için odaya dalmıştı gecenin kör karanlığında.

ikimiz de aptal gibi paniklemiş ve sıçramıştık olduğumuz yerde. ben tarağı saklamaya çalışsam da nafile ablam sanırım görmüştü. zaten tarak olmasa da pozisyon yeterince ilginçti. tv kapalı ama Aynur odasına gitmemiş, sırtı bana dönük oturuyor ve karanlıktayız. hiçbirşey görmemiş gibi yaparak yatmadınız mı falan gibi sorular sordu ve lavaboya gitti. O karizma yığınını ilk defa afallamış heyecanlanmış ama bastırmaya çalışırken görüyordum ve bundan da zevk alıyordum doğrusu. öyle ya muhtemel bir basılma olayında benden daha çok ayıpklancak, ev arkadaşını kaybedecek, düzeni bozulacak olan oydu. gülme sırası bendeydi. ama ben de tırsmıyor değildim hani biraz.

tabi bu olay ortamın büyüsünü bozduğu için ve dahası ablam mutfakta su içmek dolabı karıştırmak vs gibi geri yatmasını erteleyici bahanelerle uğraştığı için, az sonra "hadi biz de yatalım artık" diyerek odasına gitti. gitmeden iyi geceler dedi bana gülümseyerek. ama ikimizin de yüzünde bu iş henüz bitmedi ışıltısı son saniyede yakaladı birbirini.

(sabah iş var bu gecelik bitiriyorum, devamı gelecek, okuyan herkes sağolsun)