Sevişmenin ilk dakikasından itibaren kontrol tamamen bendeydi. Dudakların hangi şiddet ve süreyle öpüleceği, oradan boyuna ne zaman ve nasıl geçileceği, kulaklara ne sıklıkla uğranacağı, kızın hangi çamaşırının hangi anda nasıl çıkarılacağı hep benim kontrolümdeydi. Aynur karşısındakinin değişimi üzerine merak ettiklerini unutmuş, anın zevkini yaşıyordu. Hayatı boyunca hiçkimse onun değişik nahiyelerini zamanlaması ve şiddeti bu kadar doğru şekilde uyararak sevişmemişti kendisiyle. Karşısındaki henüz yirmisine basmamış olan bir genç miydi yoksa Don Juan De Marco reenkarne olup bu bedene mi yerleşmişti.
Üzerimden gömleğim haricinde bir parça dahi elbise çıkarmadan ve oral olarak kendisine yaklaşmadan sadece elimle ve cinsel organı dışındaki bölgelerini oral olarak uyararak 2 defa doyuma ulaşmasını ibretle ve gururla izledim.
Biz erkeklerin çoğu zaman yaşadığının tersine ikinci seferde çok daha şiddetli şekilde boşalmış, yorgunluktan elini bile kaldırmadan bir 7-8 dakika yatmıştı olduğu yerde öyle.

Neden sonra gözlerini açıp "naaptın yaa" diyebildi.
"Noldu ki" dedim, anlamazlıktan gelerek sinsi bir gevşeklikle.
Neler de biliyormuşsun sen öyle dedi, kendisini mahvettiğimi, çok iyi seviştiğimi, söyledi ve "ileride çok canlar yakacak bir erkek geliyor galiba" diyerek iltifatlarını tamamladı.
Mutluydum, gururluydum, komandoydum.
Şimdi boşalma sırası bendeydi, o bana hizmet edecekti. Hadi bakalım diye hamlemi yaptığımda duvara toslar gibi durduruldum. "yok adimatacan napıyosun yaa, hal mi kaldı devam edemem ben kusura bakma" demesiyle yataktan kalktı ve lavaboya doğru gözden kayboldu. ama... ama...

zütümü de gibtirsem onun kadar bencil, onun kadar kontrolü elinde tutabilen, onun kadar istediği varlığı istediği an ve yerde kullanabilen olamıyordum.
odaya geri girdi, itiraz ettim yüksek perdeden. "yok ya valla bittim" dedi, zaten birazdan Orhan gelecek kalk hadi içeri geç sen de dedi.
Ne?...
Aynur'a aşık olan Orhan abimiz akşam kendisini bir yerlere çıkartmak için ısrar etmiş çoktan sözleşmişlerdi. Aynur'un karşısında benden daha ezik olan bir adam varsa o da Orhan'dı şu dünyada. Öyle ki, Aynur ev arkadaşının küçük kuzeninin Ankara'da olduğunu bu gecede yeri olmadığı için kuzeninin ve dolayısıyla kendisinin evinde kalacağını, çocuğu yalnız bırakamayacağını, o da gelirse kabul edeceğini söylemişti. Garibim Orhan çaresiz kabul etmişti.
Orhan'ı her gördüğümde beynimin içinde Kargo'nun "badlik amiri" şarkısının sözleri tekrarlanıyordu:

Dün gece senin hoşlandığın kadınla yattığımı sana nasıl
anlatabilirim
Dün gece senin evleneceğin kadınla yattığımı sana nasıl
anlatabilirim
soğuk bir rüzgar esti pencereme tül perde genişledişişti
odanın içine tıpkı bir balon gibi yayıldı
dün gece ona dokunduğumu sana nasıl anlatabilirim
biraz şarap içtik ve bilirsin biraz dedikodu
aslındachat baker ın bunla hiçbir ilgisi yoktu
ruj lekesi incin bir yatak sıcak bir gülümseme
bunlara katlanabilir misin
insanın kendisini önemsemesi kendisinin kiralık katilidir.
Benciller ise yaşarlar Kimse suçlu değil aslında bu sadece
üçlü bir oyun
Ama ben anlattığım için suçluyum biliyorum
Bir yılan gibi girdi evime
Yanıma uzandı Kolumdan zehirledi beni
Her öpüşü ılık bir ölümdü sanki Yağmuru damarlarımda
hissediyordum Kusmak istiyordum ellerim titriyordu başım
dönüyordu Gözlerim kararmıştı

Şimdi ben zamanın beni sancıya mıhladığı yerdeyim

Söylememek , söylemekten daha dürüst bir davranıştır Bu
oyun üçlü oynanamaz Sevgiyle yapılan hiç bir şey insana
zarar vermez Suçlu yok, yanlış var Boşver olmayanı arama
Sana gülümsemesi senin için hayat benim içinse ölüm demek
Dün gece senin hoşlandığın kadınla yattığımı sana nasıl
anlatabilirim
Dün gece senin evleneceğin kadınla yattığımı sana nasıl
anlatabilirim daha da önemlisi bunu kendime nasıl
anlatabilirim
bacaklarından sızan kanlar yere damlıyordu
inan başka bir gece için hiçbir açıklamaya ihtiyacım yok
benim
Şimdi ben zamanın beni sancıya mıhladığı yerdeyim Ölümle
doğum arasında o bilinmeyen bölgedeyim
Gece inanılmayan bir dinin Ebedi misyoneridir Bekleyenin
gövdesi içinde Açlığa alışıyor insan Peki ya deliliğe
alışabilir mi?
Eğer bir yanlış yapacaksan Bari onu doğru yap

Bir ay boyunca eski kinlerimin üstüne yenilerini eklemiştim. O gece ablam uyuduktan sonra aynurla ömrümde ilk ve son kez kavga ettim. Baştan sona ilişkimizde beni kullandığını, benden sadece fiziksel olarak faydalandığını, bana çok acı çektirdiğini, manen kendimi hiç rahat hissetmediğimi ve bunun sebebinin de kendisi olduğunu, kendinden yaşça bu kadar küçük biriyle birlikte olmanın çok ahlaksızca olduğunu çeşitli şekillerde farklı cümleler kurarak defalarca söyledim. Dinledikçe sanki ayrı bir gezegenden geliyormuşum gibi bana bakışları değişiyor, söylediklerime bir anlam veremezmiş gibi bakıyordu. Neden bu kadar öfkeli olduğumu anlamıyor, bana kendi meşrebince iyilik bile yaptığını düşünüyordu. Ne kadar konuşursam konuşayım söylemek istediklerimi anlatamıyor hatta konunun yakınından bile geçemiyordum, adeta iki ayrı dünyadan gelmiş insanlardık. Konuşma ilerledikçe tansiyon yükseliyor, sesindeki suçlayıcı ton artıyor, konu bambaşka bir yere gitmeye başlıyordu.

En sonunda kurduğu şu cümleyle tamamen farklı olduğumuzu ve abesle iştigal ettiğimi anladım ve ardından Bu konuyu kendisiyle konuştuğum için kendimden utanmaya başladım.
"güzel yaşanmış bir şeyi neden zorla çirkinleştirmeye çalışıyorsun adimatacan?"

Hiç ses çıkaramadım. Karşılık vermeden öylece bir iki dakika yüzüne baktım. Ben konuşmayınca en sonunda galiba fikrin değişti dedi. Kaşınmak için yarım bıraktığı yemeğine tekrar dönüp iştahla devam eden bir köpek gibi atıldım. "Hiçbir fikrim değişmedi" dedim "özellikle senin ne oldu hakkındaki fikrim daha da perçinlendi".

Ne demek istiyorsun dedi korkutucu bir tonla. itiraf etmeliyim ki korkmuştum, ilkinden çok daha kısık bir sesle ne anladıysan onu demek istiyorum dedim. huur mu diyorsun yani bana dedi. Gözlerimi kapatarak başımı onaylar şekilde yana çevirdim. Birden ifadesi değişti, yüzü buruştu, nefesi değişti. Zaten yükselen tansiyonla ayırdığı mavi gözlerinin beyazları kanlandı. Artık güzel bir kadın değil pgibopat bir bağımlıya benziyordu. Sinirlenmesinin şekli bile seviyesini gösteriyor gibi gelmişti bana o gün için. "Seviyesiz karı nolacak" idi...
Sonra birden gözlerini kıstı, yüzündeki ifade artık daha çok yaptığı "iyiliğe" pişman olmuş, hayal kırıklığına uğramış "yazık çok yazık" der gibiydi. Sonra bir an, kısa bir an ona inandım, Ben güzel yaşanmış bir şey çirkinleştiren binin tekiydim.

Kanlı gözlerindeki o ifadeyi gördükten sonra o gece beni bıçaklayacağı düşüncesiyle sabaha kadar uyumadım televizyon açık şekilde bekledim.

Ertesi gün yalnız kaldığımız bir ara ablan bana şöyle dedi. Ne tartışıyordunuz lan geceleyin, ne diyordu sana. Aranızda bir şeyler var, zaten bir ara da sana saçını taratıyordu huur. O an ablama ağız burun dalasım geldi, hepsi onun yüzündendi. "madem huur olduğunu düşünüyorsun, neden aynı evde kalıyorsun"dedim. "Sonra sonra anladım" dedi. "En kısa zamanda kurtulacağım ondan". Dediğini de yaptı nitekim.