hadi hadi

eyvallah kardeşim.

anlatılacak olanlar tamamen gerçek olaylar olup sadece isimleri değiştirdim

herşey internetin ve bilgisayarların şimdiki kadar yaygın olmadığı dolayısıyla sözlük ahalisinin % 80'ine göre çok daha sağlıklı bir ergenlik yaşanılan 90'lı yıllarda başladı. 1994 senesinde ben henüz 15 yaşında bir zigotken teyzemin kızı (benden büyük olduğu için ablamdır, içsestçi gavatlar başlıktan gibtir olup gidebilir) üniversiteyi kazanarak Ankara'ya gitti. ikinci sınıfın bahar döneminde de bizimkileri arayarak beni Ankara'ya yollamalarını isteyip "gezip tozsun çocuk biraz büyükşehir havası alsın" minvalinden babalığını yaptı. tabii sene sonunun yaklaşması ve bizimkilerin de olaya olumlu bakması ile ben koşa koşa gittim.
O zamanlar liseli bir amip olarak çorak Anadolu kentimde görmediğim ortamlar, üniversitede hepsi birbirinden farklı kıyafetler giyebilen ablalar abiler, Anıtkabir, her gün başka bir mekan ziyareti vs derken oradaki birkaç günü hemencecik tükettik. tükettik ama bu arada bir akşam oturduğumuz kafede ablamın arkadaş çevresinde olan birilerinin sürüklemesiyle gelen Aynur abla ile de tanıştırıldık. hatta "çok masum kız bu" diyerek yanağımdan bir makas bile alarak beni allara morlara bürüdü.

teyzeni gibseydin

rezerve

Rezerved

Aynur abla bizim oralarda görmeye alıştığımız bayanlara pek benzemiyordu. bir kere sarışındı ve "gerçekten" sarışındı. küçücük ilçemde gördüğümüz en sarı şey istasyon takside çalışan Mehmet abinin arbası iken, gözleri bu kadar "gökyüzü" mavi ve saçları bu kadar "rüzgarla bir sağa bir sola salınan başakların farklı tonlara büründüğü uçsuz bucaksız tarlaların akşam kızıllığında aldığı renk kadar" sarı bir hatun görmemiştim hayatımda.
Aynur abla güzeldi, ve güzel olduğunun da fazlasıyla farkındaydı. masadaki herkes o konuşurken susuyor dikkatle onu dinliyormuş gibi yapıyordu, ama aslında kızlar onu kıskanıyor erkekler de kimbilir ne fantaziler kuruyordu.
Aynur abla karizmatikti, sigarasından bir nefes çekiyor ve dumanı tekrar dışarı bırakırken henüz çekilmesine 2 gösterime girmesine 3 sene zaman geçmesi gereken o çok sevdiğimiz filmin marla singer ına benziyordu. oradaki herkesten en az birkaç yaş büyük olması da karizmasını perçinliyordu.
Aynur abla ciksi idi, ses tonundan kıyafetine, ruj rengi seçiminden aksesuarlarına kadar çıplaklık içermeyen bi ciksilik akıyordu üzerinden.

O gece göz açıp kapayana kadar bitivermiş ve o yürüyen karizma sakince uzaklaşıp gitmişti bineceği taksiye doğru, hiç acımadan, geriye dönüp yanağından makas aldığı zavallıya hiç bakmadan.
ertesi günlerde ben memlekete dönüp hayatıma devam ettim ama o hep aklımın bir köşesinde idi. tekrar fırsat olsundu, ablam tekrar çağırsındı Ankara'ya, bir tesadüf olsun Aynur da gelsindi ortama.
Olmadı...
Ta ki aradan 3 sene daha geçip 1998 kışı gelinceye kadar. Ablam okulu bitirip çalışmaya başlamış bense 19 yaşında çiçeği burnunda bir üniversite öğrencisiydim artık.
Aynur ablayı da neredeyse unutmuştum hani doğru söylemek gerekirse. ablam kaldığım yurttan beni arayarak hal hatır ettikten sonra bir ihtiyacım olup olmadığını, param azsa gönderebileceğini, kapatırken de nezaketen istediğim zaman Ankara'ya ziyarete gidebileceğimi söyledi. Ben de en yakın arkadaşımın da Ankara'da üniversiteye başladığını onu ziyarete gelince ablama da uğrayacağımı söyleyerek teşekkür ettim.
birkaç hafta sonra kankamın "hadi oğlum hâlâ gelmiyor musun" şeklindeki ısrarlarına dayanamayıp atladım otobüse ve düştüm Ankara yoluna. birkaç hoşbeşten sonra kankamın okulu yurduydu vs. dolaştık ve ilk iki geceyi eve çıkan birkaç arkadaşının yanında otlakçı olarak geçirdikten sonra üçüncü gün "yeter artık, huurya bile yüz gerek" mantığı ile evden çantayı toplayarak çıktık ve o akşam ablamda kalırım diyerek ve ertesi gün buluşma planı yaparak kankayla ayrıldık.

Ablamdan daha önce telefonda tarifini aldığım üzere Ankaray Beşevler durağında inerek, sakin adımlarla az sonra başıma geleceklerden habersiz Bahçelivler tarafına doğru yönlenerek insanlardan aldığım tariflerle sokağı buldum. ( o zamanlar navi yoktu gençler, cep telefonu da herkeste yoktu)

rezervetullahi berakatuhi ve innareztullahi

sabah iş var o yüzden bi part daha yazıp yatarım. yarın devam edeceğim takip eden panpalarım için.

tarif edilen adrese geldim, kapıyı çaldım. ablam kocaman bir gülümseme ile karşıladı beni. hoşgeldin faslından sonra içeri buyur etti ve aynı adna gel seni ev arkadaşımla tanıştırayım dedi. odaya girdiğimde karşımda duran varlığı görmemle bilincimi yitirecek gibi sendelemem bir oldu. o an zaman yavaşladı, ablamın sesi boğuk ve uzaktan geliyordu. ben 3 yıl önce aynı şekilde kilitlenip bakmaktan kendimi alamadığım o cam mavisi gözlere sabitlemiştim yine bakışlarımı. o ise ağır hareketlerle yan yan gülümseyerek ayağa kalkıyor bana doğru yaklaşarak zaten hızlanan kalbimin ağzımdan çıkacak gibi olmasına sebep oluyordu. yavaş çekimde gibi ilerleyen sahneden ve boğuk seslerden sonra duyduğum ilk net ses "canım biz tanışıyoruz zaten adimatacanla" diyerek ablama hitaben kurduğu cümle oldu Aynur ablanın.

saçma sapan şekilde elimi kolumu nereye koyacağımı bilemeden gösterilen koltuğa oturmuş bir yandan nasılsın-sen nasılsın faslını atlatmaya çalışıyor bir yandan da seneler sonra tekrar gördüğüm bu güzelliğin etkisinden sıyrılmakla uğraşıyor aynı anda da ablamın ev arkadaşının o olmasından dolayı duyduğum sevinçten dolayı içimde patlayan havai fişeklerin seslerini bastırmak için zorluyordum kendimi.

ablam "açsındır" diyerek anadolu insanına özgü o refleks misafirperverlikle mutfağa yönelirken odada tecrübeli bir sansarla yeni yurmurtadan çıkmış bir civcivi başbaşa bırakıp gittiğinden habersizdi. tıpkı benim de henüz habersiz olduğum gibi.
Aynur abla bana bakarak çapkın bir gülümseme ile "büyümüşsün" dedi. ne diyeceğini bilemeyen bir insanın gülümsemesi ile karşılık verdim bu imalı cümleye. bir yandan elinde kumanda zap yapıyor bir yandan da ben gelmeden önce zaten orada olduğu belli olan bir deste tarot kağıdını karıştırıp saçma sapan şekiller ve sıralarla açıyor ve ara sıra da benimle ilgilenir gibi sorular soruyordu misafire ayıp olmasın babından.

Aynur abla gözümde canlandı resmen. ayrica ne ablasi ya aynur de bence.

Devam et bin

Aynur ablanın çapkın gülümsemesiyle "büyümüşsün" demesine 5 posta attım helal et panpa. Bu arada rezervetullah

milf hikayesi 90 lar okurum ben bunu

Değerlenir rezerved

beni de başrol yapın lan bir gün acıyın

vay aq bildiğin milf hikayesi. anlat dinliyoz da bu kadar betimleme yapman hoş değil gerçekçiliğini kaybediyo

PÜ REZiL HERiF (GiZLi REZ)

reopadjasidkjaspodasd

Rezzzz ilgimi çekti evet kabul ediyorum