Aynur abla bizim oralarda görmeye alıştığımız bayanlara pek benzemiyordu. bir kere sarışındı ve "gerçekten" sarışındı. küçücük ilçemde gördüğümüz en sarı şey istasyon takside çalışan Mehmet abinin arbası iken, gözleri bu kadar "gökyüzü" mavi ve saçları bu kadar "rüzgarla bir sağa bir sola salınan başakların farklı tonlara büründüğü uçsuz bucaksız tarlaların akşam kızıllığında aldığı renk kadar" sarı bir hatun görmemiştim hayatımda.
Aynur abla güzeldi, ve güzel olduğunun da fazlasıyla farkındaydı. masadaki herkes o konuşurken susuyor dikkatle onu dinliyormuş gibi yapıyordu, ama aslında kızlar onu kıskanıyor erkekler de kimbilir ne fantaziler kuruyordu.
Aynur abla karizmatikti, sigarasından bir nefes çekiyor ve dumanı tekrar dışarı bırakırken henüz çekilmesine 2 gösterime girmesine 3 sene zaman geçmesi gereken o çok sevdiğimiz filmin marla singer ına benziyordu. oradaki herkesten en az birkaç yaş büyük olması da karizmasını perçinliyordu.
Aynur abla ciksi idi, ses tonundan kıyafetine, ruj rengi seçiminden aksesuarlarına kadar çıplaklık içermeyen bi ciksilik akıyordu üzerinden.