kapı sesiyle uyandım. sanırım son tecrübem beni biraz daha paranoyaklaştırdı. hava karanlıktı. gece, kaçabilmem için en uygun zamandı. hareket edince sırtımda yoğun bir ağrı hissediyordum ama bu işi şimdi yapmalıydım. doktor elinde yeni bir serum vardı. planımı uygulamanın vakti gelmişti. kesici bir şey bulmak için etrafa bakındım ancak hareket alanım çok dardı. şüphe uyandıracak bir hareket yapmam doktoru ürkütebilir ve muhtemelen kapıdaki nöbetçi polisleri harekete geçirebilirdi. tek seçeceğim kolumda bileğimde takılı olan iğneyi kullanmaktı. doktor, arkası dönük bir vaziyette ilaçları ayarlıyordu. hızlıca kolumdan iğneyi çıkarıp doktorun boğazını sardım. iğneyi şah damarına dayayıp ters bir tepki vermesi durumunda damarını kemiğine kadar yırtacağımı söyledim. elleri titriyordu. hemşireleri arayıp telaşlı bir şekilde odaya gelmelerini ve dışarıdaki polise içeri asla girmemesini tembihlemelerini istedim. kısık bir sesle yapacağını belirtti. çağrı cizahıyla uyarı verdi ve birkaç dakika sonra 4 hemşire odaya geldi. hemşirelerden birine odadaki diğer hemşireleri bağlamasını istediğimi söyledim. hepsi telaşlı bir şekilde doktorun gözüne bakıyordu. belli ki sevilen biriydi.