ceketimin sol cebinde çeyrek paket kokain vardı. sanırım tanrı, beni daha fazla günahkar hissettirebilmek için bu şekilde vatikan'a da girmemi istemişti. babama duyduğum nefret ve anneme duyduğum özlemden başka bir şey hissetmiyordum ona karşı. günah çıkarmak için gelen hristiyanlar ve fotoğraf çekmek için gelen japonların arasından sıyrılıp posta arabasının arkasına yöneldim. kolonlardan birinin dibine oturup bi sigara yaktım. daha sonra hissettiğim tek şey sırtımdaki korkunç acı ve soğukluk oldu. sanırım oyuna getirildim memur bey. büyük gilberto oyununa.