odanın kapısını çalmadan içeri girdi. eğer beni uyandırmak için girdiyse, birkaç saniye içinde ses çıkarmalıydı, aksi halde yanıma kadar gelip beni vurmak istiyor olmalıydı. gözlerim kapalıyken sesleri daha iyi algılıyordum, iki adım daha atarsa yorgan ile gizlediğim tabancamı çıkarıp hızlıca ateş etmem gerekecekti. uyuduğumu düşünmüş olacağı için çok iyi refleks gösteremeyecek ve bu sayede ben avantajlı olacaktım. nefesimi tuttum ve birkaç saniye içinde atacağı adım sayısını dinlemeye çalıştım. neyse ki o anda 'uyan artık' dedi. rol yaptığımı anlamaması için bir kez daha seslenmesini bekledim. 'hey' dedi, gözlerimi açtım. elinde silah yoktu. 'kalk ve mutfağa gel, yarın ilk iş günümüz olacak, plan yapmalıyız' dedi ve odadan ayrıldı.