ilk senem bitti, sülalem rahat modundayım. işim okey okulum okey varsın insanlar olsun canımı sıkan, yaşadıklarım olsun, elbet bir gün doğru yerde doğru zaman da olan kişi olacağım diye avutup durdum kendimi.

Dur daha yeni başladık dedi hayat. iş yerinde kara ihracat departmanındaydım, deniz departmanından bir kız işten ayrıldığı için, beni değerlendirip oraya kaydırdılar, istemeye istemeye alıştığım ve üzerime düşen ihr/ithalat şefim murat abimden emir büyük yerden diyerek koptum. 2 yan masaya geçtim ama ondan emir almaya alışmıştım, beni bekleyen 30 – 35 yaşlarında arada sırada muhabbetimin olduğu, koca basenli açık saçık giyinen hayatını yaşantısını çözemediğim bir deniz ihracat uzmanın yanında buldum kendimi.