hemen yolun karşısına geçtim. gilberto anahtarları istedi. elinde tahmin ettiğim gibi 2 buçuk paket mal vardı. soru sormak istemiyordum, tabi ki bu beni güçsüz gösterirdi ancak malı nasıl paylaşacağımızı da bilmiyordum. polisler -en azından alberto- beni arıyor olmalıydı. bu demekti ki artık eve gidemezdim. 2 buçuk paket mal bir yerden başlamak için yeterliydi. artık tek sorun gilberto'ydu benim için. onun işini bitirmeli miydim, yoksa anlaşma yoluna mı gitmeliydim? eğer öldüreceksem nerede, ne zaman öldürecektim, cesedi nasıl ortadan kaldıracaktım; eğer anlaşma yapacaksam ona nasıl yaklaşmalıydım, yarısını mı istemeliydim? bu sorular kafamı meşgul ederken gilberto'nun evinin sokağına girmiştik bile. ikimizin de biraz dinlenmeye ihtiyacı vardı, malların ne olacağını daha sonra konuşacaktık. eve girdik, bana kalacağım odayı gösterdi ve başka bir şey söylemeden odadan çıktı. direkt yatağa attım kendimi, bir süre uyuyakalmışım. adrenalinin hissettirdiği susuzluk hissiyle uyandım. odadan çıktım, gilberto'nun odasının kapısı kapalıydı. mutfağa yöneldim. mallar masanın üstündeydi.