3.kısım 2.part
Derin bir nefes alıp verdim. Ve bir anda dolaptan çıkıp depar atarak çıkışa ilerledim. Adamların olduğu odanın önünden geçerken içeri bir bakış atmışım ki sormayın. Dışarı çıktığımda ilk şokumu sis yaşattı, iniltiler duyuluyordu ama 5 metre ötemde beyaz surat varsa dahi göremiyordum. Doğu Karadeniz’de oluyordu bütün bu olaylar. Aşina değildim buralarda böyle aksiyona. Ne gezi parkı eylemlerini gördüm nede başka bir olay. Fazlasıyla sakin olan bu bölgede bunları yaşamak nasıl heyecanlandırıyordu beni bilemezsiniz. Ve nasıl korkuttuğunu…

Güneye çevirdim kafamı, dağlar vardı güneyde, orada bu beyaz suratlı insanlardan uzaklaşabileceğimi düşünerek güneye koşmaya başladım. Arakama baktım karakolun kapısının olduğu yerden kahkaha sesleri geliyordu. Haklıydı gülmekte, akşamın bu vaktinde, sayısını bilmediğim bir grup beyaz suratlıların arasında koşuyordum. Ama şans benden yanaydı tahminim doğruydu güneye gittikçe iniltilerin sesi iyice azaldı, Az çok koşu ile aram vardır. En azından güzel tempo tutturduğumu söylerler, uzun süreli koşulara alışkınım, tahminen bir buçuk ila iki kilometredir koşuyordum. Biraz yavaşlayıp arkama baktığımda 13-14 yaşlarında bir çocuk beni kovalıyordu, kısa bacaklı olduğundandır bana yetişemiyordu 10 dakika daha koşup ardıma baktım, hala peşimde. Artık etraftaki evlerin sıklığı azalıyor. Ay tepemde bana yol gösterircesine aydınlatıyor önümü. 5 dakika sonra iyice ormanlık araziye girdim fakat velet peşimi bırakmıyor, bıçağımla kafasını kesmeyi düşünsem de korkuyorum. Bu bölgede köy evleri bir arada olmaz, araları en az 50-100 metredir. Veletten nasıl kurtulurum diye düşünürken olanlar oldu. Birden güçlü homurtular duymaya başladım. Sakın… Düşündüğüm şeylerle karşılaşmamak için dua etmeye başladım. Aynı sesleri bir kez daha duyunca hiç düşünmeden geri dönüp son gücümle depara geçtim beni kovalayan velede doğru. Yanından geçerken bir tekme salladım yere yığıldı. Artık tek derdim çıkabileceğim bir ağaç bulmaktı. Bana en yakın evin bahçesindeki incir ağacını görmemle çıkmam bir oldu. Velette durur mu ayağa kalkar kalkmaz ağacın dibine gelip inlemeye başladı. Homurtuların sesi yaklaşmaya başlayınca iyice tedirgin oldum. Eğer gelen onlarsa hiçbir belgeselde göremeyeceğim şeyler olacaktı…