Part6
ilk hedefim polis karakoluydu. Mümkün olduğunca dikkatli ve sessizce gitmeye çalışıyordum. Kalbim deli gibi atıyor hatta öyle bir moddaydım ki bıçağı belimden çıkarttım. Onlardan biri saldırsa kafasını keseceğim artık. Bedenimin her hücresine kadar korkuyorum, korkuyorum ancak yapmam gerektiğini de biliyorum. Şüpheye düştüğümde aklıma Fatih geliyor ardından kendime gaz veriyorum "Yapmalısın oğlum, savaşmalısın, savaşmazsan kazanamazsın!" Tahmin edebiliyordum bir insanı öldürmenin zorluğunu ve aynı zamanda biliyordum güçlü olmazsam kazanamayacağımı, doğanın kuralıydı bu, savaşın kuralıydı, yaşamın kuralıydı ve şimdide benim kuralımdı...

Tüm bu düşünceler kafamdayken o insanlara ne olduğunu düşünmeyi unutuyor ve her birine düşmanım gibi bakıyordum. Belki de iki gündür konuşacak insan bile bulamadığım için yavaşça kafayı yiyorumdur. Yaklaşık bir saat sonra polis karakolu gözüktü. Uzaktan biraz sokağı gözledim, hiç beyaz suratlı birileri var mı diye, olmadığını görünce sessizce karakolun kapısına yaklaştım. Kapının ağızından içeriyi dikkatlice dinledim. Hiçbir ses duyamayınca dikkatlice içeri girdim. Tek tek odaları kontrol ettim, hiç kimse yoktu, kimse yoktu ama odaların birinde insanların olduğuna dair izler buldum. Odanın ortasına metal bir çöp kovası ve etrafında 5 tane sandalye, çöp kovasının içinde küller vardı belli ki birileri ısınmak için ateş yakmış.
Çöp kovasına dokunundum, soğuktu, sanırım sadece geceyi burada geçirmişlerdi. En azından anlamıştım benim gibi insanlarında olduğunu, içime bir rahatlık geldi. Tekrar gelmelerini beklemeyi düşündüm, muhtemelen yiyecek bir şeyler bulmak için ayrılmışlardı. Bir kaç saat beklemeye karar verdim, akşama doğru gelmezlerse hızlıca hastaneye gidecektim. Beklerken çantamı çıkarttım ve karakolu biraz araştırmaya başladım. Nezarethane ye bakmamıştım henüz sessizce girdim içeri, boş olmasını umuyordum... Ama değildi. içeride bir polis memuru elleri ve ağızı bağlanmış bir şekilde yerde yatıyordu, ölümü acaba diye düşünürken, öksürdüğünü duyunca duramadım. iyice yaklaşıp sağına soluna baktım normal bir insan mı diye, evet öyleydi. Ellerini çözmeyi düşündüm ama yapmadım önce ağızını çözüp ve birkaç yudum su verdim. Öyle ya şüpheli biriyse, niye bağlasınlar ki bu adamı durduk yere. Kendine gelince sormaya başladım.