Part5
Sonunda camı kırıp girdim içeri, evet, Ekrem amcanın evindeydim, içimde garip bir his vardı, bir nevi hırsızlık gibi bir şey yapıyordum, aslında hırsızlık gibi değil düpedüz hırsızlık sayılırdı bu, ama içimdeki his pişmanlıktan ziyade heyecana benziyordu.
Önce mutfağa dalıp bir şeyler yemeyi planlıyordum ama dolap bomboştu. Asıl amacıma geri dönüp yatak odasına yöneldim, Yatak incintı şimdi düşününce mutfakta dağıtılmış gibiydi, sanki aceleyle evden ayrılmışlarcasına... Yatağın yanındaki uzun demir dolap dikkatimi çekti hani şu askeriyedeki dolaplara benziyordu. Mutfağa dönüp irice bir bıçak aldım ve dolaba saldırdım ama nafile, ancak birkaç çizik atabilmiştim. Nasıl açarım diye düşünürken kilidinin anahtarını aramak geldi aklıma, odayı alt üst etsem de anahtarı bulamadım.
O sinirle dolaba sağlam bir tekme yerleştirdim ve dolap açıldı meğer zaten açık bırakmış dolabın içinde güzel bir askeri bıçak ve bir tabanca vardı. Dolapta tüfek koymak için bölmeler vardı ama bölmeler boşaltılmış, herhalde giderken zütürmüştü Ekrem amca. Tabanca benim için çok sevindirici bir şey olsa da hiç mermi bulamadım. Kılıfıyla birlikte duran bıçak ise gayet sağlam ve güçlü görünüyordu elime aldığımda ise sadece görüntüde değil gerçekten kaliteli olduğunu anladım. Kampçılıkta bıçakla neler yapılabileceğimi öğrenmiştim hele böylesi kaliteli bir bıçak çok işime yarayacaktı.

Oturduğum apartman çevredeki diğer apartmanlara kıyasla daha yüksek olduğunu biliyordum, tekrar yangın merdivenine döndüm ve en tepesine kadar çıktım. Kabaca gideceğim yönü taradım, görünürde o şeylerden, ne desem, o beyaz suratlılardan yoktu. Kendi evime dönüp tabancayı belime yerleştirdim bıçağı da kemerime takıp çantamı sırtladım. Aynada gördüğüm yansımama bakınca hayli şaşırdım sanki dağa giden bir komandoyu andırıyordum, hazırlıklıydım, kendime daha da güvenmeye başladım. Evime son kez baktım, anahtarları yanıma almak yerine kilimin altına sakladım ola ki ailem eve gelirse diye kapıya bir not yerleştirip yola koyuldum.