ne kadar boktan bi dunya

upupuppupupupuppppppppppppppppppppppp

upupuppppppppppppppppppppppppppppupppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppp

uıupuupupupupupupuuu

uopppppppppppppppppppppppppppppp

upppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppp

upppppppppppppppppppppppp

slm tnslm mi?

uppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppppp

reserved

üç kişiydik.ben, burak,batuhan. batuhanların evinin çatısından istanbulu izliyor ve çay içiyorduk.bu gece rakı yok dedik. konuşmakta yoktu zaten. istesekte konuşamazdık ki.sigaralar yanıyordu. masada bir paket camel black ve murattı vardı. şarkıda vardı. saat 12 gibiydi. sigaramın dumanı çalıyordu burağın babasının eski gramafonundan. ışıksız ruhumuza sigara yetmıyordu. koca gökyüzü sıkıyordu bizi. konuşmadık o gece.

yani sarhoş olmak istiyorsun.

evet.

evine gitmeden bu gece sokakta kalmaya ne dersin ?

olabilir.

alkollü müsün şuan ?

hayır. henüz değil.

aslında ben ağlamak istiyorum asa.

ağla o zaman.

burada olmaz, birahane kalabalık. utanırım.

omzumda ağla. bende ağlarım. sebepsiz ağlarım.
...

hızlı yağan yağmurda farklı bir adam olarak yürüyordum.hep aynı şeylerden bahsettiğimi düşünüyordum bir yandan. sezai karakoç okuyordum aklımdan. bukowski değilim diye sayıklıyordum. farklıyım dıyordum, onun gibi yazamıyorum diyordum.ben bukodan farklı olarak aşkın soyut halındende bahsediyordum. sistemin tak olduğunu biliyor ve ona göre yaşıyordum.bir şarkı açıp sahilde oturuyordum. deniz aşırı dalgalı oluyordu bazen,ŞARKILAR KARIŞIYORDU, arkamdaki parvyonlardan gelen iğrenç şarkı sesleri ve rüzgar kulaklarımı yalıyordu.ter ve bira kokusu öldürüyordu beni. yürüyordum,ellerim ceplerimde. insanlar geciyor, yüzüme bakıyorlar, yazık diyorlar, yazık.ne kadar kötü bir hal. aşk ve yalnızlıkla dolu bir adam olduğumu düşünüyor bazıları bazılar sade bir serseri diyor bana.ah more diyorum, bağırıyorum sessizce.ne kadar iyi bir hal, denizin yalnızlığı, suyun sesi ve ben, benim sinemadan ve kiraptan ibaret olan hayatım. kısık sesle okunan bir şiir gibi güzel bir ömür olmadı elimde. kendimden bahsetmek istemiyorum. alakasız yazıyorum, okunmuyorum,nefret ediyorum.bir umudun peşinde kavga eden ben,bir pavyonda arka koltukta oturup rakı içen ben, emekli adamlarla simit yiyen ben, bazı geceler çatıda uyuyan ben, istanbulda yenilen adam.ben. ölmüyorum,öldürülmüyorum kolumdaki yaralar ve bir solodan ibaret, alkolık bir ruhtan ibaret ben. küsmüyorum sana, seviyorum hala. beni serseri eden bu sistem değil biliyorum,sen. beni taktan bir adam eden sen. nisan ahavasını çata edip giden sen. edebi kurallar yada sizin düşünceleriniz umurumda değil, yazıyorum.bağırarak yazıyorum. düşünmeyin,boyumu, saçlarımı,gözlerimi, kulaklarımı,burnumu, ağzımı,sol kolumu, kızılımı,turuncumu merak etmeyin. sandığınız adam olmayacağım kesin. özür dilerim kısa ve anlamlı yazmak isterdim, bileğim ağrıyor yazmaktan. özür dilerim, hepinizden nefret ediyorum.

gözlerimle görüyordum.en yakın arkadaşımın elleri kan içerindeydi. yerdeydi,vuruyorlardı ona.ben ise koşuyordum onlara doğru, vurdum.bende vurdum. cebimdeki falçatayı çıkartıp salladım, pişman yada aykırı değildim.onu yerden kaldırmak için kollarına girdim, kalkmadı.elleri, yüzü,gömleği kandı.19 yaşındaydı, bıçaklanmıştı.karl derdik ona. banka taşıdım onu, yüzüme baktı. ağlamaya başladım, kızdı gözlerime dikti gözlerini ve ;

gorbaçov. ağlama,bizler ölümü biliyorduk zaten. sadece hissetmemiştik. bilirsin beni,bir ailem,bir işim,bir evim olmadı. kitaplarımı koyacak yerim yok diye satardım.
nefesi kesiliyordu,o inatla konuşuyordu.

tanrımda yoktu. biliyorsun beni gorbaçov. çok severim seni.bir annem var var aslında.o,o sana emanet. içkiyi bırak gorbaçov. sigara ver bana, yakta ver
cebimden sigarayı çıkardım, kibritle yakmaya çalıştım. titriyordum,ağlıyordum. zorda olsa yaktım sigarayı.o içtiği sigaranın izmariti hala bende duruyor. sigaradan bir duman çekti, zorla üfledi ve;

pişmanım dedi. çok pişmanım. keşke seninle alkollüyken ölseydik. bıraksaydık bu işleri,bir evimiz olsaydı.ben döndüm asa.son nefeslerim asa. affet beni be.bilirsin çok severim seni.iyi adamsın ama olmadı be.bizden bi tak olmad...

diyemedi. gözlerime bakarak öldü en yakın arkadaşım. elleri kan içerisinde, gözleri mor.ah be adam ne tak yemeye tanıştın benimle.o bank, avcılar sahilindeki o bank. sarıldım ona, karl öldü dedim. öyle bir sarıldım ki ölse bile hissetmiştir.ben o gün değiştim, ölümü gerçekten kabüllendim. cenazesine kimse gelmedi. hava yağmurluydu.

3 ay boyunca hergün ağladım. kimseyle konuşmadı.o bankta oturdum, ağladım.

birileri var mı

Olmaz mı ?

Nerdesin ??

bu gece geliyorum

küçükken oynadığım parka şimdi ot içiyordum. saat baya geç olmuştu. sıcak bir havadan ibaret olan bu park benim çocukluğumu ve serseriligimi barindiriyordu. arkadaşımdan aldığım arabaya binip sahile indim. inerken 3 bira ve bir kaç sakız aldım. arbadan indim, sahil boyunca yürümeye başladım. elinde bir bira ve sigara vardı. translar ve huurlar beni görüyor sonra onlardan da beter bir halde olduğumu anlayıp yanıma gelmiyordu. kavga eden çiftlerde vardı, sevişen çocuklarda. oturmak istemiyordum, bağırmak geliyordu içimden. kimseye birşey söylemeden,bir neden aramadan bağırmak istiyordum. yapamadım.bir duvar dibine yigildim. duvarda yazan bir şiiri okudum. aynen şöyle yazıyordu ; 

ve aşk, biten bir ömür,

ki aşk, sevmeyen bir kalpte aranan,

yaramazlık yaptığımız sokakta ki sevilemeyen komşu,

oysa aşk, bize çay veren soner amcaydi.

kimbilir belkide aşk,

bir kavgadir,

bir ekmektir,

bize bedava ekmek veren ulus abiydi belkide aşk.

misafirliğe gittiğimizde kapalı olan odaydi belki,

solcu bir baba,

bir kavgalı bir abiydi,

kafayı çektikten sonra sabah 5te gittiğimiz çorbaciydi belki aşk.

milliyetçi bir huur,

ekmek davasına düşen bir fakir,

bir filmdi,

belkide türkan şoraydi aşk.

anlamıyordum,bu şiiri biliyordum ama nasıl ? hemen ayağa kalktim, arabaya koştum ve defteri elime aldım. tüm sayfalar baktım. buldum,ışte burada.ben yazmıştım bu şiiri ama nasıl ? ben yazmazdim ki böyle şeyler. hatırladım,kafam güzeldi ve gülüyordum,bir mayıs gecesiydi o gece yazmıştım.

uyandım. saat öğleden sonra 4.cam açık ev hafif soğuk. dışarıda yağmur ve rüzgar. üstünden kazagimi çıkardım. saksılar düşmüş. perdeler dans ediyor. etrafa bakindim,bir paket kaçak sigara var. açtım,bir dal yaktım, kendimi koltuga atıp dışarıyı izledim. sigaranin külünü haliya döktüm. düşündüm,bir bira olsaydı ve şarkı daha güzel olurdu. dışarıda yağmur arttı. kendimi evde bunalmış hissediyordum. odama gittim, kazağımı giydim zaten pantolon vardı üzerimde. ceketi giydim, elimi cebime attım bozuk para ve yeşil bir çakmak çıktı. yazık dedim, açım. kaçak sigarayı alıp sokağa firladim. yağmur bastırdı, insanlar koşuyor ben ise aşırı sakin bir şekilde yuruyordum. cebimde ki iki liraya baktım, utandım.o gun deli gibi islandim edebi bir yondu bu.yagmurda ıslanan kadınlar ve erkekler olsaydı eğer, hastalık güzel birşey olurdu.

ben hiç sevmedim seni.bir şiirin son harflerinden aramadım seni.

bir şarkıda aglamadim seninle.

çok sevdim seni,bir huurnun gözlerinde bulamadım seni.

bir bira sisesinde bogmadim.

salak saçma dizilerde unutmadım.

hiç sevmedim seni, depresyon hali değildin.

çok sevdim seni, yeşil gözlerinde kufurdum belki.

kafiyeli bir siirdin,ben ise bir asa dizesi.

şiirlerimi sevmezdin, gibtir et derdin. öyle çok sevdim ki buna rağmen sogumadim senden.

hiç sevmedim seni, yüzündeki ince yaradan opmedim zaten.

sende sevmedim, kolumda ki yaralardan öpmedin.

hiç sevmedim, sana şiir yazmadım zaten.

yalan söylemedim sana, çok sevdim seni.

bunları okumadın olsun ben yinede sevdim seni.