Arabaya indim, takım elbesileri giydim bir çöp konteynırının yanında durdum damatlıkları yaktım. Diğer gün ne olacaktı, nasıl olacaktı bilmiyorum ama bildiğim tek bir şey vardı oda Buğra'nın ortalığı karıştıracak olduğuydu, konseyde bir kişinin ekgib olması konseyin toplanmasına engeldi bildiğim kadarıyla ve konsey bir kişi daha alana kadar toplanamayacaktı fakat Buğra kararın verilmesi için toplanılmak isteyecekti. Kafam çok karışıktı. Türkiyeyi ayağa kaldıracak şeyler olmuştu çoktan, konseyin dağılma ihtimalini düşündüm bir süre, yüksekti. Dağılırsa olacaklarda iyi değildi. Bunları düşünürken gün aymaya başladı. Uykum vardı, biraz kestirdim arabada diğer gün dikkat çekmemek için. 08.00'a saatimi kurmuştum yine. Saat çalınca hemen uyandım ve arabayı çalıştırdım, otele uzak bir yerde durdum ve yürüyerek otele doğru gittim.

Onun da planını yapmıştım. "Herkes için en iyisi de Mert senin gitmene ne diyecek?" diye sordu. "Beni bir hırsız olarak bilecek, kızını da asla göremeyecek." dedim. "Adam gibi gidip konuşsan vermez mi kızı sana?" diye sordu. "Bilmiyorum." dedim. "Bence verir." dedi. "O kadar şeyden sonra imkansız, Buğra'nın tepkisini de düşünmek lazım." dedim. "Anlıyorum seni, bu işi yapacağız ve herkes kendi yoluna çekilecek." dedi.

"Aynen öyle, her şey bitecek." dedim. "Alacağım sevdiğimi kollarıma, belki çocuğumda olur." dedim. "Bende konseye girerim, sonra Sılayı unutmak için doğru düzgün bir kız bulmaya çalışırım." dedi. Bunu dedikten sonra Sena hakkında konuşmamaya karar verdim çünkü Yiğit'in sılayı özlediği her halinden belliydi. "Bence onu yeniden bulacaksın." dedim. "Bilmiyorum ilteriş, hiçbir şey bilmiyorum." dedi.

Sarılmamız bitince gözleri hala yaşlıydı. "Dur ben sana sormayı unuttum." dedi ve güldü. "Karnın aç mı?" dedi. istemsiz gözlerim doldu. "Sen yorulma sevgilim." dedim. "Yok daha küçüktür çocuk yorulmam." dedi. Yemek hazırladı. Karşılıklı oturup yemek yemeye başladık. "Küçücük elleri, ayakları olur. Kıyafetleri mavi olsun yoksa kırmızı mı? Sence hangisi aşkım." gibisinden şeyler soruyordu. "Annesi seçsin dedim." güldü, düşünür gibi yaptı. "O zaman mavi olsun." dedi. "Olsun aşkım, oğluma yakışır." dedim. "Erkek olacağını nerden biliyorsun be." dedi. "Erkek olur herhalde dedim." O Sırada telefonum çaldı.

Baktım Mert arıyor. "Baban arıyor sessiz ol." dedim. Açtım. "ilteriiş." dedi. Buğra'nın sesiydi bu. "Sen benim yanıma kim var tahmin et, bende senin yanına kim var tahmin edeyim." dedi. "Hayırdır patron nerde." dedim. "Sen bildin, patronun yanımda. Peki gelinim, Kaan'ınım sevdiği Sena. Oda senin yanında değil mi?" diye sordu. "Ne hayırsız evlatmışsın. Senayı biliyor mu annenle baban yoksa üveyler mi diye çağırmadın?" diye devam etti . Karaciğerimden bir ağrı girdi her yerime yayıldı. Konuşamadım. "Mert'in haberi yokmuş ama benim var. Önce benim en iyi adamım Suat'ı öldürdünüz. Tebrikler ama Suat senin hakkında çok şey biliyormuş be ilteriş, geride bıraktığın karısı kanıtlarıyla anlattı hepsini Ailenin adresine kadar var elimizde. Eee, bugünde konsey toplantısı vardı biliyosun. Mert'i yargıladık. Konseyde olan birini öldürmekten ve konseyde olan bir üyenin ailesinden birini öldürmekten sonuç pozitif." dedi. Bir el silah sesi geldi. "Artık patronun yok, istanbul benim, her şey yeni başlıyor ilteriiiş." dedi.

1.Ay

Artık yürüyecek gücüm kalmamıştı. Her türlü dayağı yiyor, işkenceyi görüyordum. Buğra yine içeri girdi. "Bugün 1.Ay ilteriş, ölmedin be." dedi. "Öldür de şimdi öldürüyüm. 1.Ay için yaptık bir şeyler hiç yaşama bunları." dedi. Baktı demiyorum. "Falakaya yatırın." dedi. Eline sopa alıp vurmaya başladı. inanılmaz bir acı hissediyordum. Durmadan vuruyordu yaklaşık 2 saat boyunca değişerek vurdular. "Bir daha yürüyemeceksin." dedi ardından ekledi. "Oğlumu nasıl öldürdün anlat." dedi. Anlatmadım vurmaya devam etti ve bir kez daha sordu. "Oğlumu nasıl öldürdün anlat." Oğlunu nasıl öldürdüysem diğer zamanlarda sorduğu gibi anlattım. Vurmaya devam etti. Hiç durmadan.

9.Ay

Buğra ara sıra gelip beni dövüyordu o cam olayından sonra, başka bir işkence yapmadı, 2 ay sonra toparlanmıştım. Yürürken biraz acı çekiyordum. Yine de morluklar hala geçmemişti. 8.Ay geçeli 1 ay olmuştu ve o günde sıradışı bir şey yaşamamıştım odama girdi. Ellerimi ayaklarımı bağlattı bir fotoğraf çıkarttı. "Çocuğun doğru bir erkek." dedi. Duraksadım kaldım. Hiçbir şey yapamıyordum. Sadece gülümsedim. "Sana yalvarıyorum Buğra, ne olursun göster fotoğrafı." dedim. "Seni öldüreyim mi?" dedi. Beni öldür dememi bekliyordu. Fotoğrafın arkasından ışıktan yansığı kadar görebiliyordum. "Ne olursun Buğra, istediğin her türlü işkenceyi yap ama o fotoğrafı bana göster." dedim. Bir çakmak çıkardı ve fotoğrafı yakmaya başladı. Ayağa kalkmaya çalıştım. Ağlıyordum. Canım yanıyordu. "Ne olursun göster onu bana." diyordum sadece gülüyordu. Çıktı gitti odadan.

Planımı yapmıştım. O günde arabada uyudum diğer gün bir telefon uyandırdı beni tanımadığım bir numaraydı. Açtım "Alo?" dedim. "ilteriş." dedi. Buğraydı. "Hayırdır?" dedim. "istanbul'un her köşesini karış karış arıyoruz. Şuan izmirdeyim akşama katılmam gereken bir davet var ama seni bulacağım unutma. Gelip kendin adam gibi teslim olursan emrime alacağım." dedi. "Ben kimsenin emrinde çalışmam." dedim. "Sen bilirsin. Seni bulduğumda tahmin edemeyeceğin şeyler yapacağım." dedi. Kapattım telefonu düşünmeye başladım. - izmirdeyim - akşama bir davete katılacağım. Bunları Buğra söylemişti ve Sena'nın doğum günüydü.

Beyler elektrik gitti amk

Adamları da hazırlayıp bir otobüsle istanbul'a doğru yola çıktık. Yiğit'in en güvendiği 2 kişi Hamza ve Furkan'dı ayrıca daha önce Yiğit'in yanında bir kaç kez iş yapmıştı güvenilirlerdi. Kulaklık ile haberleşecektik. 6 Saat sonra istanbul'a vardık. Susturuculu m4 karabina türü silahı vardı herkesin ve üstünde takım elbiseleri. Planı anlatmaya başladım. Tüm herkes dinliyordu beni otobüste ki. "içeri 2 adamımız girecek ve onlar yönlendirecek bizi. ilk katta ters bir şey yapmak yok. Otelin dışında da insanlar var. ilk katta ne kadar görevli varsa sakince bir şekilde indirdikten sonra insanları dışarı çıkatacağız. Yavaş yavaş katları çıkacağız. Her odaya 3 kişi gidecek kapı açılır açılmaz ateş edin, önünüze kim geliyorsa öldürün. Unutmayın birini bile bırakırsanız planın bozulma ihitmali var. Son kata kadar çıkacağız bu şekilde. 8 Katta kapı vs vs yok. Direk koridorda bekleyen insanlar var. Onları direkt indireceğiz." dedim. Birisi çıkıp "Asansör ile çıksak 9.kata." dedi. "9.Katta ki elemanların tecrübesi var. Otelin aşağısına haber verebilirseler çıkmamız imkansız hale gelir." dedim. Kimsenin burnunun kanamasını istemiyordum.

Mert konuyu detaylı şekilde anlattı. Salih adında bir adamla uzun süre çalışmışlar Salih ölünce oğlu yani Suat'ı yanlarına almışlar. Suat önceleri normal yani benim gibiyken güven kazanmış ve konseye çıkmış. Konseyde ki işleri aksatıp, konseyde ki üyeleri dolandırmaya çalışınca konseyden atılmış ve yerine Halil ibrahim gelmiş. "Neden öldürmediniz Suat'ı?" diye sorunca "Hala bize yardım edebilir zannettik." cevabını aldım. Duyduklarıma hem şaşırmıştım hemde şaşırmamıştım. Suat'ın konseye kadar girmesine şaşırmıştım da, bize saldırmasına şaşırmamıştım.

Yapacak ne vardı ki ? Akşama kadar gezdik. Otele döndüğümüzde arabalar yeni ayrılıyordu. Suat'ı görmeyi bekledim göremedim. Zaten görsem bile sözümü tutamayacaktım. Otele girdik. Yine son kata yani 9.kata çıktık. Patron odasındaydı içeri girdik ve her yer darmadağındı. Mert en son elinde ki bardağı duvara fırlattı. "Lan benimle dalga geçiyor huur çocuğu." diye bağırdı. Sinirden delirmişti.

Patron bir dakika kendine gel dedim. "Yarın izmir'e gidiyorsunuz." dedi. "Neden ne oluyor patron?" diye sordum. "O huur çocuğu kardeşimin katili Suat'ı öldüreceksiniz." dedi. "Patron ne oluyor bir anlatır mısın?" diye sordum. "Konseyde ona yardım edeni açıklayamadığı gibi, izmir'i de kontrolü altına aldı. Konuşmasına bakarsak Senayı da kaçıran o gibi. gibtirin gidin evinize yatın uyuyun. Yarın sabah burda istiyorum sizi en geç saat 06.00'da." dedi.

Çok geçmeden uyuyakalmıştım. Uyandığımda bahçede gezen çocukların sesini duydum. Kafamı uzattım etrafta kimse yoktu çıkıp yine koşmaya başladım. Etrafa bakıp nerde olduğumuzu anlamaya çalıştım. Avcılardaydık, Esenyurtta Mert'in zulası vardı. Oraya ulaşmaya çalıştım. 1 saat sonra filan ordaydım. Zuladan para alıp bir mağazaya daldım adam beni öyle görünce korktu. "Dur müdür, dur." dedim. Kabine girdim. "Bana bir takım elbise getir, bir de ayakkabı ayarla 500 lira nakit vereyim." dedim. Öyle diyince çözüldü. Takım elbise getirdi bedenimi söylemiştim ama uymadı, bir deri bir kemik kalmıştım sonuçta. Deneye deneye bedenimi buldum. Adam çorap ve ayakkabı da getirdi. 500 tl nakiti verip çıktım ordan. "Biri sorarsa görmediğini söylemeyi de unutma öldürürler." dedim. Sinirle "Ne iş açtın başıma." diye bağırdı. Duymamazlıktan geldim, etrafa da bakmayı unutmuyordum bir berbere girdim saçları 3 numaraya getirdim. Bir güneş gözlüğü aldım ardından telefoncuya girdim. Telefon aldım, kartı martı halledip telefonu açtım. Sena'nın numarasını yazdım ve aradım, çaldı, çaldı ve açtı. "Efendim." dedi. Konuşamadım ve kapattım. Sesini duymak kalbimin uzun zaman sonra çarpmasına yetmişti.

Kafamı direksiyona koydum ve ağlamaya başladım. Yağmur başlamıştı. Bu tarihte ne yağmuru diye düşünürken telefonum çaldı. Baktım Yiğit arıyordu. Açtım. "Güzellikten anlamıyorsun sen o benim karım." dedi. Yağmur sesi geliyordu telefondan belli ki dışardaydı. "Evin içine geç üşüyeceksin." dedim Nefes alış verişi hızlanmıştı ne demek istediğimi anlamıştı. "ilteriş git artık hayatımızdan. Paran yoksa vereyim babanın yanına git yurtdışına ne biliyim. Git." dedi. 10 ayda tüm her şeyi değiştirip bir düzen kurmuşlardı bile kendilerine bana ihtiyacı da yoktu hiçbirinin bunu düşünmek bile beni üzüyordu. Telefonu kapattı, oğlumu düşündüm. ismini bilmediğim, gözlerinin rengini bilmediğim oğlum. Garip gelmişti her şey. Orman yoluna doğru sürmeye başladım.

Sordum yine cevap vermedi, cam olayından yiğite bahsettim ve cam işkencesini Josephe yapmaya başladık Joseph acayip acı çekiyordu, "Buğra, Buğra" diye bağırmaya başladı. istediğimi almıştım. "Hem sen bilsen ne olacak öldü, karın ve çocuğun öldü." dedi bıçağımı yeniden çıkartıp Josephin bir kulağını kestim acıyla bağırmaya başladı. Sonrasında dilini kestim. Sonrasında bir gözünü çıkardım ve bıraktım. Sen böyle öleceksin dedim. Yiğit bana ne yapıyoruz diye sordu. Alacağımız intikam var dedim oraya girmemiz imkansız dedi. imkanın sınırlarını görelim dedim.

"Dalga mı geçiyorsunzu lan?" diye sordum. "Sınavı geçtin ilteriş." dedi Lütfü. "Ne sınavı?" diye sordum. "Ailenin adresini versen burdan çıkamayacaktın. O silah boş, sadakatini ve güvenilirliğini ölçtük." dedi. Silahı Mert'e geri verdim. Mert Lütfüye baktı. "ilk." dedi ve devam etti. "7 kişi senin gibi buraya geldi ve hepsi adresi verdi. Hepsi de öldü. Sen ilk kez bunu yaptın." dedi. Bir şey söylemedim. "Lütfü birazdan seni odana zütürecek, git oraya yerleş. Yarın sabah 8'de burda ol." dedi. Lütfüye baktım. Yürü der gibi bakıyordu ve zorda olsa ayağa kalktım. Lütfüyü takip ediyordum. Yeniden asansöre bindik. 4.Kata bastı. 4.Kata indiğimizde yine etrafı izledim. Bir katta 6 oda vardı. Büyük bir otel değildi. 21.Odaya geldi kapıyı açtı. Kilitli değildi. "Böyle mi yaşayacağım?" diye sordum, bir tokat attı. Odanın girişinde bir askı vardı, orayı gösterdi. Anahtar'ı gördüm. "Mert Abiyi bekletme." dedi.

Elleri ayakları ve ağzı bağlanmıştı. Ağlıyordu. Kendimi tuvalete attım ve kapıyı kapattım. Aynaya baktım. Ne yapacağım diye düşünürken elimi yüzümü yıkadım. Yeniden içeri döndüm. Eşofmanlarımı giyindim, camları kapattım otelin kapısını kilitledim. Ardından takım elbiseden bıçağı çıkardım. Yavaş yavaş Metin'in karısının üstüne gitmeye başladım. Korkuyla bana bakıyordu. "Korkma." dedim. Bu söylediğim bana da saçma gelmişti. "Bugün istemediğin hiçbir şey yapmayacağız." dedim. "Şimdi ağzını çözeceğim, bağırma, burdan kurtuluşun yok. Bu otelde genelde bizim adamlarımız yaşar." dedim ve ağzını çözdüm. Hiç bir şey söylemedi. Kolundan tutup arkasını çevirdim ve plastik kelepçeleri kestim. Elleri ve ayakları da serbest kalmıştı. Bana bakıyordu korkuyla ve ondan sonra benim vicdanımı paramparça eden o soruyu sordu "Neden?" dedi.

Kapı kırılacak gibi vurulurken uyandım. Kapıya doğru koştum açtım. Lütfü bana bakıyordu. "Ulan git gez eğlen, iç, ben sana uyu mu dedim 17.00'a kadar." diye bağırdı saate baktım. 18.11'di. "Özür dilerim." dedim. "işimiz var çabuk giyin." dedi. Işık hızında giyinip çıktım dışarı, Lütfü asansörün kapısında bekliyordu. Koşarak yanına gittim. "Silahın yanında mı?" diye sordu. "Yanımda." dedim. "Tamam." dedi. "Nereye gidiyoruz." dedim. "Gemiden malları alacağız." dedi. "Ne malları." dedim. "Uyuşturucu." dedi. "Anladım." dedim. Arabaya bindiğimizde Bilal ve Alper yoktu. "ikimiz mi gideceğiz." dedim. "Onlar önden çıktı yetişiriz." dedi. Hızlı gidiyorduk. "Gece uzun sürerse." diye lafa girdim. "O zaman karıyı sabah gönderirim odana sıkma canını o konuda, ciddi ciddi nasıl gibişiyor." dedi. "ilk oldu." dedim. "ikincisi olduğunda kıyaslarız. Güzelse alırım bir gün." dedi güldü. Bir şey söylemedim. En sonunda limana geldiğimizde Alper ve Bilal bizi bekliyordu. Arabadan indik. "Gemi birazdan yanaşacak." dedi Alper. Arkaya baktığımda 25 takım elbiseli adam gördüm. 2 Tane de kamyon vardı. Tahminimce onlar taşıyacak biz izleyecektik. Gemi yavaş yavaş gelmeye başladı. Büyüktü.

Ne mutlu oldu ne mutsuz, utanç yüzüme vuruyordu. Yanına gittim ve oturdum. "Emin misin?" diye sordum. "Başka çarem yok." dedi. Bana döndü. Dudaklarımı öpmeye başladı. Daha önce 1-2 kez yaşasam bile bu kadarını yaşamamıştım. Hoşuma gitmeye başladığında ellerimi boyununa attım ve yatağa yatırdım. Yavaş yavaş üstüne çıktım. Ne yapacağım hakkında bir fikrim yoktu. Meral saçlarıma ellerini attığında onunda istediğini anladım ardından omuzlarımdan itti. Ayağa kalktıve üstündekileri çıkardı. Sütyen ve Küloduyla kalmıştı. Yanıma geri geldi. Gözlerinde ki korkuyu görebiliyordum. "Gel." dedi. Şaşkınlığımı gizleyemiyordum. Tişörtümü çıkartıp attı. Üstüne çıkıp öpmeye başladım. Öpmeyi bırakıp boynuna doğru indim. Sıcaklığı beni benden alıyordu. Boynundan yavaş yavaş göğüslerine indim. Sütyenini çıkardım. Ne yapacağım dercesine gözlerine baktığımda kafamı göğüslerine doğru bastırdı. Göğüslerini yalamaya başlarken acayip zevk alıyordum. Onunda saçlarımı çekişinden bunu anlıyordum. "Eşofmanını çıkar." dedi, titrek bir tonla. Çıkardım. "Gel üstüme." dedi ve yeniden üstüne çıktım, bende sadece boxer, onda ise külodu kalmıştı ve o bacaklarını 2 yana ayırıp beni kabul ettiğinde sürtünüyorduk. Dudaklarını öpüyordum yeniden, üstüne yüklendiğimde sıcacık göğüslerini hissediyordum.

Bir şey söylemedim ama bu işler rahat rahat elini kolunu sallayarak olmuyordu. Ben yapar geçerim demekle olmuyordu 3 gün daha hastanede kaldıktan sonra, taburcu oldum. Doktor bol bol yatmamı söyledi. Lütfü beni otele zütürmeye başladı. "Ne çıkmış konseyden?" diye sordum. "Bir şey çıkmadı hep aynı şeyler işte, paralar toplandı, yapılacaklar konuşuldu." dedi. "Anladım." dedim. Otele geldiğimizde Lütfü beni odama kadar zütürdü içerde bir tane kadın vardı Meral değildi. "Sana Şüheda bakacak. Her türlü ihtiyacınla ilgilenecek." dedi ve odadan çıktı. Şüheda Meral'a göre bu işin içinde daha çok kalmıştı ve ne yapması gerektiğini daha iyi biliyordu. Gittim yatağıma yattım yanıma yattı. "Bir isteğin var mı?" diye sordu. "Yok teşekkür ederim." dedim.

Adresi alıp Lütfü'nün yanına indim, silah çıkarmak ve adamları çağırmakla meşguldu. "Önce gireceğimiz yeri incelersek daha iyi olur." dedim. "Ben bu işleri hiç planlı programlı yapmadım ilteriş. Ne zaman planlı programlı yapsam bir sorun çıktı." dedi. "Şimdi girersek çıkamayabiliriz." dedim. "Mert'in kesin emri var." dedi. "Daha önceden inceleyip ona göre girmemiz ona da mantıklı geldi." dedim. "Ne zaman gireceğiz." dedi. Sabaha karşı 4 veya 5 gibi dedim. En beklenilmedik zaman oydu. Gece bir şeylere hazırlardı ama sabaha karşı yapacağımız bir baskın bize kazandırırdı.

Ev bayağı büyüktü. Benle Lütfü 2.kata çıktık. "Sen sağa ben sola." dedi. Kafamı salladım ve sağa doğru koşmaya başladım, ilk kapıyı açtım, içeride bekleyen bir adam vardı, böbreğine ve kalbine ateş edip, diğer kapıya doğru ilerledim, kapıyı açtım kimse yoktu, son bir kapı vardı, içeriden ses geliyordu, fısıldaşma vardı, kapıyı açtığımda karşımda 2 kadın gördüm, ikisi de ağlıyordu. Kapıyı kapatıtm. "Suat nerde?" diye sordum. "Bu sabah evden ayrıldı ve dönmedi." dedi. O sırada silah sesi geldi. Kapıyı açıp hızla Lütfüye doğru koşmaya başladım.