her şey cinsellik değildir beyler

amk okumadım ama hersey cinselliktir emin ol amk

rezerve

rezerved

eşref beyle uzun uzadıya sohbet ettik. bana inanılmaz derecede güvendiğinden bahsetti. malını, mülkünü parasını, maneviyatını herşeyi ile kızı için bana açtığını söyledi.

ama bunlar özgüveni daha yeni yeni sağlamlaşan sevcan için yeterli değildi ki. onun sevgiye, saygıya, anne-babasının ve sevdiklerinin verdiği değere, öneme ihtiyacı vardı.

bunlardan bahsettim eşref bey'e. duygusal anlar yaşandı bir an. sanki zaman durmuş gibiydi. birden çok geciktiğimi fark ederek müsaade isteyip kalktım eşref bey'in oradan.

yoldan sevcan'a telefon ettim. biraz önce inip yürüyeceğimi, temiz hava almak istediğimi söyledim. geceleri severim. indim otobüsten biraz erkence. turuncu sokak lambalarının altından, salına salına, soğuk havanın ciğerimi yaktığı sokaklardan geçtim usulca. ışığı yanan perdesi çekili pencerelere takıldı gözlerim.

ne hayatlar yaşanıp gidiyordu o ışıkların altında kimbilir? en uzak tepelerin üzerinde yanan tek tük mavi sokak ışıklarını da seyre daldım. göküyüzündeki yıldızlar kadardılar. soğuktan üşür gibi titrek.

devam panpa

devam et panpa okuyoruz

ulan kitap yazıyosun da deneme amaçlı burada mı paylaşıyosun ne hikaye amk

@142 amk ben de aynı şeyleri düşünüyorum hep. pilot bölge insanları mıyız lan biz acaba???

sevcan'ı düşündüm. o gece onu ilk gördüğüm duvarın yanından geçiyordum o sırada. üzerinde oturarak ağlamış olduğu o taş hala oradaydı. bir an ayakta duraksayıp o taşa bakakaldım. yoldan gelip geçenler heykel olup olmadığımı anlamaya çalışıyorlardı muhtemelen. bense içimdeki sevincin dış dünyadan gelen tepkilere gereksinimi olmadığını daha da iyi anlıyordum bu noktada.

sevcan... canını sevdiğim. ne kadar da masumane bir yüzü var? o kumral saçlar o kadar mı yakışır bir insan başına? ya kaşlar? bir şeyi anlatırken bana heyecanla inip kalkışlarına ne demeli? gözler zaten tanımlamak imkansız. o birşeye hayret eder gibi bakan canlı pırıl pırıl kahverengi gözler, bir anda alır zütürür insanı bilinmeyen diyarlara.

öyle canlı, öyle hayat dolu ki aslında... benim yüzyıllarca yürüsem dolaşamayacağım koskoca dünyayı, o bir saat içerisinde dört dolaşır, fır döner...

ama gel gör ki heyhat, gönlünde kalbinde başka birinin sevdası var. hem de aslında suç makinası olan bir serserinin.

bir anda kalbimi öyle bir hırs, hınç, öfke kapladı ki, donakaldığım o yerde sokak lambalarının titrek ışıklarını gözyaşları içerisinde farkedebildim.

eve doğru yürümeye başladım ama sanki ayaklarım basmıyordu kaldırım taşlarına. yol üstündeki tekel bayiine uğradım. çok zamanlar içmem ama o gece efkar dağıtmak farz oldu. aldım kayıtsızca içecek bir şeyler. sonra da ağır adımlarla eve yöneldim.

merdivenlerden çıkarken kalbim heyecanla atmaktaydı. olduğunca kendime gelebilmem için telkinlerde bulunuyordum kendime. ona hissettirmemeliydim kalbimden geçenleri. kırar, üzer, kırılır, üzülürdüm belki de.

kapıyı daha ben çalmadan açtı gülen gözlerle "hoşgeldin" diyerek. ama o bilmiyordu ki o an ağzından milyon defa "hoşgeldin" çıktığını. farkettirmemek için gülerek "hoşbuldum sevcan" diyebildim zorla düğümlenen boğazımla. son "sevcan" ismini söylerken içimdeki hıçkırığı bastırmak istedim. başarılı da oldum sanırım.

hemen banyoya geçip elimi yüzümü yıkadım ayna karşısında. içeriden tabak, çatal, kaşık sesleri geldiğinde anladım yemek için beni beklediğini. anlamsızca yine gözyaşlarımı tutamadım ve hıçkıra hıçkıra ağladım çocuklar gibi aynanın karşısında, aynam beni ayıplar mı diye hiç hayıflanmadan.

lan hemen hatuna aşık mı oldun yav

az önce okumaya ara verdim içeri gidip geldim hangi filmi izliyordum ben mk ya dedim kendi kendime bin çok iyi anlatıyon

bro bu dogruysa asık olursun tabı amk cunku yemek hazırlanıyor tek kelımesı mutlu edıyor ah amk ah

seslendi "bir şey mi oldu" diyerek. "geliyorum" dedim ve hızla sakinleşerek çıktım banyodan. oturduk masaya yemeğe. bir yandan yemeğimizi yerken bir yandan da günlük yaptıklarımızı anlattık birbirimize.

sonra elimde getirmiş olduğum poşeti sordu gülerek,

- hayırdır rakı almışsın efkarlı mıyız bu gece?

- evet. sanırım bu gece biraz dağıtmak istedim kafamı bir sakıncası olur mu sevcan?

diye sordum belki hoşnut olmaz düşüncesiyle. yine ayrı bir tebessümle,

- hayır olur mu hiç hatta birkaç duble sana eşlik edebilirim.

sonra banyoda bir şey olup olmadığını sordu bana. rahmetli babamı hatırladığımı bundan dolayı hüzünlendiğimi söyledim. teselli edici güzel cümlelerle ferahlattı, masayı mutfağa toplayana kadar oldukça rahatlatmıştı içimi.

sürükleyici bir hikaye. anlat panpa dinliyoruz.

+ başlık takip

ardından kurduk çilingir sofrasını. o bembeyaz eller ve kalem gibi ince, estetik parmaklar yok mu işte o ellerle donattı masayı. ben de bilgisayardan dinleyeceğimiz müziklerin hazırlığını yaptım usuldan usuldan.

televizyonu kapattık ve oturduk floresan ışığının aydınlattığı salonumuzun kral masasına. sakiliği ben yaptım milimetrik hesaplamalarla. artı su. artı buz. adana'dan getirdiğim acılı şalgam da cabası. ve ilk kadehlerimizi kaldırdık ve atıldım ondan önce onun sağlığına ve mutluluğuna.

gülümseyerek bardağın dibini bir kez masaya vurdurup çektim fondipi sevcan'ın şaşkın bakışları arasında.

ilk şarkıyı açmak için uzandım bilgisayara heyecanla. ona bu şarkıyı dinletmek için can atıyordum ne zamandır. ve play tuşuna bastım.

http://www.youtube.com/watch?v=NJpQs1fg8tw

sonlara doğru sıçtın bırakıyorum okumayı

durmak yok reyizz..

yazarmısın sen amk