Evet beyler her ne kadar sakaryada yunan tümenlerini üst üste koyup gibtiysekte yunanları anadoludan tamamen atamamıştık. Bizim ordunun taarruz gücü zayıf olduğuı için hızlı uygulanıp çabuk sonuç alıncak bir imha savaşına ihtiyacımız vardı. Çünkü ikinci bir taarruza kalkacak imkanımız olmayabilirdi. Savaş koşullarında savunma yapmak hücum etmekten çok daha kolaydır bu yüzden taarruz eden taraf her zaman için savunan taraftan üstün olmak zorundadır. Anadoluda 200k civarında yunan askeri varken 1 yıllık bi özverinin ardından ancak 186k Türk askeri silah altına alınabilmişti. Öncelikle taarruz için çok büyük hazırlık yapıldı. Halktan son bir kez özveride bulunmasını istedik. Subay ve erler taaruz için eğitim görmeye başladılar (dikenli telleri aşma, süngü hücumuna kalkma vs.) doğu ve güney cephesinden kuvvetler kaydırıldı.

Öte yandan istanbuldaki millici stk'lar işgal altındaki depolardan silah ve mühimmat çalıp (kendi malımızı çalmak zorunda kaldık) anadoluya gönderdiler. Anadolunun sadece mühimmata değil sicili temiz subaya da ihtiyacı vardı. Bunları karşılamakta millici stk'ların göreviydi. 1 yıllık olağanüstü bir hazırlığın ardından sadece süvari birliklerimiz yunanlardan üstün hale gelebilmişti (fakirliğin amk).

Tabi bu hazırlıklar yapılırken mecliste sular ısınıyodu. Mustafa Kemal'in başkomutanlığı 3'er aylık olmak üzere 3 kez uzatılmış ve sonuncu uzatmanında süresi dolmak üzereydi. Mustafa Kemal paşa mart 1922'de mecliste daşşaklı bi konşma yaptı.

"Ordumuzun kararı, taarruzdur. Fakat bu taarruzu tehir ediyoruz. Sebebi, hazırlığımızı tamamen bitirmeye biraz daha zaman lazımdır. Yarım hazırlıkla, yarım tedbirlerle yapılacak taarruz, hiç taarruz etmemekten çok daha kötüdür."

Bunu söyleyerek hem vakit kazanmaya hemde kamuoyundaki acabaları gidermeye çalışıyodu..

edit: imla

Haziran 1922'de taarruz kararı resmen alındı ancak bu karardan sadece 3 kişisini haberi vardı. Cephe komutanı ismet Paşa, genelkurmay başkanı Fevzi Paşa ve Milli savunma bakanı Kazım Paşa ( Musatafa Kemalle 4 oluyo zaaa diye liseli şakası yapmayın). Asıl amaç yok edici bir meydan savaşı vermekti. Mustafa Kemal Paşa 3 yıl 4 aylık süreçte Türk milletini adım adım zafere taşımıştı.

Tabi biz bunları yaparken soysuz yunanlarda savunma planları yapıyodu. ilk iş olarak doğuya karşı savunması kolay olan dumlupınar mevkisine yerleşip tahkim ettiler. 1 yıla yakın boyunca ikmal yaptıkları afyınun güneyinde arka arkaya 5 savunma cephesi kurmuşlardı. Anlıycağınız yunanlar daşşaklı bi savunma planı kurmuştu ve anadoludan çıkmaya niyeti yoktu. (ya seve seve ya da gibe gibe)...

Taarruz planımız çok zekiceydi beyler. Asıl taarruzu 1. ordu afyonun güneybatısından kuzeye doğru taarruza geçecek, 2. ordu afyonun kuzeyine ve doğusuna konuşlanıp düşmanı oyalayacak ve 1. ordu bölgesine destek yollamasını engelleyip ihtiyatları üstüne çekecekti. Süvari kolordusuda (bu adamlar 70 kiloysa 69'u daşşaktır. öyle yiğit öyle kahraman süvari bunlar.) Ahır dağı denen yerden yunan cephesini gerisine sızacak, düşmanın kaçış yollarını tutup ikmallerini kesip haber bağını koparacaktı.

okuyan varsa ses versin beyler duvara anlatıyo gibiym amk

devam ediyorum beyler

19 ağustos 1922'de Tsk Akşehirde bir futbol turnuvası düzenledi. Turnuvayı izlemek içinde bütün daşşaklı komutanlar Akşehire gitti. Tabi ki turnuva bahaneydi beyle. Yunanların dikkatini çekmeden buluşmak ve orduyu Afyona yaklaştırmak için uydurulmuş bişeydi. Çoğu paşa taarruz planına riskli olduğu için soğuk bakıyodu ama anlattığım gibi 1 yıllık olağanüstü şartlarla dizayn edebildiğimiz ordu bu kadardı. Düşmanı tek seferde bitiremezsek ikinci kere saldıracak gücümüz olmayacaktı. En sonunda muhalif paşalarda durumu (istemeye istemeye) kabul ettiler.

En büyük handikapımız yunanların keşif uçakalrıydı. Bir birlik bile kaydırdığımız zaman ifşa oluyoduk. Koca orduyu Afyona kadar gizlice yürütmemiz imkansız gibi bişeydi. Ama kurdun dişine kan deymişti bi kere dinlermiydi uçağını pilotunu?

Bu durumada çözüm gecikmedi. Afyona kadar 5 mola noktası (yol üstündeki en büyük 5 çiftliği mola noktası seçtiler.) belirlendi. Türk birlikleri hava kararınca yola çıkacak, hava aydınlanana kadar mola noktasına ulaşıp ertesi gün hava tekrar kararana kadar mola verecekti. Bir gazimizin ağzından bu yürüyüşü şöyle duymuştum;

"Gülmek, sigara yakmak bi yana hapşırmak bile yasaktı."

En sonunda büyük gün 26 ağustos geldi çattı. Türkün şerefini kurtaracağı, 3 yıllık zulüm ve tecavüzün öcünü alacağı gündü (yeri gelmişken dipnot düşeyim yunanlıların anadoluda yaptığı huur çocuklukları saymakla bitmez ama 11. yunan tümeni bu konuda en azılı düşman birliğiydi.) Başkomutan Mustafa Kemal Paşa, Genelkurmay başkanı Fevzi Paşa, Cephe komutanı ismet paşa 26 ağustosta Kocatepedeki yerlerini aldılar.

Aynı gece süvari kolordumuz Ahır dağlarından gizlice intikale başladılar. (Bu saçma ihmal yunanlı binlere çok pahalıya mal olacak.) intikal sabaha kadar sürdü. Sabah 4:30'da topçular taciz ateşine başladı, 5:00'da stratejik noktalara yoğunlaştılar. Türk piyadeleri 6:00'da tınaz tepeye hücum mesafesinde yaklaşıp süngü taarruzuna başladı (Yunan binlerinde yürek ndıbına bişey olmadığı için yakın mesafede yannanı yiyolar.)

Saat 09:00'da Belentepe düşmandan temizlendi. Aynı gün Kalecik ve Sivrisi'de ele geçirildi. 1. ordu Büyük Kalecikten Çiğiltepeye kadar olan 15km'lik bi bölgede yunan savunmasının birinci hattını ele geçirdi Süvarilerimiz düşmanının arkasına sızarak, ikmal yollarını keserek ve en önemlisi haber bağlarını kopararak "ananızı gibecez olum" mesajı veriyodu. Ciddende öyleydi mesela bütün bunlar olurken izmirdeki yunan karargahının savaştan haberi yoktu. Ayrıca ikmal alamayan düşman hem muharebelerde hemde geri çekilirken mühhimmatsız kaldı. 2. ordu ise oyalama görevini iyi yapıyodu. bu sayede yunanlar buradan diğer cephelere birlik kaydıramıyodu.

Bu arada savaş havadada sürüyoru. 26 Ağustos günü, hava bulutlu olmasına rağmen, Türk uçakları keşif, bombalama ve kara birliklerini korumak için havalandı. Av uçakları gün boyunca sürdürdükleri devriye uçuşları sırasında, dört defa düşman uçakları ile karşı karşıya geldiler. Girişilen hava çarpışmalarında üç Yunan uçağı kendi hava hatlarının gerisine indirildi ve bir Yunan uçağı da bölük komutanı Yüzbaşı Fazıl tarafından Afyon'un Hasanbeli kasabası civarında düşürüldü. ileriki günlerde de keşif ve bombalama uçuşları gerçekleştirildi.

27 ağustos günü Türk birlikleri yeniden taarruza geçti. Bu taarruzlar çoğunlukla süngü hücümuyla ve insanüstü çabayla oluyordu. Kuşatılma ihtimali artan yunanlar Afyonu boşalttı ve aynı gün Türk ordusu Afyona girdi. Karargah Afyona taşındı. 28 ve 29 ağustos günleride taarruz başarılıydı. 5. yunan tümeninin kuşatılmasıyla taarruz durduruldu. 29 ağustos gecesi daşşaklı paşalarımız bir toplantı yaptılar. Hemen harekete geçerek savaşın süratle sonlandırılmasını kararlaştırdılar. Düşmanın çekilme yolları kesip düşmanı çarpışmaya zorlayacaktık, etrafları kuşatılmış olduğu için ya teslim olacak ya da imha edileceklerdi. 30 ağustos günü ise büyük taarruzun son harekatı yani başkomutanlık meydan muharebesi gerçekleşti. 3. yunan kolrdusu ile çekilen birlikler arasına sızma yapan 2. Türk ordusu yunanlıların etrafını sarmış oldu. yunanlıların ana parçası 1. ve 2. kolordu Murat dağı eteklerinde torbaya girmiş oldu (asıl analarını şimdi gibmeye başladık) akşam saat 19:30'a kadar süren muharebede yunan 4. ve 12. tümenleri tamamen, 5. ve 9. tümenleride kısmen imha edilmişti (bu artık yunanlıların direnecek gücü kalmadığını gösteriyodu)

Aynı gün Türk birlikleri Kütahyaya girdi. Bu noktadan sonra savaş kaçma kovalamacaya dönüştü. omo yonono donozo dokmodok diyen arkadaşlar burayı dikkatli okusun. Türk süvarileri dağılan ve parçalanan yunanlıları kovalayarak mevzi almasını engelliyodu. yunan ordusu paramparça ve birbirinden habersiz olduğu için süvariler tarafından basılıp esir ediliyodu. 2 eylülde yunan başkomutanı trikupis 6k askeriyle beraber teslim oldu. Tarihin en büyük ironilerinden biride burda yaşandı, trikupis başkomutan olarak atandığını bizzat Mustafa Kemal Paşa'nın ağzından duydu. Arık Türk ordusunun önünde izmir istikametinde hırpalanmış iki tümen ve bağımsız alaylar ile Bursa istikametinde sağ kanatları tamamen açıkta kalan, arkalarını ise yerlerini bulamadıkları Türk süvarileri saran 3. kolordu kalmıştı. yunanlılar kaçtı, Türkler kovaladı. Son yunan askerleri 9 eylülde izmiri, 17 eylülde ise Bandırmayı deniz yoluyla tahliye etti ve Türk kurtuluş savaşının askeri safhası başarıyla sona erdi.

yunanlılar öyle kanı bozuk binlerdiki Türk askeri analarını bellerken bile sivilleri katletmeyi sürdürdüler. Köyler ateşe verildi, tecavüzler yaygınlaştı. Yakıp yıkma dedikleri taktik (aslında gibip atma olması lazım) yüzünden 1 milyona yakın sivil Türk evsiz kaldı. yunanlıların bu savaştaki zaiyatı 100k'nın üstündeydi. Manzarayı gören Mustafa Kemal Paşa

"Bu manzara insanlık için utanç vericidir. Ama biz burada vatanımızı savunuyoruz. Sorumluluk bize ait değildir"

Sonrada meşhur "Ordular! ilk hedefiniz Akdeniz'dir. ileri!" emrini verdi.

Üç koldan izmir'e ilerleyen ordu 1 Eylül'de Uşak'ı, 2 Eylül'de Eskişehir'i, 6 Eylül'de Balıkesir ve Bilecik'i, 7 Eylül'de Aydın'ı, 8 Eylül'de Manisa'yı geri aldı ve 9 Eylül'de izmir'e girdi.

Esir yunanlılardan 22 işçi taburu kuruldu ve yakıp yıktıkları yerler tekrar yaptırıldı.

Anadolu savaşları sadece düşmanla savaş değildi, aynı zamanda bir ihtilal hareketiydi. Bu zafer sayesinde de anadolu üzerinde hakimiyeti güçlenen Mustafa Kemal ileride kurulcak siysasi hareketin de lideri olmuş oldu. Bundan sonrasını hepimiz biliyoruz zaten sultan istanbulu terk ediyo (ister kaçtı deyin ister mecbur kaldı deyin) mudanya imzalanıyo saltanat kalkıyo vs. vs. Anlatacaklarım bu kadardı beyler okuduğunuz için sağolun, salak salak milli oluş hikayesi okuyacağınıza tarih okuyun diye düşünüp yazdım. hadi eyvallah.




edit: resimli entry niye olmadı lan herneyse gibtir edin.

edit 2: sonunda yaptım amk.