rezevenk

sonra duştan çıktım. kapı çaldı. kapıyı açtığımda karşımda bekiri gördüm. bornozlaydım.bekir zorla içeri girdi ve önce sarıldı ben bekire vurup burdan gitmesini söylüyordum. dinlemedi çığlıklar atıyordum kimse duymuyordu. bornozumu çıkarttı ve sonra kendi soyundu. öpüşmeye başladık. daha sonra kendim bozmuş oldugum amımı bekire verdim. çok güzel yalıyordu bende bu işten zevk almaya başlamıştım. daha sonra bekir içime girdi ve acıdıgını hissettim. git gel yapıyordu. daha sonra memelerimi yalamaya başladı.git gide zevk alıyordum bu işten. ilerde bunu hep yapacagımı bilmeden

Alla Alla

Duştan çıktığımda annem işten gelmişti. kurulanıp annemin yanına gittim. nasılsın kızım diye boynuma sarıldı. bilmiyordu ki artık bir kız değildim. daha bir kaç saat önce kendimi bir krem tüpüyle bozmuştum. annemin kolları arasında ağlamaya başladım. annem ne olduğunu anlamadı ama hiç bir şey sormadan daha sıkı sarılıp o da ağlamaya başladı. ana kız birbirimize sarılmış ağlıyorduk. mersinde de kalamazdım. her yer üstüme üstüme geliyordu. "zütür beni buradan." anne dedim. sadece "tamam." dedi. o yazı atlattıktan sonra annemle birlikte sadece birer sırt çantası alıp mersini terk ettik. kaçtık resmen. nereye gideceğimiz hakkında ikimizinde bir fikri yoktu. annemin biraz birikmiş parası vardı. sağolsun dedemlerinde biraz yardımıyla bizi yarı yolda bırakmayacak kadar paramız vardı. ilk didime gittik. orada 2-3 gün kaldık. fakat annem orada çalışamazdı. böyle böyle manisa, bursa her yeri gezdik. en sonunda kendimizi kocaelide bulduk. kocaeline gelene kadar 6-7 şehir gezdik. kocaeline hiç kimsemiz yoktu. 4 yıldızlı bir otele yerleştik. zaten kaybedecek pek bir şeyimiz yoktu. hiçbir şekilde tutunamazsak mersine geri dönme şansımız vardı...

Niye başıma geldide açtın lan

Ulan necip olayında kız masumsa seni giberim amk o zaman okurken ağlamıştım

Rezerved

6-7 otelde kaldık. annemle hergün çalışabileceğimiz yerler aramaya başladık. bir büfe buldu annem. orada gözleme falan yapacaktı. arada getir zütür işlerine bakacaktı. fakat sahibi olacak heriften hoşlanmadığım için annemin orada çalışmasını istemedim. bu ara bizim otelin sahibiyle muhabbetimiz artmıştı. ufak tefek selamlaşmalar yerini uzun ve kahve eşliğindeki sohbetlere bırakıvermişti.

uzun bir konuşmanın sonrasında yüzeysel olarak patron bizim hayatımızı az çok biliyordu. ve bize birazdan hiç karşı koyamayacağımız bir teklif yapacaktı. otelin sahibi annemi işe alarak bize hayatımızın belkide en büyük kıyağını yapmıştı. küçük bir oda da annemle birlikte kalacaktık. normal yerlerden normal personel asgari ücretten 200-300 fazla çalışıyorsa annem asgari ücrete çalışacaktı. fakat kalacak bir yerimizde vardı. hemen hemen her şey dengelenmişti. gel zaman git zaman hayat akıyordu ve yaz artık tamamen bitmişti. ben lise3e kocaelide başlamıştım. heyecanlıydım. pis geçmişi geride mi bırakacaktım ? yoksa benle mi gelecekti ?

huurlara acımayın gibin geçin huurnun geçmişi olmaz

Sen daha ölmedin mi be olum

çok güzel bin seri yaz

reserved :D

bence başlığa huur yazmak bile yanlış amk olm hiç içiniz sızlamıyor mu lan harbiden bir kadının çaresizliğinden daha kötü ne olabilir ki şu dünyada

Kocaelideki o 1 yılım o kadar güzel geçmişti ki... (bu yıla ait kayda değer bir şey yok. sıradan bir insan gibi geçirilmiş bir yıl, günlükte okudum kadarıyla. özetledim, sizleri sıkmamak adına) yeni yeni arkadaşlıklar edinmiştim. tüm yaşadıklarıma rağmen samimiyetin dozunu arttırmayacak şekilde erkek arkadaşlarımda vardı. ama sevgili falan artık hayatıma sokamazdım. temiz değildim ben. düzgün bir kız değildim. sürekli bekaret arayan , geçmişiyle yargılanan bir toplumda potansiyel bir huurydum. fakat bende insandım. benimde arayışlarım vardı. benimde gönül ortağı istemek en doğal hakkımdı. ama kendime hiçbir zaman mutlu olamacayacağımı , hiç bir erkeğin elini tutamayacağımı empoze etmiştim. geçmişimle bir erkeği kirletemezdim.

bu yıl içinde annem 1 oda bir salon bir eve çıkmıştık. annem otelde çalışmaya devam ediyordu fakat artık kendim mahremimiz vardı. içinde ikinci el eşyalarla dolu ama noksansız denilebilecek bir ev.

yav he devam

halidaki önceki pekekentlik anıları gibi sonu fos olmaz inş

LiSE-4

artık lise sonuncu sınıftaydım. ufaktan başlayan bir üniversite telaşesi içerisindeydim. annem benden daha heyecanlıydı. ikimizde benim iyi bir üniversite kazanmamı istiyorduk. o yokluk içerisinde annem beni dershaneye yazdırmıştı. arada bir dedemlerinde desteğiyle ayakta durabiliyorduk çok şükür. analarımıza iyi davranalım. analarımızın hakkı ödenmez. o yıl canla başla çalışıp sadece derslerime odaklandım ve istanbul üniversitesini kazandım. haberi alır almaz annemde bende havaya uçmuştuk. o yaz annem mahçup olmayayım diye bana bir sürü kıyafet aldı çalıştıklarıyla ,kıyıya köşeye attıklarıyla. annem kocaelide yaşamaya devam edecekti. bende istanbula gidip yurtta kalacaktım. bir de burs çıkarsa annemede çok fazla yük olmadan okulumu okuyabilecektim. kocaeliye yakın olmasıda benim için ayrı bir avantajdı zaten.

Rezerved

rez aldım seri ol oç

ÜNiVERSiTE

artık üniversiteye geçmiştim. annemden uzakta ilk defa başka bir şehirde yaşayacaktım. aslında korkuyordum. istanbula gider gitmez ilk işim yurda yerleşmek oldu. istanbul sandığımdan büyüktü. yurttaki oda arkadaşlarımla tanıştım. canım anamın cebime sıkıştırdığı biraz para vardı. gel zaman git zaman okuluma ve yeni arkadaşlarımada alışmaya başlamıştım. annemle günde 3-4 kere konuşuyorduk. o da hiç alışkın değildi benden uzakta kalmaya. ve tek başına yaşıyordu. bir hafta sonu anneme sürpriz yapmak için annemin çalıştığı otele gittim. annem beni görür görmez gözleri doldu. ana kız ağlaya ağlaya birbirimize sarıldık ve annem izin alıp o gün erken çıktı. birlikte gidip biraz alış veriş yaptıktan sonra evimizin yolunu tuttuk. birlikte güzel bir akşam yemeği hazırladık. fakat birazdan annemin söyleyecekleri pek hoşuma gitmeyecekti...