Devam et knk

tutmaz da panpa resim eyiymiş amk..

Hiç tanımadığım şehir hiç tanımadığım insanlar. Sokaklarda parıldayarak gezen lejonerler. Gerçek manada cadı avındalar. Cüzzam hastaları, yol ortasında garip garip gezenler. Fakir halk yermezmiş gibi hastalıklarla da uğraşıyor. Hastaların tedavisi ise çok kolay. Ölüm

devam panpa okuyorum

Birkaç gün ufak hırsızlıklarla doyurdum karnımı. Yakalandığında başına gelecekleri düşünmüyor insan aç olunca. Ölüm sanki bir kurtuluş biliyorsun ama gene de ölmemek için elinden ne geliyorsa yapıyor insan.
Sıcaklıklar iyice artmaya başlamış. Sarnıçlardaki sular koku yayıyor etrafa. insanlar birer canavar gibi hiç anlayışları yok. Parçalayıveriyorlar göze batanı.
Güzel olduğu anlaşılan bir kadın ama pislik içinde. Acı kahkahalar eşliğinde lejonerler almış bunu. Önce temizleriz hasta değilse gönlümüzü eğlendirir icabına bakarız diyor giyiminden rütbeli olduğu anlaşılan biri.

Biran diyorum ki keşke başka bir çağda yaşasam. Bu kızı görsem belki evlenir bir yuva bile kurabilirim.
Ama elden gelmiyor birşey hepsi savaş ustası ve birer makine. Üzerlerindeki zırh belki benden ağırdır bilemem. Bu düşüncelerimi bir çığlık bölüyor. Bir cadı yakılıyor şehrin ortasında. Umarım ölmez diyor birisi. Ölürse eğlence biter.
Kaç cadı avladıklarını bilmiyorum ama çok insan öldürdüklerine adım gibi eminim

ingilteremi lan bura cin filan anlat

gece sokağa çıkmak şöyle dursun cümle içinde gece kelimesini kullanmak bile insanı ürpertmeye yeter. Çocukları insanlardan korumak için anlatılan canavarlı masallar geliyor kulaklarıma. Gene bı dünyada yaşamadığa kendimi inandıracak kadar sarhoşum. Cebinde beş kuruş yok. Zengin oldukları belli bir ailenin bodrumunda fıçılardan aşırıyorum. Ve sızıp kalıyorum tabi.

Bir tekmeyle uyanıyorum acı içerisinde. Bakın bir fare yakaladım diyor bana tekmeyi atan iri yarı herif. Kafamı kaldırırken gördüğüm prenses güzelliğinde bir kız. Babasına sarılmış korkuyla olanları izliyor. Fakirseniz hayallerle mutlu olursunuz işte. Biran o adamın yerinde olduğumu düşlüyorum. Sonra istemez diyorum istemez. Sefalet içinde hiç kimse kalmadan bana da rahat yok. Zaten açlıktan her yerim kırılırken bir tekme de suratıma geliyor. Kendi kanım ağzımın içinde şimdi.

Kendime geliyor gibi oluyorum. ilk duyduğum ses deniz sesi. Sağlam bir dayaktan sonra tenhaya atıvermişler beni. Olanları hatırlamıyorum ama göğsümde bir acı var. Bıçakla birşeyler kazımışlar vücuduma.
Açlık daha ağır basıyor elbet. Bir iş bulmalıyım ve biraz para biriktirmeliyim. Benim gibi çulsuz ve elinden hiçbir iş gelmeyen insanın yapabileceği işler bellidir. Hammallık. Limana gitmeliyim. Belki bu garibe birkaç kuruş para verirler.

Bir süre bitap şekilde gittiktwn sonra şükür ki limandayım. Millet beni inceliyor ve tiksinerek yüzünü çeviriyor. Halim o kadariçler acısı mı diye düşünürdüm ama herkes benim gibi. Aç, sefil, kirli.
Bu düşüncelerle derme çatma bir klübeye giriyorum. Amacım ordaki en yetkili kişiyi bulup karın tokluğuna razı olduğumu belli etmek. Yoksa çok var benim gibi iş arayan. En aza en iyisini yapmak gerek.
Konuşmama fırsat bile vermedi en yetkili diye düşündüğüm adam. Ne yüzle geliyorsun buraya hırsız herif. Olay nasıl bu kadar hızlı yayılmış olabilirdi ki. Girdiğim evin sahibi ne kadar da variyerli birisiymiş öyle.
Siz nereden biliyorsunuz benim hırsız olduğumu diyorum. Adam gülüyor. Üzerine yazmışlar ya ahmak herif. Hem de ömrün boyunca üzerinde taşıman için de bayağı uğraşmışlar.
Kendi yansımamı görebileceğim bir yere dönüyorum telaş ve panikle. Göğsümde kan ve yara. Bir de okunaklıca kazınmış bir yazı. Hırsız

Daha fazla ortalığı bulandırmadan kaçıyorum oradan. Ben şimdi ne yaparım. Bu yazıyla asla sokaklarda dolaşama. Çünkü gömleğim kapatmaz önümü.
Gören dönüp bir daha bakıyor. Tükürenler küfür edenler. Bir lejonerle karşılaşmadan kendimi atmam lazım buradan.
Bir kıyafet çalıyorum benden birkaç beden büyük birine ait. Ve anlamadınlar diye bilerek kirletiyorum iyice. Artık yazıyı saklayabilirim ama açlığı ve acıyı asla.
intikam bize göre birşey değil. Çünkü intikam almaya kalksam dünyada benden başka kimsenin kalmaması lazım.
Dilencilik yapamam hırsızlık da yapamam. Bir dahaki yakalanmamdan bu kadar kolay paçayı kurtaramaya bilirim.
Kendimi en güvendiğim yere atıyorum. Deniz kenarına. intiharı düşünüyorum. Kolay acısız bir son. Bu düşünceler içerisindeyken güneşimi birisi karartıyor. "Birşeyiniz mi var bayım"

1805 yılında cok ileri bir yıl panpa kraliyet şovalyerli ve hoenhiem döndmeıden bhsediyomuş gibi anlatıoyrsun ama 1805 demişsin 1300 ile 1600 aras ı olmalıydı 1805 te lejyonlrın ne işi var

sardı lan hızlı yaz

devam panpa

devam et dinliyoz

bu ne dil ve edebiyat bölümü bitirme tezi mi

rezerved

Aynı yaşlarda olduğumuz kesin. Kılık kıyafetine bakılrsa bizlerden biri olmadığı kesin. Yüzünde bir gülümseme var ki insanın içini ısıtır. idam mahkumu olan insanın taburesine tekme atsa o suratsız herifleri görmekten se ben bu kızı tercih ederim.
Gülüyorum kendi kendime ne ölüm meraklısıymışım meğer. Niye o zaman bu kaçış ölmek o kadar kolayken.
Sen benden korkmuyor musun diyorum. Neden korkayım ki sizden bayım. Kendinizden başkasına zarar veremeyeceğinize hayatım üzerine bahse girerim.
Gene bir gülümseme var yüzünde. En ufak bir tereddüt yok. Beni de gülümsetiyor.
Size isminizi sormayacağım benim adım maria.
Gereksiz adımı söyleme ihtiyacı duyuyorum ve o arada bir yalan uyduruyorum. Beni adım hırsız deyiveriyorum. Nedenini sormuyor bile. Ekliyorum ben de. Ben doğarken annemi öldürmüşüm babam da bana bu ismi koymuş