Bütün ailem gözlerimin önünde katledilmişti. Ailemin cadı soyundan geldiği söylentisi sebep olmuştu buna.
Cadı olduğundan şüphelenilen insanlar bir kafese kapatılıp suya atılıyordu. Eğer ölmezse cadı ölürse insan olduğu kanaatine varılıyordu.
Bir kargaşa esnasında kaçıp hiç tanınmadığım bir şehire armıştım kendimi.

Hiç tanımadığım şehir hiç tanımadığım insanlar. Sokaklarda parıldayarak gezen lejonerler. Gerçek manada cadı avındalar. Cüzzam hastaları, yol ortasında garip garip gezenler. Fakir halk yermezmiş gibi hastalıklarla da uğraşıyor. Hastaların tedavisi ise çok kolay. Ölüm

Birkaç gün ufak hırsızlıklarla doyurdum karnımı. Yakalandığında başına gelecekleri düşünmüyor insan aç olunca. Ölüm sanki bir kurtuluş biliyorsun ama gene de ölmemek için elinden ne geliyorsa yapıyor insan.
Sıcaklıklar iyice artmaya başlamış. Sarnıçlardaki sular koku yayıyor etrafa. insanlar birer canavar gibi hiç anlayışları yok. Parçalayıveriyorlar göze batanı.
Güzel olduğu anlaşılan bir kadın ama pislik içinde. Acı kahkahalar eşliğinde lejonerler almış bunu. Önce temizleriz hasta değilse gönlümüzü eğlendirir icabına bakarız diyor giyiminden rütbeli olduğu anlaşılan biri.

Biran diyorum ki keşke başka bir çağda yaşasam. Bu kızı görsem belki evlenir bir yuva bile kurabilirim.
Ama elden gelmiyor birşey hepsi savaş ustası ve birer makine. Üzerlerindeki zırh belki benden ağırdır bilemem. Bu düşüncelerimi bir çığlık bölüyor. Bir cadı yakılıyor şehrin ortasında. Umarım ölmez diyor birisi. Ölürse eğlence biter.
Kaç cadı avladıklarını bilmiyorum ama çok insan öldürdüklerine adım gibi eminim

gece sokağa çıkmak şöyle dursun cümle içinde gece kelimesini kullanmak bile insanı ürpertmeye yeter. Çocukları insanlardan korumak için anlatılan canavarlı masallar geliyor kulaklarıma. Gene bı dünyada yaşamadığa kendimi inandıracak kadar sarhoşum. Cebinde beş kuruş yok. Zengin oldukları belli bir ailenin bodrumunda fıçılardan aşırıyorum. Ve sızıp kalıyorum tabi.

Bir tekmeyle uyanıyorum acı içerisinde. Bakın bir fare yakaladım diyor bana tekmeyi atan iri yarı herif. Kafamı kaldırırken gördüğüm prenses güzelliğinde bir kız. Babasına sarılmış korkuyla olanları izliyor. Fakirseniz hayallerle mutlu olursunuz işte. Biran o adamın yerinde olduğumu düşlüyorum. Sonra istemez diyorum istemez. Sefalet içinde hiç kimse kalmadan bana da rahat yok. Zaten açlıktan her yerim kırılırken bir tekme de suratıma geliyor. Kendi kanım ağzımın içinde şimdi.

Kendime geliyor gibi oluyorum. ilk duyduğum ses deniz sesi. Sağlam bir dayaktan sonra tenhaya atıvermişler beni. Olanları hatırlamıyorum ama göğsümde bir acı var. Bıçakla birşeyler kazımışlar vücuduma.
Açlık daha ağır basıyor elbet. Bir iş bulmalıyım ve biraz para biriktirmeliyim. Benim gibi çulsuz ve elinden hiçbir iş gelmeyen insanın yapabileceği işler bellidir. Hammallık. Limana gitmeliyim. Belki bu garibe birkaç kuruş para verirler.

Bir süre bitap şekilde gittiktwn sonra şükür ki limandayım. Millet beni inceliyor ve tiksinerek yüzünü çeviriyor. Halim o kadariçler acısı mı diye düşünürdüm ama herkes benim gibi. Aç, sefil, kirli.
Bu düşüncelerle derme çatma bir klübeye giriyorum. Amacım ordaki en yetkili kişiyi bulup karın tokluğuna razı olduğumu belli etmek. Yoksa çok var benim gibi iş arayan. En aza en iyisini yapmak gerek.
Konuşmama fırsat bile vermedi en yetkili diye düşündüğüm adam. Ne yüzle geliyorsun buraya hırsız herif. Olay nasıl bu kadar hızlı yayılmış olabilirdi ki. Girdiğim evin sahibi ne kadar da variyerli birisiymiş öyle.
Siz nereden biliyorsunuz benim hırsız olduğumu diyorum. Adam gülüyor. Üzerine yazmışlar ya ahmak herif. Hem de ömrün boyunca üzerinde taşıman için de bayağı uğraşmışlar.
Kendi yansımamı görebileceğim bir yere dönüyorum telaş ve panikle. Göğsümde kan ve yara. Bir de okunaklıca kazınmış bir yazı. Hırsız

Daha fazla ortalığı bulandırmadan kaçıyorum oradan. Ben şimdi ne yaparım. Bu yazıyla asla sokaklarda dolaşama. Çünkü gömleğim kapatmaz önümü.
Gören dönüp bir daha bakıyor. Tükürenler küfür edenler. Bir lejonerle karşılaşmadan kendimi atmam lazım buradan.
Bir kıyafet çalıyorum benden birkaç beden büyük birine ait. Ve anlamadınlar diye bilerek kirletiyorum iyice. Artık yazıyı saklayabilirim ama açlığı ve acıyı asla.
intikam bize göre birşey değil. Çünkü intikam almaya kalksam dünyada benden başka kimsenin kalmaması lazım.
Dilencilik yapamam hırsızlık da yapamam. Bir dahaki yakalanmamdan bu kadar kolay paçayı kurtaramaya bilirim.
Kendimi en güvendiğim yere atıyorum. Deniz kenarına. intiharı düşünüyorum. Kolay acısız bir son. Bu düşünceler içerisindeyken güneşimi birisi karartıyor. "Birşeyiniz mi var bayım"

Aynı yaşlarda olduğumuz kesin. Kılık kıyafetine bakılrsa bizlerden biri olmadığı kesin. Yüzünde bir gülümseme var ki insanın içini ısıtır. idam mahkumu olan insanın taburesine tekme atsa o suratsız herifleri görmekten se ben bu kızı tercih ederim.
Gülüyorum kendi kendime ne ölüm meraklısıymışım meğer. Niye o zaman bu kaçış ölmek o kadar kolayken.
Sen benden korkmuyor musun diyorum. Neden korkayım ki sizden bayım. Kendinizden başkasına zarar veremeyeceğinize hayatım üzerine bahse girerim.
Gene bir gülümseme var yüzünde. En ufak bir tereddüt yok. Beni de gülümsetiyor.
Size isminizi sormayacağım benim adım maria.
Gereksiz adımı söyleme ihtiyacı duyuyorum ve o arada bir yalan uyduruyorum. Beni adım hırsız deyiveriyorum. Nedenini sormuyor bile. Ekliyorum ben de. Ben doğarken annemi öldürmüşüm babam da bana bu ismi koymuş

Hiç sorgulamıyor bile. Açsınız herhalde. isterseniz size birşeyler bulup gelebilirim diyor.
Ne açlık, ne acılar. Bir anda huzurdan başka hiçbirşey hissetmediğimi farkediyorum. Özenilecek herşeye hayallerimde yer verdiğim gibi ona da hayallerimde yer veriyorum.
Gururum ağır basıyor. Aç değilim diyorum.
Size iyi günler dilerim bayım deyip yoluna devam ediyor.
içimden bir ses emir veriyor ilk defa. Takip et onu. Kaybetme.
Sanki ilahi bir emirmiş gibi tereddütsüz takibe koyuluyorum.

O yolda yürüyüşü. Konuşurkenki nezaketinden eser yok. Yolları kazarak gidiyor sanki bir hışım. Bu yürüyüşü en son savaşlarda görmüş olmalıyım. O askerlerin yürüyüşü bile korkutmuyor onun yürüyüşü yanında. Ama takip etmekten kendimi alamıyorum. Birkaç kez vaz geçmek istiyorum ama olmuyor. Bir köşeden dönüp gözden kayboluyor. Telaşla peşinden gidiyorum. Bir kol bir kaç hamleyle boğazıma sarılıyor. Bıçağın sıcaklığı ve keskinliğini hissediyorum. Yutkunmak bile ne büyük mutlulukmuş.
Neden beni takip ediyorsunuz bayım. Size kötülük etmiş olamam ve sizin de kötülük yapamayacağınızı biliyorum. Beni neden takip ediyorsunuz.

Gözlerim kocaman açılmış. Ne desem mantıklı bir açıklaması bile yok. Hiç diyorum. Belki bana çalışmam için bir iş bulursun ümidiyle peşinden geldim. Kötü bir niyetim yok yemin ederim. Bıçak boğazımdan iniyor. Ona doğru dönüyorum yüzünde gene bir gülümseme. Başlarda içimi ferahlatan o gülümseme şimdi beni korkutuyor işte.
Sana uygun olmayan bir iş biliyorum. Hayatında asla rahat uyuyamazsın. Vicdanın seni asla bırakmaz. Ama kimseye bir borcun kalmaz dedi. Bu sefer takip etmemi söyleyen oydu. Kafamda kurduğu cümleleri tek tekrarlıyordum. Ne demek şimdi bu. Bu sefer takipden vazgeçmek değil kaçmak istiyorum oradan.

Büyülenmiş gibi takibe devam ediyorum. Kafamda kurgular sıralanıyor bu arada. Ama ne olabilir ki. Açlıktan ölmekten daha kötü değildir ya.
Bir süre sonra şehirden uzak sayılabilecek bir malikanenin önünde duruyoruz. Gördüğüm kadarıyla burası iki katlı biryer. Bahçeyi süpüren insanlar garip giyimli koşuşturan insanlar. Dışarıdan sakin görünen bu ev içeriye girdikçe karınca yuvası gibi hareketlere bırakıyor yerini.
Burada bekle diyor ve içeriye giriyor.

Bir süre sonra gene o insanı her seferinde farklı düşüncelere iten gülüşü. Bahçedeki adamların birinin elinden süpürgeyi alıyor. Yeni bir çaylak geldi artık. Sen içeride çalışmaya başlayacaksın diyor adama. Süpürge şimdi benim elimde. Buraları sürekli süpüreceksin. Burada ne görürsen gör körsün. Ne duyarsan duy sağırsın. Ne derlerse desinler dilsizsin anladınmı hırsız diyor.
Hiçbirşey diyemiyorum. Sen işe başla yemek vakitlerinde yemeğin gelir. Akşamda ben gelir sana yatacağın yeri gösteririm. Bakakalıyorum süpürge elimde.
Sonra da sesiyle irkiliyorum. Hadisene hırsız başlamayacakmısın?

Not: beyler bugünlük bu kadar yazıyorum. Öneriniz sevmediğiniz yerleri yazın.
Bu ilk hikaye deneyimim.

Birkaç ay öylece geçti gitti. Bu arada belirli aralıklarda gene insanlar geliyordu buraya. Gelen süpürgeyi alıyor diğeri içeride çalışmaya giriyordu.
Artık buradakien eski süpürgeci olmuştum. Biri daha gelse de şu içeride ne olduğunu ben de görsem. O çığlıkların içeriye girenlerin dışarıya çıkanların hep bir garipliği var. Kan damlaları gene ortada sürüklenerek zütürülen adamdan geriye kalan tek şey. Öğrendiğim gibi soru yok. Merak yok. Sadece işini yapmak

Ve büyük gün gelip çatıyor. Yeni bir garip geliyor buraya. Karşımdakinin konuşmasına fırsat bile vermiyorum. Süpürgeyi tutuşturuveriyorum eline. Hadi gidelim diyorum mariaya.
Acelen ne hırsız. Gel bakalım peşimden. Tıpkı 6 ay önce olduğu gibi. Gene takip ediyorum mariayı.
Dar bir koridor geniş bir sofaya açılıyor. Göz alabildiğine geniş ve sayamadığım kadar oda. Dışardaki kargaşadan içerde eser yok. Ölüm sessizliğini bir kapının açılması bölüyor. Yanımıza gelen adam yaşlı sayılabilir evet ama ben gibi en az 4 kişiyle aynı anda başedebilir kolaylıkla. Hoşgeldin hırsız. Sonunda gelebildin demek. Geç otur şöyle. Yeni görevini anlatmamıza izin ver. Sanki başka bir seçeneğim var gibi

Artık bir işkenceci olacaksın hırsız. Biz burada adalet dağıttığımıza inanıyoruz. Her yerde bizim adamlarımızı bulman mümkündür. Hırsızları, katilleri, tecavüzcüleri. Hepsi için belirlediğimiz bir ceza var. Tıpkı sana olduğu gibi. O adamlar senin infaz meleklerindi hırsız. Şimdi söyle bakalım. Onlardan biri olmak ister misin.

Önrüm boyunca taşımak zorunda olduğum bir iz bırakan insanlardan biri mi olacaktım şimdi. Başka çaremin olmadığı gerçeği gene yüzüne çarpıyor. Ama ben daha önce hiç kimseyi incitmedim. Nasıl bir insana kıyarım.
O sırada içeriye bir adam getiriliyor. Suçu ne diyorlar tecavüzmüş. Saçlarından tutup yüzünü kaldırıyorlar yukarıya. O zaman tanıyorum onu. Bu adam o güzelim kıza tecavüz eden lejoner rütbelisi.
Birden içimde engel olamadığım bir öfke belirdi. Benim hayallerim olamayan kızlar. Annelerinin babalarının biricik kızları. Bu domuzlar yüzünden hayatlarını yitiriyorlar.
Bu adamı ben almak istiyorum babalık. iznin var mıdır

Eğer işine kin karıştıracaksan hiç bulaşma hırsız. Biz adalet dağıtıyoruz en azından buna inanıyoruz. Dokunulamaz zannedilen insanların dokunulabilir olduğunu gösteriyoruz herkese. Unutma hursız bir insana dokunabiliyorsan ona zarar da verebilirsin.
Eğer işine kendi şahsi menfaatlerini karıştırırsan bizden biri değil bu adamlardan biri olursun anladın mı.
Anlamasına anladım da ihtiyar sen nereden anlayacaksın ki kin mi yoksa adalet mi benim yaptığım.
Aslında insan vücudu ölü de olsa konuşur hırsız. Bir bıçak yarası kesilmiş bir kol koparılmış bir kafa. Hepsi yapanın ne hissettiğini açıkca söyler. Eğer adalet dağıttığına inanırsan sadece gerekeni yaparsın ama işin içine kendini katarsan gerekenden fazlasını yapman kaçınılmaz olur hırsız. Bizi katillerden ayıran özellik de işte bu