Acemilikte 2. Haftam, bir baktım ki Mahmut abi para göndermiş, ağladım dıbına koyayım. Çocuk gibi ağladım. Millet annnesiyle, sevgilisiyle konuşur ağlardı. Ben ustam bana para yolladı diye ağlıyordum. Giderken zaten para vermişlerdi bana. Oğlum düşünün, anneniz babanız 11 sene aramamış sizi 11 sene. Çocukken gibtir etmişler seni. Deden dövmüş ama yanında çalıştığın adam para yolluyor, üzüleyim mi sevineyim mi bilmiyorum. Her gece uyurken anneme ve babama lanet ederek uyuyordum. Nefret ediyorum onlardan, bir insan ailesinden nefret eder mi ? Ben ediyorum işte. Acemilik bitti geldim izmire tekrar. Usta yerim Tekirdağ. Birkaç gün iznim var gittim ustalarımın elini öptüm. Yine para sıkıştırdılar cebime istemedim, zorla verdiler. Aklım dedemden çaldığım paradaydı. Tekirdağ’a gitmeden önce onların yanına uğrayayım dedim. Gittim Balıkesir’e, gittim evine. Belki öldüler haberim yok. Açtı kapıyı Dedem, şaşırdı. Hoş geldin dedi sadece. Anneannem sarıldı ağladı. Öptüm ellerimi, giderken aldığım paranın fazlasını verdim koy dedi Dedem parayı cebine. 8 yılda yaşadıklarımı anlattım. Şimdi usta birliğine gidiyorum dedim, para verdiler. Ne yapacaksın dediler askerden sonra, izmirde kalacağım dedim. Dedem, anneni görmeye gidelim gel dedi. Şeytan görsün yüzünü o lanet kadının, benim ne annem ne de babam var dedim, çıktım evden. Gitmeden kardeşimi sordum. Hala annem olacak kadınla kalıyormuş, iyiymiş o. Ona karşı bir nefretim yoktu, sevgim de yoktu açıkçası.