Koğuşlarımız belli olmuş, eğitim elbiselerimiz dağıtılmıştı. Ortama çabucak alışmış ve eğitime başlamıştık, eğitimler zevkli ve ağır şartlarda devam ediyordu. Foça'daki ilk haftamızda timlere ayrılmıştık, tüm eğitimimiz boyunca her adımımızı birlikte atacaktık çünkü, bu tim olmanın ve paylaşmanın gereğiydi. Bütün zamanımız Güneydoğu'nun ağır şartlarında hayatta kalma ve bölücü örgütü çökertmek üzere programlanmış bir eğitim sistemine dayalı şekilde geçiyordu.
Hiç unutmam bir gün sabah mıntıkasında yerlerdeki çöp ve izmaritleri toplarken beni yanına çağıran bir onbaşı;

- Oğlum askerde hiç dayak yedin mi?, diye sorduğunda cevabım;
- Hayır komutanım yemedim, oldu.

Beyler biraz daha destek lütfen bu ne böyle? Gibine takan yoksa hiç meşgul etmeyelim birbirimizi .