reserced

Rez alim

Rezrved

Rez okurum

Rez amke okurum

Bacak ne durumda?

Rezzzers

Gözlerimi açtığımda kendimi Ankara GATA'da buldum. Aradan sekiz gün geçmişti. Ben yoğun bakımdan yeni çıkmış, yarı baygın bir halde etrafıma bakınıyordum. Odada bulunan birkaç hemşire başımda bekliyordu. Bir ara odanın cdıbına baktığımda annemi ve babamı gördüm. Annem ağlıyordu bir anda yere yığıldığını gördüm, ana yüreği dayanamamış, oracıkta bayılmıştı. Bense annemin bayılmasıyla adeta yıkılmıştım. Doktorlar tarafından anneme yapılan müdahalenin peşinden, ayıldığını görünce az da olsa rahatladım. Ellerimle cama doğru işaret yaparak iyi olduğumu anlattım. Günler acıda olsa geçiyor, tedavilerimse devam ediyordu. Kısa bir süre sonra yoğun bakımdan çıkarılmış, gazi arkadaşlarımın yattığı odalardan birine alınmıştım. GATA'da yattığım sürede bir çok kez ameliyat oldum, buradaki tedavim iki buçuk sene sürdü. Taburcu olduktan kısa bir süre sonra emekli oldum ve evlendim, devlet tarafından bana sağlanmış olan kontenjanla işe başladım. Dönem dönem TSK Rehabilitasyon ve Bakım Merkezinde tedavi görmekte, eşimle ve ailemle birlikte mutlu bir hayat sürdürmekteyim.

Okuyan herkese ilgilerinden dolayı teşekkür ederim..

devam kardeşim

Sanki dünya başıma yıkılmış, yaşayan bir ölü olmuştum. Halen mevziiye girip şehit arkadaşlarımın üzerine mermi yağdırmaları gözümün önünde canlanıyor, bu canımı daha çok yakıyordu, kendi acımı hiç hissetmiyordum. Onlar değil adeta ben on sekiz kez şehit olmuştum . Tam bunları düşünürken gelen helikopter sesiyle gerçek dünyaya döndüm. Helikopter tozu dumana katarak bulunduğumuz tepeye indi, önce şehitleri sonra da beni helikoptere yüklemeleriyle birlikte Hakkari Tugay Hastanesi'ne doğru havalandık. Görevli helikopter personeli sürekli benimle konuşuyor, şuurumun açık kalmasını sağlayarak şoka girmemem için çabalıyordu.

Rezzers

Ses yok mu beyler ?
Up up ??

• Devam beyler elimden geldiğince titiz davranmaya çalışıyorum bir yandan da iş güç kusura kalmayın..
Artık çatışma sona ermişti, sadece uzaklardan kegib kegib silah sesleri geliyordu. Yere çöken komutanım, arkadaşlarımın da yardımıyla beni sırtına alarak ayağa kalktı. Henüz birkaç adım atmıştı ki; ayağımın yerde süründüğünü ve sağa sola döndüğünü hissettim, canım çok yanmıştı.
- Ayağım acıyor, diye bağırmaya başladım. Komutanım, yanımdaki askerlere;
- Yardım edin, diye bağırınca; bir arkadaşım ayaklarımı tutup kaldırırken, diğeri emniyetimizi sağlıyordu.
Yaklaşık on dakikalık bir yürüyüşten sonra bölüğün bulunduğu tepeye vardık. Sıhhiyecilerin ilk müdahalesi sürerken bir yandan da şehit düşen arkadaşlarımızı benim yanıma taşıdılar. Olayın vahameti asıl o zaman meydana çıkmıştı, başımı ne tarafa çevirsem şehit arkadaşlarımı görüyordum. Çok değil birkaç saat önce gülüşüp oynuyor, gelecekle ilgili hayaller kuruyorduk.

Sesler yaklaşınca teröristler iyice tedirgin olmuş, mevziiden çıkıp dere yatağına doğru kaçmaya başlamışlardı. Onların uzaklaştığından tamamen emin olduktan sonra, gelen seslere cevap vermek istedim. Komutanım;
• Sağ kalan var mı?, diye sesleniyordu,
• Yaralıyım, diye bağırdım.
• Sen kimsin ?, diye bir ses geldi, son gayretimle kendimi tanıtabildim, komutanım ve iki arkadaşım mevziiye girdiler. Komutanım;
• Neyin var oğlum, diye sordu, ben ayaklarımı hissedemediğimi ve başımdan yaralandığımı söyledim.
Yirmi dört kişilik timden geriye beş kişi geri çekilmeyi başararak kurtulmuş, on sekiz arkadaşım şehit düşmüş ve sadece ben yaralı olarak kurtulmuştum.
Arkadaşlarım üzerimdeki şehitleri kaldırdı. Beni gören komutanım;

- Oğlum merak etme bacakların yerinde, seni hemen bölüğün bulunduğu tepeye taşıyacağız, dedi.

Trenddde hım

Devam et devam

Sık cem hadi rezarvuar

REZa Zarrab

rezz okurum 4.sayfa

işte burası çok acıdır ki Silah sesleri azalmıştı azalmasına ama bulunduğum yerin alt kısmından kulaklarıma Kürtçe konuşarak gelen teröristlerin sesi geliyordu . Aniden mevziiye üç kişi girdi, yerde yatan tüm arkadaşlarıma tekme atıyor, sağ kalan var mı diye kontrol ediyorlardı. Halen emin olmamış olsalar gerek, bununla yetinmeyip şehit olan arkadaşlarımı ve beni ellerindeki kaleşnikoflarla (otomatik tüfek) taramaya başladılar. “Allah'ın taktiri bu ya, üzerime yığılan şehit arkadaşlarımın cansız bedenleri kurşunların bana ulaşmasını engellemiş ve şehit olmalarına rağmen benim hayatımı kurtarmışlardı”. Bir ara arka taraftan sesler gelmeye başladı, bölükteki bir komutanımın mevziiye seslendiğini duydum. Fakat teröristler halen başımda dikildiğinden ona cevap veremiyordum, ses çıkarmadan kendimi Allah'ın takdirine emanet etmiştim.