Rezzzzz

rez devam et

Yaz artik

Rezzzzzz broo

gibtir amk usta birliğinr gitmiş 3 ay daha eğitim almışmış dal yarak o dönem birliğindeki ilk gününden operasyona çıkıp şehit olan o kadar babayiğit var ki bari bu salak hikayeyle onurlarını kirletme şehitlerimizin

Rezervaturarlaştırımaşçılarcasına

Reserved

Rezerved

Dakikalar geçmek bilmiyordu, ana grup bize ateş ediyor alt tarafımızdaki dere yatağından ise mevziimize doğru yaklaşık on beş kişilik bir sızma grubu yaklaşıyordu. Onların geldiğinin farkında değildik, ama sızma olabilir düşüncesi ile arada bir el bombası atarak dere yatağını yokluyorduk.
Sızma grubundan birkaç kişi iyice yaklaşmış biz ise onları fark edememiştik. Karşı tepeye ateş ederken, ayaklarımın arasına bir el bombası düştüğünü fark ettim. Hiçbir müdahalede bulunamadım, çünkü düşmesi ve patlaması bir anda olmuştu. Ayaklarımı hissetmiyordum, silahımı yanıma bırakıp vücudumu yoklamaya başladım. Sol elimi uzatıp kalçamı yokladığımda, kalçam ile dizim arasında kalan bölgede elimin kemiğe değdiğini hissettim. Büyük bir yarık vardı, sakin olmaya çalışarak kendimi yoklamaya devam ediyordum. Bu arada sağ dizimin altındaki kemiğin parçalandığını hissettim çünkü elime kemik parçaları batıyordu. Bacağım ile gövdem arasındaki bağlantıyı bir et parçası sağlıyordu. Yaralanmıştım fakat sıcağı sıcağına hiçbir acı hissetmiyordum, kendimi bir iki metre geriye çekerek sırtımı mevziiye dayadım.
Henüz yaslanmıştım ki ne olduğunu anlayamadan bir arkadaşım;
- Vuruldum, diye inleyerek bacaklarımın üzerine yığıldı.
Kusura bakmayın beyler yazıyorum biraz geciktim okuyan yok sanıyodum varmış ..
Devam..

O kadar şaşkın ve heyecanlıydım ki hiçbir şey hissedemiyordum. Üzerimize yağmur gibi mermi yağıyordu, birkaç dakika daha geçmemişti ki bir arkadaşım daha,
- Yandım anam, diye feryat ederek göğsüme yığıldı.
Adeta nutkum tutulmuştu. Yaralı ve çaresizdim, arkadaşlarımın cansız bedenleri üzerimi örtmüştü, hiçbir şekilde hareket edemiyordum. Sızma grubu tarafından sürekli el bombası atılıyordu, artık barut kokusu yüzünden nefes alamaz hale gelmiştim. Birkaç dakika sonra arka tarafımda bir el bombasının daha patladığının hissettim, bu patlamayla birlikte kafamda bir yara açıldığını hissettim. Başımdan akan kanlar gövdeme doğru süzülüyordu, artık iyiden iyiye sonumun geldiğini hissediyor, herkes gibi ecelimle ölmeyeceğimi düşünüyordum. Bu mevziiden sağ çıkamayacağımı anlamıştım, yaşantım gözlerimin önünden film şeridi gibi akmaya başlamıştı. Acaba ben ölürsem ailemin hali ne olacak ve bu duruma nasıl dayanacaklardı. Vurulan başka bir arkadaşımın daha üzerime yığılmasıyla beraber iyice nefes alamayacak ve hareket ettirebildiğim tek uzvum olan kollarımı da hareket ettirmeyecek hale gelmiştim. Zaman geçtikçe yavaş yavaş havanın aydınlandığını hissetmeye başladım.

işte burası çok acıdır ki Silah sesleri azalmıştı azalmasına ama bulunduğum yerin alt kısmından kulaklarıma Kürtçe konuşarak gelen teröristlerin sesi geliyordu . Aniden mevziiye üç kişi girdi, yerde yatan tüm arkadaşlarıma tekme atıyor, sağ kalan var mı diye kontrol ediyorlardı. Halen emin olmamış olsalar gerek, bununla yetinmeyip şehit olan arkadaşlarımı ve beni ellerindeki kaleşnikoflarla (otomatik tüfek) taramaya başladılar. “Allah'ın taktiri bu ya, üzerime yığılan şehit arkadaşlarımın cansız bedenleri kurşunların bana ulaşmasını engellemiş ve şehit olmalarına rağmen benim hayatımı kurtarmışlardı”. Bir ara arka taraftan sesler gelmeye başladı, bölükteki bir komutanımın mevziiye seslendiğini duydum. Fakat teröristler halen başımda dikildiğinden ona cevap veremiyordum, ses çıkarmadan kendimi Allah'ın takdirine emanet etmiştim.

rezz okurum 4.sayfa

REZa Zarrab

Sık cem hadi rezarvuar

Devam et devam

Trenddde hım

Sesler yaklaşınca teröristler iyice tedirgin olmuş, mevziiden çıkıp dere yatağına doğru kaçmaya başlamışlardı. Onların uzaklaştığından tamamen emin olduktan sonra, gelen seslere cevap vermek istedim. Komutanım;
• Sağ kalan var mı?, diye sesleniyordu,
• Yaralıyım, diye bağırdım.
• Sen kimsin ?, diye bir ses geldi, son gayretimle kendimi tanıtabildim, komutanım ve iki arkadaşım mevziiye girdiler. Komutanım;
• Neyin var oğlum, diye sordu, ben ayaklarımı hissedemediğimi ve başımdan yaralandığımı söyledim.
Yirmi dört kişilik timden geriye beş kişi geri çekilmeyi başararak kurtulmuş, on sekiz arkadaşım şehit düşmüş ve sadece ben yaralı olarak kurtulmuştum.
Arkadaşlarım üzerimdeki şehitleri kaldırdı. Beni gören komutanım;

- Oğlum merak etme bacakların yerinde, seni hemen bölüğün bulunduğu tepeye taşıyacağız, dedi.

• Devam beyler elimden geldiğince titiz davranmaya çalışıyorum bir yandan da iş güç kusura kalmayın..
Artık çatışma sona ermişti, sadece uzaklardan kegib kegib silah sesleri geliyordu. Yere çöken komutanım, arkadaşlarımın da yardımıyla beni sırtına alarak ayağa kalktı. Henüz birkaç adım atmıştı ki; ayağımın yerde süründüğünü ve sağa sola döndüğünü hissettim, canım çok yanmıştı.
- Ayağım acıyor, diye bağırmaya başladım. Komutanım, yanımdaki askerlere;
- Yardım edin, diye bağırınca; bir arkadaşım ayaklarımı tutup kaldırırken, diğeri emniyetimizi sağlıyordu.
Yaklaşık on dakikalık bir yürüyüşten sonra bölüğün bulunduğu tepeye vardık. Sıhhiyecilerin ilk müdahalesi sürerken bir yandan da şehit düşen arkadaşlarımızı benim yanıma taşıdılar. Olayın vahameti asıl o zaman meydana çıkmıştı, başımı ne tarafa çevirsem şehit arkadaşlarımı görüyordum. Çok değil birkaç saat önce gülüşüp oynuyor, gelecekle ilgili hayaller kuruyorduk.

Ses yok mu beyler ?
Up up ??

Rezzers