12. sınıf hakkında söyleyebilecek pek bir şeyim yok, fakat belki hayatımın güzel bir dönemi denebilirdi, lisede sadece 2 senem düzgün geçmiştir, biri 9 diğeri 12. sınıftı zaten, 9. sınıfta malum Ebrar vardı, 12'de mi? 12'nin avantajı da Ebrar yoktu. işte böyleydi be beyler, bir zaman aradığınız, onsuz yapamıyorum sandığınızı, unuttuğunuzda hayat gelişiyor, sizin için açılıyordu. imajımı eskiye çevirdikten sonra bir çok kızın gelip benle konuştuğunu farkettim, G'yle başlıyan bir adı olan bir hatun vardı. Kızıl saçlı ve yeşil gözlüydü, tamam çakma kızıldı ama kızın yemyeşil gözleri vardı beyler. Görseniz, öyle parlardı gözler işte. Neyse bu G'yle başlayan hatun bir kaç defa beni inatla evine bile çağırmıştı, ders çalışırız hesabına. Ama hiç gitmedim beyler, Nilgün'den sonra, Zeynep'in anlattıklarından sonra, Bade'den sonra, Masal'ı kırdıktan sonra. Hayatımda yeni bir kız ya da ciks istemediğimi farkettim, sayısız ucuz şarap ve sigaradan sonra da bunu farkettim. Hala alkol kullanır sigara içerim ama artık takunu çıkartmıyorum. işte 12. sınıf için ben şunu diyebilirim, yaptığım hatalardan sıyrılmış bir Ata'ydım, artık kaçmıyordum, ayağıma basanın ben de ayağına basıyordum, duygularımı da gidip saklamıyordum fakat artık okulda bizim ekip hariç kimseye de bir duygu hissetmiyordum. Ebrar'ı kafamdan atmıştım. 12. sınıfım Şubat ayına kadar böyle geçti işte beyler Şubat ayından sonra ise şöyle geçti: Zeynep yurtdışına gidiyordu ve Almanya'nın üniversiteye alması için gereken tüm sınavlara girmişti, ben sınavlarıma hazırlanırken o da sabahları okula geliyordu benimle, nasıl mı oluyordu? Şöyle, okul girişinde 4 senedir zaten bizim ekiple kahvaltı ediyorduk, şimdi Ebrar'ın yerini Zeynep almıştı, işte öyle takılıyorduk. Ebrar sanırım Efe'den ayrılmıştı, pek beraber ortalıkta gözükmüyorlardı fakat komiklik bu ya, Zeynep'le ben sürekli beraberdik hatta o kadar bir seviyeye geldik ki, "sana nasıl sevişileceğini gösteririm"e kadar geldi. Ben de kabul ettim açıkçası çünkü: her şeyi bilmek istiyordum. Tüm bu olay boyunca kıyafetler üstümüzdeydi fakat ilk tanıştığımız dönem bir kere de aramızda bir yakınlaşma geçti fakat bu utandığım bir olay olduğundan pek anlatmak istememiştim ama ne de olsa artık bunları söylediğimize göre, anlatalım. Zeynep göğüs ucuna piercing taktırmıştı ve yurtdışında bir yere gitmişti, orada yaptırmıştı. Açıkçası ben inanmamıştım o da "hehe yaptırmadım" zaten dedi. Daha yeni tanıştığımızdan bir anda zorlamak istememiştim ama "Madem öyle niye yaptırdım diyorsun Zeynep kafayı mı yedin?" dememle beraber üst kısmının çıplak bir fotoğrafını atmıştı, piercing direk orada duruyordu. "Yalan söylemek, korkaklık bize yakışmaz Ata bey" demişti. Yani Zeynep her ne kadar arkadaş olsa da başlangıçta pek o şekilde başlamadık. Neyse dönelim konuya Kaan'ların evinde yurtdışından bana aldığı hediyeyi içerken Zeynep'le biraz yakınlaşmıştık, yakın oturuyorduk, sonra piercingini gerçekten görmek istedim, o da gösterdi. Biraz işler böyleydi yani beyler. Sonrasında iyice arkadaş olduğumuzda açıkça söylemek gerekirse benim kadar iri birinin ayakta yapabileceği ve gerçekten bir çok kızın memnun olabileceği pozisyonlar gösterdi diyebilirim, ben çok iri olduğum için bazı durumlarda sıkıntı olabiliyordu çünkü. Neyse, onun da sınavları bitince benim sınavlarıma beraber çalışır hale geldik, iyi bir Üniversite'ye girmemde çok büyük rolü olanlardan biri de Zeynep'tir beyler ama Zeynep'in en sevdiğim yanı bazen Efe'yle uğraşmasıydı. Ona gelip Ebrar'ın yanındayken, ona kahve zütürürken yanağından makas alıp "Naber tatlı çocuk" derdi. Sonra da "istersen bizimle otur" diyip benim oturduğum masayı işaret ederdi. Her defasında çocuk koşarak kaçardı, Zeynep de nolduğunu anlamıyormuş gibi "Allah allah" diyerek uzaklaşırdı. Zeynep tam bir çılgındı ve Ebrar onu kıskanıyor gibi hissediyordum.