Akşam 5 gibi geldiklerinde hepsinin yüzünde güller açıyordu. Timur hoca önce lahmacun sonra dondurma ısmarlamış bunlara. Koca koca insanların bir dondurmayla bu kadar mutlu olmaları şaşırtıcı değildi. O kadar zor bir yaşam sürüyorduk ki bir dondurma bile mutlu etmeye yetiyordu herkesi. Edam benide düşünmüş lahmacun ve dondurma getirmişti. Ama umurumda değildi acilen olanları anlatmam gerekiyordu edaya. Akşam saat 8 gibi insanlar çekilince çardağa çağırıp anlatmaya başladım. Oda bu olanlara çok şaşırmıştı ama Ankara'dan beri paranoya içinde olduğumu düşünüyordu. Sıcak güneşin altında kafanda kurup kurup akşamları rüyanda yaşıyorsun dedi... Eda bile bana bunları söylüyordu. Aslında beni umursamadığından değil inançsız olduğundan böyle yapıyordu. Ona göre cinler rüyalar abimin intiharı falan hepsi pgibolojikti. Ona evde bulduğum kumaşları gösterince,

- Eee ne var bunda hepimizin evinde yok mu duvarlarda asılı ayet kuran falan..

+ Varda altlarında hiç birinin resimler yok değil mi...

resimleri ilk başta karanlıkta fark edememişti.. El feneriyle dikkatlice baktığında ürperdi benim ona bahsettiğim abimin defterindeki üç gözlü karışık bir yaratık vardı ayetin altında. Hemen mantıklı açıklamalar yapmaya çalıştı ama korkmuştu belliydi. işte bizim kültürümüzde olmasa da arapların belki böyle islam diniyle harmanlamış mitolojik yaratıkları vardı falan anlattı da anlattı. Abinde bir yerden denk geldi oda çizdi hepsi tesadüf düşünsene muhafazid’in atını Burak'ı tıpkı yunan mitolojisindeki pegasus şimdi ben buna nasıl inanayım dedi... Bence bunların hepsinin bir açıklaması var. Zaten bu köyde Arap ve Süryanilerden oluşan karışık bir köymüş... Şaşırdım nerden biliyorsun dedim buğün ilçede insanlardan öğrendik daha ne söylediler dedim. Sustu. Iyice paranoya'ya bağlayacaksın dedi... Önemli başka birşey söylemediler zaten rahat ol dedi. Köyün Süryani olması Aramilerle bir bağlantı olduğunu ortaya çıkartıyordu. Çünkü Süryaniler Aramilerle köken olarak akraba kabile olarak kabul ediliyordu.. 3000 sene sonra bile Arami kentinin yanı başında Süryani köyünün olması çok şaşırtıcıydı... Bunları düşünürken Edayı deli gibi özlediğim aklıma geldi. Karanlıkta gözleri parlıyordu haftalardır kokusunu bile almamıştım... Bakışlarımdan anlamış olmalı ki, gülümsedi içten bir tebessümle...

Nihayet köye varmıştık...

Timur hoca minibüsün sesini duymuş olmalı ki gittiğimizde bizi bekliyordu. Ama Yakub hocanın yüzü beş karıştı. Yavşak birde kalkmış bana övüyor. Ulan yağını siz yediniz cefasını biz çektik. Utanmaz herif... Ben minibüsü park edip direk araziye geçtim. Kübra'nın lisans öğrencilerine fırça kaydığını görünce gittim o sinirle birde ona çattım... Ağlayarak bastı gitti...

1 saat sonra geri döndü özür diledi alttan alarak bişeyler deyip açmaya gitti. Açma kazılarda genelde 10x10 ya da 4x10 ya da 2x2 şeklinde açılırdı. Kademeli şekilde inilir eğer gerekırse kuzey güney batı doğu doğrulutulu büyütülebilirdi. iki açmanın sorumluluğu bende 1'i eda ve Kübra’daydı. Benim açmalar doğu yöndeydi. Genelde buluntuların yazıtların çoğu A1 numaraları açmada yani benim baktığım açmada çıkıyordu... Yakub hoca Timur hocayla öğleden sonra alanı gezmeye geldiler. Yakub hoca şaşırmıştı. Yazıtları görmek istiyordu. tam A1 in yanından geçerken küçğk bir tablet daha çıkarmıştı işçi Ağit. Ağit diğer işçiler gibi değildi. Doğru düzgün işini yapan gerekmedikçe kürtçe konuşmayan bize böyle garip gözle bakmayan bir çocuktu. Yakub hoca hemen tableti isteyip eline aldı. Fırçayla temizleyip baktığında assurca dedi...
Yakub hoca bunun kaydını alın buluntu çantasına koymayın bende kalsın gidip çözeyim dedi. Bende hemen 2 dakikada kataloğa ekleyip geriye eline uzattım. Timur hocayla birlikte konuşarak gittiler. Akşam 4 olduğunda bizde herşeyi toparlayıp köye gittik. Hocalar tablet üzerinde çalışıyordu çardağın altında. Hemen elimi yüzümü yıkayıp tişörtü değiştirip yanlarına gittim. Yakub hoca mükemmel bilgilerin olduğunu söyledi... Tablet bir mektuptu. Mektupta Assur kralı II. Adad-nirari bir kâhinden yardım istiyordu. Kâhinin ismi ve yerleşmenin isminin yazmasına rağmen çok tahrip olduğundan o bölge okunamamıştı. Muhtemelen başka tabletlerden yerin isminide öğrenecektik. Yakub hoca derin bir nefes alarak II. Adad-nirari karısının hastalığı için bir büyü talebinde bulunduğunu söyledi. Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü. Gördüğüm kabuslar abimin cinlenip intiharı gittiğimiz büyücüler yaşadığım bütün süreç yine zihnimin her noktasını işgal etmişti. Hemen lafını bölüp ne büyüsü dedim.. Bilmiyorum başka bulunan tabletlere ve yazıtlara bakmam lazım tahminimce II. Adad-nirari kalkıp burdan böyle bir istekte bulunuyorsa muhtemelen o dönem burası büyücülükle ünlü bir yerleşim merkeziydi dedi.. Hafifçe sandalyeden doğrulup tableti elime uzatarak al zütür envantere dedi... Elime aldığımda tüylerim ürpermişti. 3 bin yıllık bir büyü mektubu elimdeydi... depoya zütürene kadar soğuk soğuk terler akmıştı sırtımdan..

o gece içkiler içilip şarkılar söylenmeye başladığında biraz bu çıkmazdan kurtulmuştum. ilk başta içmeyeceğim kesinlikle desem de sonrasın bir kaç bardak rakı içip rahatlamam gerektiğini düşündüm... Herkes masadaydı yiyip içip sohbet ediyorduk. Timur hocanın yakub hocanın Firdevs hocanın anılarını dinleyip hep bir ağizdan şarkı söylüyorduk. Haftalardan sonra ilk kez bir şarkı dinliyordum. Yakub hoca kasetçalar getirmiş hepimizi mest etmişti o gece.. Ertesi günde arazi olmadığı için rahat rahat takılıyorduk. Masada bir tek Kübra içmiyordu sinsi gözleriyle etrafta olanı biteni izliyordu sadece. Tüm gece boyunca onu izlemiştim. Yanımda Eda oturuyordu bazen el ele tutuşuyorduk masanın altında, bacaklarını bacaklarıma değdirip içimi cız ettiriyordu.. Saat 1'e doğru teyip caz cuz ederek yandı... ve ortam bir anda sessizliğe büründü tam ne olduğunu anlamaya çalışırken yerin derinliklerinden öyle bir uğultu ve titreşim geldi ki herkes deprem diye bağirmaya başladı. yaklasık 10 saniye sürdükten sonra durmuştu.. Herkes korku içindeydi Timur hoca bağirarak insanları sakinleştirmeye çalışıyordu.. Sükünet sağlandıktan sonra, herkes odasına artık sakin olun ufak bir depremdi dedi Timur hoca. Ben odaya geçtiğimde öğrenciler çok korkmuştu. Onları biraz sakinleştirdikten sonra uykuya daldım. Rüyamda abimi görmüştüm. Ölümünden sonra ilk kez görüyordum onu. O kadar mutlu olmuştum ki anlatamam. 10 yıl geçmişti aradan tam. Sarılmak istedim izin vermedi. ilk defa duyduğum bir dilde bana hararetli hararetli birşeyler anlatıp elleriyle sürekli biryerleri gösteriyordu. Anlatırken gırtlakları patllıyor gözleri morarıyordu. Çok güzel bir yüzü vardı abimin rüyamda o halinden eser yoktu... Uyandığımda kan ter içindeydim. Kalkıp bir sigara yakıp çay koymak için mutfak olarak kullandığımız konteynıra gittim.. Sigaramı hızlı hızlı içiyor rüyamı yorumlamaya çalışıyordum. Akşam ki rakının baş ağrisi dayanılmazdı. Oadama dönüp ağri kesici alacaktım çantayı açtım ağri kesiciyi aldım ama kumaşlar yoktu. O an çıldırdım artık ekipte hırsız vardı. Kesinlikle birisi birşeyleri yürütüyordu başka bir açıklaması yoktu... Sinirle düşünmeye başladım kim olabilir diye... Sabah 6 olduğunda herkes toplanmış depoyu düzenlemeye ve Yakub hocanın seçtiği yazıtları çıkartmaya başlamıştık. Bizim gücümüz yetmiyordu 60 cm'le 110 cm arasındaki yazıtlar en az 80 kiloydu. işçiler 6.30'da geldiğinde onlara söyleyerek dışarı taşıttım.. Yakub hoca kahvaltıdan sonra tek tek incelemeye başladı. Birini seçip masaya çıkarttık. O ara ortam çok kalabalıklaşmıştı Timur hoca göz işareti yaparak dağıtmamı istedi. Bende işçileri öğrencileri toplayarak seramiklerin yıkandığı yere zütürdüm. Akşama kadar kasaları birbirine karıştırmadan güzelce yıkamalarını tembih ettim.. Kübra bana yalvarıyordu resmen lütfen bende sizinle olayım çok merak ediyorum diye.. Bende kıza yaptıgım baskılardan utanarak merhamete gelip kabul ettim. Çardağın altında ben eda kübra Firdevs hoca Timur hoca Yakub hoca ve iki işçi kalmıştık.. Hepimiz pür dikkat Yakub hocayı izliyorduk... Bir yandan incelerken bir yandan aramice olduğundan bahsediyordu... Arami dili batı sami kökenli dil ailesine mensup ölü bir dil olduğundan Hz. isa'nın cinni varlıklarla bu dilde iletişime geçtiğini anlatıyordu.. O kadar gizemli anlatıyordu ki ne dese inaniyorduk ya da inanmak istiyorduk o an...