Artık bir amacım yoktu. Neler yapılabilirim? Nasıl yaşayabilirim bilmiyordum. Tek istediğim manzarama geri dönüp hüngür hüngür ağlamaktı. Yolda Nergiz Abla beni takip etmişti. Ben her zamanki yerimi aldığımda yanıma oturmuştu. Umutlu gözlerle bana bakıyordu.
N:Nasıl hissediyorsun?
I:Bilmiyorum. Hala sana nasıl güveniyorum onu da bilmiyorum. Hayat çok tuhaf ve bence insanlar var oldukça hüzün ve umut aynı terazide olacak.
Bana bakıp gülümsedi. Manzarayı izlemeye koyulmuştuk beraber. Uzun bir sessizlik olmuştu ve artık hayatımın döndüğü ana gelmiştik. Nergiz Abla bana o açıklamayı yapmıştı.
N:Irmak. Yardımsever Beyefendiyi duymuşsundur.
I:Evet.
N:Onun için bende bazı özel çocukları topluyorum. Eğer istersen tüm bu karamsarlığı, yaşanılanları geride bırak. Bana yani bize katıl. Hayatını daha iyi bir şekilde yaşa.
I:Aslında Öğretmen bana bir görev bıraktı.
N:iki kapı ve bir çiçek.
I:Yapabilir miyiz?
N:Elbette.
I:Şehirde yaşamak istiyorum ama arada buraya dönmek de istiyorum.

Mahalleden ayrılmadan önce neler yapılabilir diye düşündüm. Son kez. Beni burada tutacak pek bir şey kalmamıştı. Aksine itecek çok şey vardı. Yine de şehrin cazibeli duruşu da yoktu. Sadece artık acılardan kaçmamın bir yolunu bulmalıydım. Nergiz Abla benim yanıma boşuna gelmedi. Yardımsever Beyefendi ile alakalı çok soru işaretim olsa da her zaman dönebileceğim bir evim var burada.
Odalar içinde yürüdüm. At arabasına neler yükleyebilirim diye. Benden neler kalmış diye. Annemin odasına girdiğimde gözümde yaşlar belirdi. Sandığını buldum önce ardından dolabındaki birkaç ıvır zıvır eşyayı da aldım. Sonra kendi odamda benim için önemli olan birkaç eşyayı alıp at arabasına yüklettim.
Manzaraya gittim sonra. Biraz dinlendim orada son kez ağladım mahallede. Peşinden şehir macerası beni bekliyordu artık.

Nergiz Abla bir yer bulmuş şehirde bana. 7 katlı binanın beşinci katındaki dördüncü dairesi. Bu kadar nüfus gerçekten fazla ama kimsenin umrunda değil ki.
Anahtarımla girdim içeri. Tek oda ve tuvalet ile banyosu ayrı odalarda küçük bir yerde. Tek oda ama oldukça büyük bir odaydı. Dayalı döşeliydi. Bende eşyalarımı yatağımın yanına koydum. Annemin sandığını açtım. Karşıma birkaç eşya ve bir mektup çıktı.
Sevgili Irmak. Sandığın içinde bir harita var. O harita senin baban ile anlaştığımız yerdi. Altmış yaşımda buluşacaktım. Baban benden çok küçüktü. Bazı sorumluluklarımız vardı ve zorla ayrılmak zorundaydık. Bize o evi baban aldı. Sonrasına karışamazdı. O haritayla benim altmış yaşıma bastığım sene gideceksin. Baban bu dünyanın en iyi insanı. Ona ulaşmayı deneme. O seni bulacaktır.

Heyecandan odanın içinde hızlı hızlı yürüyordum. Daha Nergiz Ablanın hangi evde yaşadığını ya da Yardımsever Beyefendinin nerede yaşadığını bilmiyordum.
O gece heyecandan ve meraktan uyuyamadım. Sabahın ilk ışıklarıyla sokakta sesler duyulmaya başlandı. iki grup karşılıklı savaşıyordu. Bu grupların arasında küçük bir ayrıntı var. Nergiz Abla da savaş alanındaydı. iyi de onun ne işi vardı orada? Üstüne komutlar yağdırıyordu millete. Elindeki balta en az on kişiye ecel olmuştu bile. Yardımsever Beyefendi burada değildi. O biliyor muydu onun bu halini? Ya da sakın! Yoksa?
Bekledim savaşın bitişini ama bitmedi. Aksine binamda hareketlenmeler baş gösterdi. Birkaç kat üstten aşağıya bağıranlar vardı. Onları gören karşı grup binaya da girmişti. Benim evimde silah var mıydı ki? Benim kendimi korumam gerek.

rezerved çok uzun yazma aq

Mutfaktan bir bıçak aldım. Sesler benim kata yaklaşıyordu. Her ilerlemede parçalanan kapılar ve ölüm sesleri duyuyordum. Sıra bana geliyordu. Tetikteydim. Ellerim titriyor ve terliyordu. Gözlerim pür dikkat kapıdaydı. Kapıya bir kez vurdular açılmadı. ikinci kez vurdular yine açılmadı. Üçüncüde açıldı ve ben bıçağımı yabancının kafasına fırlattım. Öldü. Ardından Nergiz Abla içeri daldı ve kapıya eşya yığdı. Artık kimse içeri giremezdi.
I:Soluklan! Bana neler olduğunu anlatacaksın!
Ellerimi belime zütürdüm. Öylece baktım. Yere çöktü. Ağlamaya başladı.
N:Devlet kukla! Ne polis ne asker! Hiçbir güvenlik örgütü yok.
I:Nasıl?
N:Bundan 25 sene önce Yardımsever Beyefendi küçükken ailesi ülkenin parlamentosunda görevliydi. Sen küçüksün bilmezsin ama 25 senedir bu ülkede ne bir zam ne de bir ucuzlama oluyor. Okulu okuyan işsiz kalıyor. Bazıları da torpille iş sahibi oluyor. Sisteme dahil ediliyor. Sisteme dahil olmayanlar için ölüm fermanı 25 yıl önce verildi. Yardımsever Beyefendi ailesinin desteğiyle girdi sisteme. Bende onun sokak işlerini görüyorum. Bir davamız var Irmak!
Anlattıkça geriliyordu.
I:Devam et.
N:Nüfus kaç olursa olsun, tarım alanları yok dahi olsa ve insanlık aç dahi kalsa durumu iyi olanlar onu korumalı.

Son 3 beyler

ap ap ap ap yaz penps yaz yaz yaz seriiiiiii

REYiS GERi DÖNMÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜŞ

APAPAPAPAPAPAPAPAPAPAPAPAP

Devam

ZAPZAPZAPZAPZAPZAPZAP

Sesler kesilmişti. Bugün burada kalmak istedi Nergiz Abla. Olur dercesine başımı salladım. Bu geceyi bir odada beraber yatarak geçirdik.
Ertesi günde davasını anlatmaya devam etti. Bende o sırada kahvaltıyı koyuyordum.
N:Sisteme üye olanlar ev sahibi olabilir. Bazı alanlar sistem dışıdır. Orada anarşi ve ölüm göremezsin. Senin Öğretmen, sistem dışı bir öğretmenmiş ki seni olması gereken bilgilerle donatmış. Gerçek dünya çok farklı. Polis ve asker yok. Sağlık sadece sistem için geçerli. Diğerleri ölüme terk edildi. Nüfus soykırımına gidildi tüm dünyada. Yani tek değiliz bu davada. III. Dünya Savaşı, tarımı durma noktasına getirdi. Yiyecek yemeği olmayan birçok insan var. Biz onları koruyoruz. Yardımsever Beyefendi bize bunu finanse ediyor. Her hayat yaşamak üzere vardır ancak yeni hayat getirme zorunluluğumuz yok. Olursa da iki yeterlidir. Yanisi biz mazlumları koruyoruz. Var mısın Irmak?
I:Yardımsever Beyefendiden bir konuda yardım istedikten sonra.
N:Nedir?
I:Bu mektup?
Mektuba baktıktan sonra donakaldı.
N:Bunu sen? Sen nereden? Nasıl buldun?
I:Annemin sandığındaydı.

Final part geliyor

Nergiz Abla mektubu cebine koydu ve gülümsedi. O gün biraz muhabbet ettik ve at arabasına bindik. Öğleden sonrasına manzara için yola çıkacaktık ki...
Sokak Çocuğu:S
S:Nergiz Abla! Üst sokakta toplaşacaklar yarın.
N:Tamamdır sen ekibini topla. Sabahtan buluşuruz. Bende adam toplama işini sonraya erteleyeyim.
S:Tamam abla.
Çocuk gitti. Nergiz Abla bana döndü.
N:Arada inancı diri tutmak için yalan şarttır.
içten bir şekilde gülümsedi.
N:Dava insanlık için. Gelecek nesillerin devamı değil önemli olan. Var olanı korumak.
I:Karşı gruplar? Onların vizyonu ne?
N:Onların vizyonu bize yakın. Sadece kısıtlı ve tehlikeli. Bundan 100 yıl öncesine kadar dünyada insanın bilincini yok eden bazı haplar yani uyuşturucular türetilmiş. Bunların formülü III. Dünya Savaşında yok edildiği sanılıyordu. Gençleri zehirleyip sokağa üzerimize ve sivillere salıyorlar. Maksatları kendi insan köle ordularını kurmak.
I:Çıkar ilişkisi var. Bizde de insan hayatı söz konusu. Bence yarın bende gelmeliyim.
N:Hayır gelemezsin. Yine de seni eğitime alalım biz bence.

Yıl 2157
Aradan iki sene geçmişti. Öğretmenin bana bıraktığı görevi layıkıyla yerine getirdim ancak iyiliğimi esirgemediğim iki kapıda acınası bir şekilde vefat etmişti. ilk olarak hamile kadın doğumda ölmüştü bebeği ile birlikte. Ardından üç ay sonrasında da ihtiyar çiftin evinde yangın çıkmıştı. Feci şekilde yanarak vefat etmişlerdi onlarda. Cenaze törenlerini yaptık.
Benim için güzel iki sene diyemem ama hayatımda değişen çok şey oldu. Bakkalcı bakkalı bana devretmişti ve bende kendisine geri iade etmiştim. Arada bir Nergiz Ablaya manzaraya gidiyoruz ve oturup orada dinleniyoruz. Son olarak eğitimdeydim. Kabul etmiştim. Dövüş sanatlarında etkileyici ilerliyordum. Artık hem öğretmen hem öğrenciydim.
Bir gün ders verirken...
N:Irmak! Az bakar mısın?
Öğrenciye pardon diyerek Nergiz Ablanın yanına gittim.
I:Buyur Nergiz Abla!
N:Senin şu mektup vardı ya. Sonunda bir iz bulundu. Yardımsever Beyefendi seninle tanışmak istiyor.
I:Büyük bir zevkle. Memnun olurum.

---SON---

Hikayemiz sona ermiştir. Serimizde beş hikaye daha vardır. Zamanla gelecektir. iyi okumalar

Güzel hikayeydi yine döktürmüşsün

rez alım hikaye güzel benziyo post apocalyptic

yıl 2019 ve ananızı gibiyorum

Anısı değilde anası anladım ilk baş

Rezervasyon